Γιώργος Σκαφιδάς
Έπειτα από 88 ημέρες πολέμου, η πλευρά του –δημοσκοπικά απαξιωμένου– Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει πια λόγους να πανηγυρίζει (αλλά όχι και το «δικαίωμα» να το διατυμπανίσει, καθώς κάθε πανηγυρισμός είναι μάλλον πρόωρος όταν απέχουμε σημαντικά από το τέλος ενός πολύνεκρου εν εξελίξει πολέμου στη Γάζα).
Ο 57χρονος Σάλεχ αλ-Αρούρι, κορυφαίος αξιωματούχος του πολιτικού γραφείου της Χαμάς και ιδρυτικό στέλεχος των Ταξιαρχιών αλ-Κασάμ που αποτελούν τον στρατιωτικό βραχίονα της παλαιστινιακής οργάνωσης, έπεσε νεκρός από ισραηλινά πυρά.
Ο αλ-Αρούρι είναι ο πλέον υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Χαμάς που χάνει τη ζωή του στο πλαίσιο του εν εξελίξει πολέμου, ένας αξιωματούχος ο οποίος είχε μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο στον εν λόγω πόλεμο. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστά, σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή των Ισραηλινών.
Πίσω στις αρχές Δεκεμβρίου, ο αλ-Αλούρι ενημέρωνε την υφήλιο, μέσω του δικτύου Al Jazeera στο οποίο είχε κάνει δηλώσεις, ότι η Χαμάς δεν επρόκειτο να προχωρήσει σε νέες απελευθερώσεις Ισραηλινών ομήρων εάν δεν λάβουν τέλος, προηγουμένως, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των Ισραηλινών στη Γάζα.
Ακριβώς έναν μήνα μετά, ο –γεννηθείς στη Ραμάλα της Δυτικής Οχθης– 57χρονος υπαρχηγός της Χαμάς κείται νεκρός.
Το σημείο της επίθεσης ως θρυαλλίδα εξελίξεων
Ειδικά στην περίπτωση του αλ-Αρούρι ωστόσο, μεγαλύτερη σημασία ίσως να έχει πια όχι τόσο το «ποιος» όσο το «πού».
Ο 57χρονος χτυπήθηκε στον Λίβανο όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια. Τα πυρά των Ισραηλινών τον «βρήκαν» στα νότια προάστια της Βηρυτού. Ο Λίβανος είναι όμως η έδρα της σιιτικής Χεζμπολάχ, η οποία ανταλλάσσει –από απόσταση– πυρά με τους Ισραηλινούς τους τελευταίους τρεις μήνες. Και τα νότια προάστια της Βηρυτού, όπου χτυπήθηκε ο αλ-Αρούρι, είναι και εκείνα προπύργιο της Χεζμπολάχ.
Με άλλα λόγια, οι Ισραηλινοί, μαζί με τον αλ-Αρούρι έπληξαν και την υποστηριζόμενη από το Ιράν σιιτική οργάνωση του Χασάν Νασράλα, αυτήν τη φορά μάλιστα όχι κοντά στα σύνορα αλλά βαθύτερα μέσα στο «σπίτι» της. Για την ιστορία, η τελευταία φορά που Ισραηλινοί πραγματοποίησαν γνωστό χτύπημα τόσο βαθιά εντός του Λιβάνου ήταν το 2006. Το 2006 ήταν, όμως, παράλληλα και έτος κανονικού (κι όχι διά αντιπροσώπων, ούτε από απόσταση) πολέμου στο μέτωπο Ισραήλ – Χεζμπολάχ.
Ερωτήματα που «καίνε»
Η εξάλειψη του υπαρχηγού της Χαμάς, μια επιχείρηση που έλαβε χώρα σε ξένο έδαφος, έρχεται να ανακατέψει την τράπουλα των εξελίξεων επαναφέροντας στο προσκήνιο μια σειρά από ερωτήματα τα οποία έχουν επί της ουσίας ήδη τεθεί τους περασμένους μήνες υπό μορφή προβληματισμών.
