Συνέντευξη στην ΚΛΕΑ ΠΑΝΑΓΙΔΟΥ
«Κανείς στην Ευρώπη δεν θα μας θυμηθεί σαν Κύπρος, αν εμείς δεν έχουμε την έγνοια σε ευρωπαϊκές μουσικές συναντήσεις να δίνουμε το παρών μας» αναφέρει ο μουσικός και μπασίστας Αντρέας Ροδοσθένους. Ο Αντρέας Ροδοσθένους μάς μιλάει με αφορμή το φεστιβάλ EUNIC Berlin Jazz Festival- my Unique jazz festival, το οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο από το EUNIC Berlin (European Union National Institutes for Culture) από διάφορα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φέτος είναι η 10η χρονιά του θεσμού και η Κύπρος εκπροσωπείται με την τετραμελή μπάντα FunkyStraat, στις 4 Οκτωβρίου.
–Ποιοι είναι τα μέλη οι FunkyStraat;
–Τα μέλη μας είναι ο Αντρέας Παντελή στα πλήκτρα, ο Ερμής Μιχαήλ στην κιθάρα, ο Αντρέας Στεφάνου στα τύμπανα και εγώ στο ηλεκτρικό μπάσο. Στο όνομα υπάρχει ο όρος «Funky», γιατί στη μουσική που παίζουμε υπάρχει έντονα το groove. Η λέξη «Straat» σημαίνει δρόμος στα ολλανδικά. Δώσαμε αυτό το όνομα, γιατί με ένα φανταστικό τρόπο, όταν παίζουμε, είναι σαν να μεταφερόμαστε στους δρόμους της Ολλανδίας, όπου είχαμε σπουδάσει και τα τέσσερα μέλη της μπάντας. Η ανάγκη δημιουργίας αυτού του σχήματος προέκυψε γιατί μουσικά νιώθαμε ότι όλοι μας ήμασταν στην «ίδια σελίδα», είχαμε τον ίδιο μουσικό τρόπο σκέψης. Παίζουμε και ενορχηστρώνουμε μουσικές σπουδαίων καλλιτεχνών που μας επηρεάζουν. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι παίζουμε μουσική από John Skofield και Jeff Tain Whats. Συνάμα, παίζουμε και δικές μας συνθέσεις, κυρίως συνθέσεις του Ερμή Μιχαήλ και του Αντρέα Παντελή και σύντομα ίσως προσθέσω κι εγώ κάποιες δικές μου.
–Λέτε πως είστε μουσικά στην «ίδια σελίδα». Επειδή έχετε σπουδάσει στο ίδιο Κονσερβατόριο;
–Ναι, σίγουρα. Θα αναφέρω κάτι σημαντικό που μας δίδαξε το Κονσερβατόριο του Codarts. Ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη κατεύθυνση-είδος μουσικής που επιλέγει ο φοιτητής, στη διδακτέα ύλη ορίζεται πως ο φοιτητής πρέπει να έχει εμπειρία από διαφορετικά είδη και στυλ μουσικής. Μας δόθηκε δηλαδή μια πολύπλευρη μουσική γνώση και εμπειρία. Έτσι όλοι μας είχαμε αποκτήσει ρεπερτόριο από διαφορετικά είδη μουσικής. Και χαρακτηριστικά να αναφέρω π.χ. τον Αντρέα Στεφάνου, που αν και είχε επιλέξει τη λάτιν κατεύθυνση, δένουμε πολύ επιτυχημένα στους FunkyStraat. Και αντίστροφα, εγώ είχα επιλέξει κατεύθυνση jazz και έπαιζα πολύ συχνά με μπάντες του λάτιν τμήματος.
–Το κοινό, το οποίο θα ακούσει τους FunkyStraat, τι ιδιαίτερο θα βιώσει;
–Αυτή την μπάντα, τη διέπει μια ασταμάτητη και έντονη δημιουργική διάδραση την οποία μπορεί να βιώσει μαζί μας το κοινό. Αυτή η μπάντα, νιώθω πως μου επιβάλλει να είμαι συγκεντρωμένος και έτοιμος να αντιδράσω μουσικά ανά πάσα στιγμή. Και νομίζω αυτό συμβαίνει σε όλους μας. Και η ίδια μελωδία να υπάρχει κάθε φορά, η αντίδρασή μου ως προς αυτή είναι διαφορετική, ανάλογα με το πώς θα τη χειριστεί η μπάντα. Νιώθω π.χ. ότι πολύ συχνά εγώ αντιδρώ ή απαντώ μουσικά σε μελωδία του κιθαρίστα Ερμή ή στα πλήκτρα του Αντρέα Παντελή ή ότι το δικό μου παίξιμο θα εμπνεύσει ρυθμικά τον ντράμερ Αντρέα Στεφάνου. Την ίδια ώρα ο Αντρέας Παντελή θα πάρει ένα στοιχείο από όλους μας και θα παίξει ανάλογα. Αλλά, αν όλη αυτή η διάδραση-διαδικασία δεν γίνει με στόχο ένα καλό αποτέλεσμα, μπορεί να καταλήξει σε χάος. Σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο και η εμπειρία μετά από πολλά χρόνια και η τριβή. Δεν πετυχαίνει πάντοτε. Αλλά αν πετύχει, είναι πολύ ωραίο συναίσθημα!
