Kathimerini.gr
Έχουν περάσει σχεδόν 25 χρόνια από την εποχή που η Γερμανία χαρακτηριζόταν ο «μεγάλος ασθενής» της Ευρώπης. Τότε η επανένωση των δύο τμημάτων της, η ανελαστική αγορά εργασίας και η επιβράδυνση των εξαγωγών ανέκοπταν την οικονομία, προκαλώντας διψήφια άνοδο της ανεργίας. Οι μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 2000 έφεραν τη χρυσή εποχή της χώρας, μετατρέποντάς τη σε εξαγωγική υπερδύναμη. Σήμερα όλα δείχνουν ότι η Γερμανία μένει και πάλι πίσω. Σύμφωνα με τον Αντριου Κένινγκαμ, προϊστάμενο οικονομολόγο της Capital Economics, η οικονομία της θα είναι η χειρότερη σε επιδόσεις, ωθώντας την Ευρωζώνη σε ύφεση το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Τα στοιχεία-σοκ του δείκτη διευθυντών προμηθειών διαψεύδουν τις ελπίδες ότι η γερμανική οικονομία θα στηριχθεί στις υπηρεσίες, τώρα που η βιομηχανία της βρίσκεται σε πτώση. Η έστω και οριακή επιστροφή της στην ανάπτυξη το δεύτερο τρίμηνο, μετά την ύφεση του χειμώνα, κινδυνεύει να αποδειχθεί βραχύβια. Τον Ιούνιο η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνθηκε πιο πολύ από τις προβλέψεις, διότι η αυτοκινητοβιομηχανία αιφνι-δίως συρρικνώθηκε.
Από το 2006 έως το 2017 η Γερμανία εμφάνισε ανάπτυξη υψηλότερη των λοιπών μεγάλων ευρωπαϊκών οικονομιών, ακολουθώντας τις ΗΠΑ. Ωστόσο, σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι ρυθμοί ανάπτυξής της θα είναι χαμηλότεροι από εκείνους των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας την επόμενη πενταετία. Ασφαλώς τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο το 1999, σπεύδει να ξεκαθαρίσει σε άρθρο του ο Economist. Η ανεργία είναι μόλις 3%, η Γερμανία του σήμερα είναι πιο πλούσια και πιο ανοικτή. Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία στηρίχθηκε σε παλαιούς κλάδους για να καλύψει την έλλειψη επενδύσεων σε νέους. Ο εφησυχασμός, η εμμονή με τη δημοσιονομική πειθαρχία αλλά και η γραφειοκρατία κράτησαν σε χαμηλά επίπεδα τις δημόσιες επενδύσεις, ειδικά σε τομείς όπως η πληροφορική. Σε αυτό προστίθενται οι γεωπολιτικές εντάσεις, οι δυσκολίες στη μείωση των εκπομπών ρύπων και οι συνέπειες της γήρανσης του πληθυσμού. Την ίδια στιγμή, η ενεργειακή μετάβαση αποτελεί μια ιδιαίτερα μεγάλη πρόκληση για τη Γερμανία, η βιομηχανία της οποίας χρησιμοποιεί σχεδόν διπλάσια ενέργεια από τη δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανική δύναμη της Ευρώπης. Το ρωσικό αέριο, τέλος, αποτελεί παρελθόν, η Γερμανία γυρίζει την πλάτη στην πυρηνική ενέργεια και τα δίκτυά της αδυνατούν να υποστηρίξουν τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας λόγω της απουσίας επενδύσεων.