– Θα εξαπλωθεί, πρακτικά, ο πόλεμος πέρα από τα στενά γεωγραφικά όρια της Λωρίδας της Γάζας; Μήπως αυτό έχει ήδη γίνει;
– Θα εντείνει η Χεζμπολάχ τις επιθέσεις της κατά των Ισραηλινών;
– Θα σπεύσει το Ιράν να στηρίξει τους σιιίτες του Λιβάνου που αποτελούν άλλωστε και το, υπό μια έννοια, προκεχωρημένο φυλάκιο της Τεχεράνης έναντι του Ισραήλ;
– Μπορεί το Ισραήλ να προχωρήσει σε χερσαίες επιχειρήσεις κατά της Χεζμπολάχ, εντός των συνόρων του Λιβάνου, εάν ενταθεί το εναντίον του σφυροκόπημα από την άλλη πλευρά των συνόρων;
– Μπορεί η ένταση να κορυφωθεί τώρα, πέρα από τη Γάζα, και στην πολύπαθη Δυτική Οχθη από όπου προερχόταν ο γεννηθείς στη Ραμάλα αλ-Αρούρι; (Η ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής έσπευσε, πάντως, να καταδικάσει την επίθεση στον αλ-Αρούρι.)
Αυτά είναι κάποια από τα βασικά ερωτήματα, πια, δεδομένων των εξελίξεων.
Οι Ισραηλινοί έδειξαν πάντως, με την επίθεση κατά του αλ-Αρούρι, ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν «χειρουργικά» πλήγματα στην έδρα του αντιπάλου την οποία έχουν ήδη «χαρτογραφήσει» και παρακολουθούν. Υπό αυτήν την έννοια, δεν έχουν ανάγκη να προχωρήσουν σε μια χερσαία επιχείρηση, ενώ κατά αυτόν τον τρόπο τεστάρουν παράλληλα και τα όρια της ίδιας της Χεζμπολάχ (που εάν δεν απαντήσει ή δεν μπορέσει να απαντήσει και με τρόπο επικοινωνιακά αξιοποιήσιμο, θα έχει δεχθεί ένα σημαντικότατο πλήγμα στο έδαφός της). Τι θα γίνει, όμως, εάν το μπαράζ των εναντίον τους πυραυλικών επιθέσεων ενταθεί; Υπενθυμίζεται ότι ήδη, δεκάδες χιλιάδες Ισραηλινοί έχουν αναγκαστεί να απομακρυνθούν από τις περιοχές όπου μπορούν να τους «βρουν» οι ρουκέτες της Χεζμπολάχ στον ισραηλινό Βορρά.
Σε κάθε περίπτωση, πάρα πολλά θα εξαρτηθούν πια από την αντίδραση της Χεζμπολάχ. Ο ίδιος ο Νασράλα είχε, πάντως, απειλήσει στο παρελθόν να βομβαρδίσει ακόμη και το Τελ Αβίβ εάν η οργάνωσή του χτυπηθεί στην έδρα της. «Οποιαδήποτε δολοφονία σε λιβανέζικο έδαφος, Λιβανέζου, Παλαιστίνιου, Ιρανού ή Σύρου, πρόκειται να λάβει ισχυρή απάντηση», είχε δηλώσει τον περασμένο Αύγουστο.
Αντιδράσεις – καταγγελίες
Το Ιράν έσπευσε, πάντως, να καταδικάσει την επίθεση κατά του αλ-Αρούρι ως «παραβίαση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας του Λιβάνου από το σιωνιστικό καθεστώς». Ο Λιβανέζος πρωθυπουργός, Νατζίμπ Μικάτι, επίσης καταδίκασε την εν λόγω επιχείρηση, κάνοντας λόγο για «ισραηλινό έγκλημα» που υπάρχει κίνδυνος να συμπαρασύρει τον Λίβανο σε μια νέα φάση αντιπαράθεσης.
Από τους υπουργούς του Ισραήλ ωστόσο στον αντίποδα, λέγεται ότι ζητήθηκε να μη λένε πολλά…
