Του Απόστολου Κουρουπάκη
Από τις 13 έως τις 20 Αυγούστου του 2023 στην κοινότητα της Γαλάτας διοργανώθηκε μία πολύ ενδιαφέρουσα εικαστική έκθεση με τίτλο «Ανάποδα Βουνά» του διεθνούς artist-led πρότζεκτ Settlements | Οικισμοί. Στον Νερόμυλο της Ροδούς στη Γαλάτα και γύρω από αυτόν, αλλά και στον χώρο του Αερικού, οι καλλιτέχνες Βίκυ Περικλέους (Κύπρος), Burchhard Garlichs, (Γερμανία), Δημήτρης Νεοκλέους, (Κύπρος), Κυριάκος Καλλής (Κύπρος), Μιχάλης Νικολαΐδης (Γερμανία), Nika Span (Γερμανία/Σλοβενία), Πανίκος Τεμπριώτης (Κύπρος), Στέφανος Καράμπαμπας (Ελλάδα) είχαν τοποθετήσει έργα τους, τα οποία έδιναν στον κάθε χώρο μία άλλη όψη και είχε ενδιαφέρον και ο χρόνος κατά τον οποίο ο θεατής επισκεπτόταν τα έργα τέχνης.
Ο Δημήτρης Νεοκλέους εξέθεσε δύο έργα, τη Fractal No. 733 και τον Κοιμώμενο Αστέρα – Στολές Διαφυγής. Ο Πανίκος Τεμπριώτης έδωσε με μια σειρά επεμβάσεών του, μέσα από μεγεθυμένες διαφάνειες, ιστορίες που δεν υπήρξαν, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν. Ο Στέφανος Καράμπαμπας εξέθεσε το έργο του Μικρόπλασμα. Η Νίκα Σπαν πρότεινε μία επιτελεστική εργασία με το λογοπαίγνιο Best Mine. Ο Burchhard Garlichs προσκάλεσε το κοινό σε έναν φιλοσοφικό περίπατο και ο Μιχάλης Νικολαΐδης έδωσε τρία μικρά βίντεο με τίτλο Conjuctions Suited. Η Βίκυ Περικλέους στον χώρο του Αερικού παρουσίασε την ταινία «Μελέτες για ένα χώρο: Η οικία της Λήδας». Ενώ Κυριάκος Καλλής εξέθεσε τα έργα του «Χωμάτινο κρεβάτι» και «Βουκράνια με μεταλλικές λωρίδες».
Το καθένα από τα έργα που υπήρχε στις διάφορες τοποθεσίες της Γαλάτας έδινε στον θεατή τη δυνατότητα να το αντικρίσει τόσο συνδεδεμένο στο χώρο που ήταν στημένο, όσο και να το απομακρύνει από αυτόν και να τον συνδέσει με τα δικά του ερεθίσματα. Ωστόσο, η σύνδεση του έργου με τον θεατή γινόταν αυτόματα, με αγωγό την ίδια τη γη, το χώμα. Συνδετικοί κρίκοι επίσης του θεατή με τα έργα ήταν και τα στοιχεία της φύσης, το νερό του ποταμού της Γαλάτας, ο αέρας και το φως, που αναλόγως της ώρας που επισκεπτόταν κάποιος τα έργα, τα έβλεπε υπό άλλο φως…
Οι αναλογίες των έργων, άλλα μικρά, άλλα μεγαλύτερα, σε μεγαλύτερα ή μικρότερα πεδία, ήταν μια καλή ευκαιρία να σταθεί ο θεατής και να αναλογιστεί το μέγεθός τους σε σχέση με τον χώρο τους, να δει τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί ή και να σκεφτεί σε τι εξυπηρετεί η συγκεκριμένη τοποθέτηση. Η αφαιρετικότητα των περισσότερων έργων γεννούσε τροφή για σκέψη, ακόμη και αυτό το δύσληπτο κάποιων δεν εμπόδιζαν τον θεατή να τα φέρει στα μέτρα του, ακόμα και να τα κατανοήσει, σύμμαχος στην κατανόηση ο περιβάλλων χώρος, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν και η αίσθηση του ανήκειν που απέπνεαν, ερώτημα το οποίο προσωπικά έθεσα στον εαυτό μου πολλές φορές, βλέποντας κάποια από τα έργα. Του ανήκειν όχι ως κοινωνικού όντος, αλλά ως οργανική ύλη.
Όπως σημείωναν οι καλλιτέχνες αυτή είναι η πρώτη στη σειρά δραστηριοτήτων και θα ακολουθήσουν άλλες στοχεύοντας στη δημιουργία ενός δίκτυου. Χώροι, σημεία, τόποι εντός και εκτός των κατοικημένων κοινοτήτων Καλοπαναγιώτης, Γαλάτα είναι τα σημεία αναφοράς και ποιητικής-αισθητικής παρέμβασης των καλλιτεχνών. Το έργο έχει ένα ανοιχτό πλαίσιο, φιλοδοξώντας να αναπτυχθεί σταδιακά με νέα έργα των καλλιτεχνών που συμμετέχουν, ως επίσης και με περισσότερους καλλιτέχνες και νέες τοποθεσίες εξελίσσοντας την έρευνα και τον σκοπο του.
