Σε μιαν εποχή που η πληροφορία εν υπερβολική τζιαι η ενημέρωση χάνεται μέσα στα περιορισμένα μέσα προβολής της δημιουργείται η ανάγκη να αλλάξουμεν την συνθήκη μας τζιαι να περάσουμε που το ατομικό στο συλλογικό.
Το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται κυρίως στον τομέα των τεχνών, της δημιουργίας των αθθρώπων. Γνωρίζουμε καλά ότι μέχρι και πρότινος, η καλλιτεχνική δημιουργία, έκρυφκεν μέσα της έναν ατομικισμό, καθότι παλεύκεις κάποτε με το μέσα σου για να το εξωτερικεύσεις. Το συγκεκριμένο κομμάτι σίουρα εν το αλλάσουμε γιατί τούτη η μάχη, εν τούτη που διά τζιαι την τέχνη στην βάση της. Τζιείνο όμως που μπορούμεν να αλλάξουμεν είναι η αντίληψη τζιαι αντιμετώπιση της τέχνης των άλλων τζιαι των δίπλα.
Να χτίσουμε τζιείνο που έχουμε περισσότερη ανάγκη, την κουλτούρα για πολιτισμό.
Μέσα στην περίοδο της πανδημίας αρκετοί εβρεθήκαμεν αντιμέτωποι με τούτο που ονομάζουμεν επιβίωση τζιαι εγίναν αρκετές προσπάθειες για οργάνωση αρκετών ομάδων καλλιτεχνών, κάτι που σίγουρα εβοήθησεν στην ενίσχυση του πολιτισμού.
Επιστρέφοντας όμως στους, σχετικά, κανονικούς ρυθμούς, επιστρέψαμεν ξανά σε μιαν απομόνωση στην τέχνη μας τζιαι την δημιουργία μας ο καθένας. Λογικό, αν η ανάλυση εν συγκεκριμένη, όμως αν δούμε την μεγαλύτερη εικόνα του πολιτισμού στον τόπο μας, δημιουργείται ένα σοβαρό πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Τα μέσα προβολής τζιαι η κουλτούρα πολιτισμού δεν είναι στα ίδια επίπεδα με τα επίπεδα της τέχνης που παράγεται. Σε τούτο έρκεται το βάρος τζιαι η ευθύνη στους καλλιτέχνες να μπορέσουμε να εκπαιδεύσουμεν το κοινό για να ενδιαφέρεται ακόμα παραπάνω ή τουλάχιστον να γνωρίζει τες επιλογές του. Πιο συγκεκριμένα, οι ακόλουθοι των τεχνών είναι ατομικοί κύκλοι στες πλείστες περιπτώσεις τζιαι άρα δεν γνωρίζουν ή δεν ενημερώνουνται για άλλες παρουσιάσεις, παραστάσεις, εκθέσεις κ.τ.λ. Ή σε ακόμα πιο ακραίες περιπτώσεις έχουμε την ίδια μέρα πολλές πρεμιέρες, παρουσιάσεις βιβλίων και εγκαινίων έκθεσης, απόδειξη για την ανάγκη οργάνωσης.
Ποια είναι η πρόταση δηλαδή, σαν καλλιτέχνες ή ακόμα και σαν κοινό, να αρχίσουμε να μοιραζόμαστε την ομορφκιά της τέχνης όλων των καλλιτεχνών γυρώ μας. Να χτίσουμε τζιείνο που έχουμε περισσότερη ανάγκη, την κουλτούρα για πολιτισμό. Αν ο καθένας μας προτείνει έστω και από ένα συμβάν σε κάποιο του κύκλου μας, τότε θα δούμε πόσον εύκολα αλλάσει το σκηνικό. Αν ο καθένας δημοσιεύσει μιαν πρόταση για την τέχνη κάποιου άλλου, σιγά σιγά η αλληλεγγύη μας θα φέρει κύκλο τους ανθρώπους να ζητούν παραπάνω. Γιατί στον ένα οι δέκα κάμνουν διαφορά, τζιαι στους δέκα οι εκατό ακόμα παραπάνω.
Η τέχνη είμαστε πολλοί, τζιαι ο κόσμος τούτου του τόπου για να πάει προς τα μπροστά τζιαι να ζητήσει μιαν πιο όμορφη ζωή, χρειάζεται πρώτα να την φανταστεί. Εμείς είμαστε η φαντασία στους ανθρώπους, τζιαι εν η ώρα να μοιραστούμεν την ομορφκιά της τέχνης μας.
*Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι συγγραφέας – ποιητής.
