Kathimerini.gr
Kάτι παράξενο συνέβη στη Νάπολη τις προάλλες, κάτι που λέει πολλά για τη μαγικά χαοτική πόλη που κείται στη σκιά του επιβλητικού όρους του Βεζούβιου. Δεν έχει πάντως να κάνει ούτε με τη διάσημη πίτσα της πόλης ούτε με τους διαβόητους γκάνγκστερ της Καμόρα. Αντιθέτως, είναι κάτι χαμηλόφωνο αλλά δυνητικά πολύ σημαντικό στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής, δεδομένου ότι η Σαουδική Αραβία ενώνει τις δυνάμεις της με τη χορεία των χωρών υπέρ του περιβάλλοντος. Προ δύο εβδομάδων οι υπουργοί Ενέργειας και Περιβάλλοντος των κρατών της «Ομάδας των Είκοσι» συναντήθηκαν στη Νάπολη για να συζητήσουν τις βασικές δεσμεύσεις τους αναφορικά με την αλλαγή του κλίματος. Κι ενώ έχει σημειωθεί πρόοδος, το τελικό ανακοινωθέν φανέρωνε πως δεν είχε υπάρξει συναίνεση σε δύο καίρια σημεία, ήτοι το να οριστεί χρονοδιάγραμμα για την εξάλειψη της χρήσης γαιάνθρακα και να δοθούν υποσχέσεις για περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου.
Ωστόσο, με μια πιο προσεκτική ματιά θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν λόγοι να ελπίζουμε ότι ακόμα και όσοι κωλυσιεργούν στη μετάβαση σε μια φάση μακράν των υδρογονανθράκων, τελικώς θα πεισθούν. Τις επιφυλάξεις τους διατηρούν Ινδία και Κίνα, αλλά όχι οι Σαουδάραβες, οι αδιαμφισβήτητοι βασιλείς των υδρογονανθράκων, με αποθέματα σε πετρέλαιο της τάξεως των 267 δισ. βαρελιών. Πέραν τούτου, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Νάπολη, οι Σαουδάραβες διαδραμάτισαν έναν μη συμβατικό για τα δεδομένα τους ρόλο, αποπειρώμενοι να μεταπείσουν τους δύσπιστους ρυπαντές – τελικώς η θέση του Ινδού πρωθυπουργού δεν άλλαξε. Ούτε και η χώρα του συμμετείχε σε σημαντική συνάντηση που έγινε νωρίτερα στο Λονδίνο ενόψει της Συνόδου του ΟΗΕ για το Κλίμα τον Νοέμβριο. Η προφανής μεταστροφή της Σαουδικής Αραβίας δεν μεταφράζεται μόνον ως μια ευφυής κίνηση έναντι της Ουάσιγκτον καθώς και μια προσπάθεια να αποκατασταθεί διεθνώς η φήμη της μετά τον διαμελισμό του διαφωνούντος με το καθεστώς δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι κατόπιν εντολών του πρίγκιπα της χώρας.
Έχει επίσης να κάνει με τη βεβαιότητα πως η Σαουδική Αραβία μπορεί να διαχειριστεί την παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση και να κερδίσει από αυτήν. Κατ’ αρχάς, η τιμή του πετρελαίου πέραν των 70 δολαρίων το βαρέλι λειτουργεί πάντα ευνοϊκά για τη διάθεση στο Ριάντ. Πέραν τούτου, η χώρα έχει πολύ νέο πληθυσμό. Σχεδόν τα δύο τρίτα των 33 εκατομμυρίων δεν είναι ούτε καν 35 ετών και ενδιαφέρονται για την κλιματική αλλαγή. Εξ ου και η Σαουδαραβική Πράσινη Πρωτοβουλία, η οποία αποτελεί μέρος του γενικότερου σχεδίου για το μέλλον, προβλέπει η μισή ενέργεια έως το 2030 να παράγεται από μη ρυπογόνες πηγές, καθώς και να φυτευτούν 10 δισεκατομμύρια δέντρα. Επίσης, το Ριάντ έχει πρόσβαση σε νερό. Διαθέτει όλα τα συστατικά και μπορεί να παράγει υδρογόνο μέσω ηλεκτρόλυσης, η οποία διαχωρίζει τα μόρια υδρογόνου και οξυγόνου σε νερό με χρήση ηλιακής και αιολικής ενέργειας. Το υδρογόνο είναι καύσιμο του μέλλοντος και η Σ. Αραβία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων αυτών.
