Του Πάρη Δημητριάδη
Η ιλιγγιώδης αύξηση των τιμών των ακινήτων στην πόλη της Λεμεσού, που είχε ως αποτέλεσμα σε λιγότερο από πέντε χρόνια, το κόστος των ενοικίων αλλά και της αγοράς σπιτιών και διαμερισμάτων να διπλασιαστεί, σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και να τριπλασιαστεί, σίγουρα ωφέλησε σημαντικά τους ιδιοκτήτες.
Τι γίνεται, ωστόσο, με τις δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, που επηρεάζονται δυσμενώς από τη ραγδαία άνοδο των τιμών; Μια άνοδος που φυσικά δεν συνοδεύτηκε με αντίστοιχη αύξηση στον μέσο όρο μισθών και εισοδημάτων.
Θα αντικατασταθεί ο ντόπιος πληθυσμός της πόλης, που δεν επωφελείται, με άτομα μόνο συγκεκριμένης οικονομικής επιφάνειας; Θα γίνει η Λεμεσός προσιτή μόνο σε όλους όσοι έχουν ακίνητο χωρίς δάνειο ή που εργοδοτούνται στον καλοπληρωμένο τομέα της τοπικής οικονομίας, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για τον επιθετικό αυτό εξευγενισμό;
Θα γίνουν οι συγκατοικήσεις απαραίτητες, όπως συμβαίνει σε μεγαλουπόλεις του εξωτερικού; Θα συνεχίσουν να αυξάνονται οι άστεγοι και οι οικονομικά εξαθλιωμένοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική συνοχή; Πώς επηρεάζονται οι νέοι της πόλης, που αποτελούν μία από τις πιο ευάλωτες δημογραφικές ομάδες στη μεγάλη αλλαγή που συντελείται;
Στο βίντεο, 7 άτομα νεαρής ηλικίας μιλούν για το παράλογο κόστος ζωής:
