Μάρω Βασιλειάδου
Ενας από τους σημαντικούς Ελληνες σύγχρονους ζωγράφους, ο Μάκης (Αριστόδημος) Θεοφυλακτόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία σε εντατική μονάδα νοσοκομείου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939, και μεγάλωσε στο Μεταξουργείο τις δεκαετίες του ’40 και του ’50. Το 1961 μπήκε στην Α.Σ.Κ.Τ. και παρακολούθησε το εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη.
Από το 1969 ως το 1974 έζησε και εργάστηκε στη Λωζάννη, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, στην οποία βρέθηκε με υποτροφία του Ιδρύματος Ford, και παρέμεινε επί τρία χρόνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα οριστικά το 1975 και ξεκίνησε μια πολύ παραγωγική για αυτόν καλλιτεχνική περίοδος. Από το 1988 δίδαξε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και έζησε στη Θεσσαλονίκη επί 15 χρόνια. Ολοκληρώνοντας την περίοδο της διδασκαλίας του, το 2005, επέστρεψε στην Αθήνα.
Υπήρξε άνθρωπος του πάθους και της περιπέτειας. Η ανθρώπινη μορφή κατέχει κεντρικό ρόλο στη δουλειά του. Το έργο του παρουσιάστηκε σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσα στις οποίες η Μπιεννάλε της Αλεξάνδρειας το 1977 και τα Ευρωπάλια στις Βρυξέλλες το 1982.
«Ο Θεοφυλακτόπουλος είναι καλλιτέχνης του άστεως», είπε στην «Κ» η θεωρητικός τέχνης και διευθύντρια της γκαλερί Citronne Τατιάνα Σπινάρη τον Νοέμβριο του 2019, μμε αφορμή τη διοργάνωση μιας από τις τελευταίες εκτενείς παρουσιάσεις του έργου του σε επιμέλεια του Θεόφιλου Τραμπούλη. «Εμμένει στη σκοτεινή πλευρά της πόλης η οποία, ταυτοχρόνως, απορροφά και αναπαράγει τον σκοτεινό ψυχισμό του σύγχρονου αστού, ο οποίος φέρει και φέρεται από την ανωνυμία του».
Περισσότερα για την έκθεση “Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, 2019. Καινούργια Εργα”. 28/11/19 -22/2/20), στην οποία ο ζωγράφος ανανέωσε ριζικά την εικαστική του γλώσσα, διαβάστε στο άρθρο της «Κ»: «Η ζωγραφική ως υπαρξιακό ‘παιχνίδι’ και ’μικρή δραπέτευση’».