–Αν σκεφτείτε ένα-ένα ξεχωριστά το κάθε μέλος της μπάντας, τι το χαρακτηρίζει;
–Ο κιθαρίστας Ερμής Μιχαήλ έχει μια μουσική ενέργεια και καθοδηγείται από ένα μουσικό ένστικτο. Ο Αντρέας Παντελή χρησιμοποιεί με μαεστρία την αρμονία και όπως πρέπει. Κάποτε χρησιμοποιεί περίπλοκη αρμονία και κάποτε πολύ απλή. Αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα πολύ όμορφο. Έχει ένα ωραίο τρόπο να «ερμηνεύει» την αρμονία με το παίξιμό του και ειδικά στον αυτοσχεδιασμό. Στο ρυθμικό μέρος, ο Αντρέας Στεφάνου έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο ρυθμικού παιξίματος, που εμένα με βοηθάει πάρα πολύ στο παίξιμό μου. Ο τρόπος που παίζει είναι τόσο καθαρός, είναι λες και σου στρώνει ένα άνετο χάλι να παίξεις και συνάμα νιώθω τόση ασφάλεια, ότι δεν θα «πέσω». Μπορεί σε αυτό να έπαιξε ρόλο αυτό που είχαμε αναφέρει νωρίτερα. Δηλαδή ότι, επειδή εκπαιδεύτηκε στη λάτιν κατεύθυνση, έχει ήδη μία πειθαρχημένη εξάσκηση και αυστηρότητα στον ρυθμό.
–Είναι σημαντικό να αντιπροσωπεύεται η Κύπρος σε τέτοια Ευρωπαϊκά φεστιβάλ;
–Κανείς στην Ευρώπη δεν θα μας θυμηθεί σαν Κύπρος, αν εμείς δεν έχουμε την έγνοια να δίνουμε το παρών μας. Πέρα από την κοντινότερη σε εμάς, Ελλάδα, γεωγραφικά και οικονομικά, είναι γενικά δύσκολο να φύγει κάποιος από το νησί. Γίνονται κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες για να έρθουν κάποιοι ξένοι αντιπρόσωποι να μας ακούσουν π.χ. στα λεγόμενα showcases. Αλλά, αν έχουμε ως μέλος της Ευρωπαϊκή Ένωσης την ευκαιρία, πρέπει να διατηρήσουμε μια συνέπεια. Να αναδείξουμε δηλαδή ό,τι έχουμε να προσφέρουμε ισότιμα όπως και οι άλλες χώρες. Φέτος θα συμμετέχει στο EUNIC jazz festival η Ιταλία, η Ελλάδα, η Σλοβακία, η Ρουμανία κ.ά. Δεν κερδίζουμε οικονομικά ως μουσικοί αλλά είναι σημαντικό να καλύπτονται τα έξοδα και να δίνουμε το παρών μας. Χαιρόμαστε που φέτος υπάρχει η στήριξη από το υφυπουργείο Πολιτισμού. Αλλά, σε αυτό ειδικά το φεστιβάλ να αναφέρω ότι καταλυτικό ρόλο συμμετοχής είχαμε και όταν ζούσε στη Γερμανία η πρώην πολιτιστική ακόλουθος η κ. Γιώργα Σολομώντος.
–Πώς βιώνετε τη μουσική σας παρουσία στο εξωτερικό;
–Είναι απίστευτα όμορφη η ενέργεια που υπάρχει στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Είναι τόση μεγάλη η χαρά μου, που θα με δείτε να χαμογελάω δέκα φορές. Έρχεται κόσμος, και αναφέρομαι και στους μουσικούς αλλά και στο απλό κοινό, να ακούσει με ευλαβική προσοχή. Υπάρχει ένας σεβασμός για το άγνωστο. Δηλαδή, υπάρχουν άτομα που δεν γνωρίζουν από πριν τι ακριβώς θα ακούσουν, αλλά το αποζητούν. Αυτό έμπρακτα φαίνεται αφού έρχονται από άλλες πόλεις της Γερμανίας για να παραστούν στο Βερολίνο. Δεν θα ξεχάσω παλαιότερα, που ανάμεσα στο κοινό τόλμησε να έρθει κοντά μου ένα άτομο να μου πει πως δεν είχε ξανακούσει τζαζ αλλά είχε ενθουσιαστεί. Και επειδή πραγματικά το εννοούσε, ένιωσα ότι κάτι είχα προσφέρει και εγώ. Σε επαγγελματικό επίπεδο, ο καθένας μπορεί να κάνει καλή επαγγελματική δικτύωση αλλά και σε πιο απλό επίπεδο να μοιραστεί μουσικές και ιστορίες. Υπάρχει μια αλληλοεκτίμηση σε αυτό το περιβάλλον.
–Πέρα από το μουσικό μέρος, αφήνει και αποτυπώματα στον ευρύτερο χαρακτήρα μια τέτοια πολυεθνική εμπλοκή;
–Αυτή η εμπειρία είναι απίστευτο το πόσο πολύ ανοίγει το μυαλό. Και αυτό αρχίζει από τη μουσική που ακούς εκεί, αλλά ακόμη και με τη συνομιλία που θα έχεις με άτομα διαφορετικής κουλτούρας και μουσικής κοινότητας. Ήδη εκεί με ένα φυσικό τρόπο αυτόματα γίνεσαι δεκτικός όχι μόνο μουσικά, αλλά και κοινωνικά. Η εμπειρία στο εξωτερικό ανοίγει το μυαλό.
