Του Πάρη Δημητριάδη
Ως αντιπροσωπευτικό άτομο της ηλικίας και της γενιάς μου, ανήκω χωρίς δεύτερη σκέψη ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια φανς της villain Σωσώς Παπαδήμα, του εμβληματικού τηλεοπτικού ρόλου από τα μακρινά 90s, που με αφορμή τον σοκαριστικό θάνατο της τεράστιας ηθοποιού που τον ενσάρκωσε, της μοναδικής Καίτης Κωνσταντίνου, συζητιέται και αναλύεται αυτές τις μέρες, όσο ποτέ άλλοτε.
«Πρόκειται για τον πιο πετυχημένο ρόλο στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης», γράφτηκε στον απόηχο της ξαφνικής και πρόωρης απώλειας της ηθοποιού και όντως δυσκολεύομαι να σκεφτώ άλλο τηλεοπτικό ρόλο που να αγαπήθηκε τόσο πολύ, τόσο φανατικά και από τόσο μεγάλο και ετερόκλητο κοινό. Υπήρξαν φυσικά αρκετοί επικοί ρόλοι και χαρακτήρες στην ελληνόφωνη τιβί αλλά για μια σειρά από λόγους, η Σωσώ Παπαδήμα είναι δίχως αμφιβολία κατηγορία από μόνη της.
Γιατί λατρέψαμε, αγαπήσαμε και γελάσαμε τόσο δυνατά με την πιο γνωστή κακιά της ελληνικής τηλεόρασης, που με τις αιχμηρές και βιτριολικές της ατάκες και τον αδίστακτό της χαρακτήρα είχε βάλει ως απώτερο στόχο και σκοπό της ζωής της να ξεπαστρέψει τον καλοκάθαγο χασάπη άντρα της; Πρόκειται για ένα ερώτημα που απασχόλησε πολλά άτομα που θέλησαν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της δημοτικότητας του ρόλου. Όπως αναφέρθηκε σε σειρά εγκωμιαστικών και διθυραμβικών κειμένων και αναρτήσεων, είναι προφανές πως μέσω του μαύρου και πνευματώδους χιούμορ της Σωσώς, όλες και όλοι εντοπίσαμε κομμάτια από τον εαυτό μας.
Η Σωσώ Παπαδήμα υπήρξε σίγουρα η πανηγυρική κατακρεούργηση της σεμνοπρεπούς, νοικοκυραίίκης και μεσοαστικής πολιτικής ορθότητας, προτού αυτή καν επινοηθεί ως έννοια και ορολογία. Σε συνδυασμό με τις αμέτρητες στιγμές άφθονου γέλιου που μας χάρισε και που μέσω ίντερνετ, δεκαετίες μετά, συνεχίζει να μας χαρίζει, τόσο η ίδια η Σωσώ ως ρόλος όσο και οι συμπρωταγωνιστές της στα «Εγκλήματα» έχουν γραφτεί πλέον με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Σημαντική παρακαταθήκη τους είναι και το ότι έχουν συμβάλει στην αποδόμηση του αφοριστικού στερεοτύπου για τα τηλεοπτικά προϊόντα ως de facto σκουπίδια.
Δεν είναι ότι διαχρονικά δεν υπήρξαν και δεν συνεχίζουν να υπάρχουν πάμπολλα σκουπίδια, υπήρξαν όμως και εξαιρετικές στιγμές στην ελληνική τηλεόραση και τα «Εγκλήματα» του Λευτέρη Παπαπέτρου ήταν και παραμένουν μια τέτοια, σπουδαία, στιγμή.
Πίσω στη μεγάλη ηθοποιό Καίτη Κωνσταντίνου, θα ήταν παράλειψη να μην υπογραμμιστεί πως με το δικό της ταλέντο και τη δική της υποκριτική δεινότητα είναι που έδωσε στη Σωσώ αυτό το κάτι που έκανε τον ρόλο να ξεχωρίσει. «Η Καίτη Κωσταντίνου μοιάζει να γεννήθηκε για τον ρόλο», γράφτηκε επίσης αυτές τις μέρες.
Η ανοιχτωσιά του πνεύματος καθώς και η οξυδέρκεια της ηθοποιού και ανθρώπου Καίτης Κωνσταντίνου εντοπίζεται πάντως κι από τις συνεντεύξεις που κατά καιρούς είχε δώσει. Προσωπικά έχω ξεχωρίσει και προβληματιστεί γόνιμα από μια ατάκα της από την τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη που είχε δώσει στην εκπομπή «Δύο στις 10», ένα περίπου χρόνο πριν. «Σήμερα» είχε πει η ηθοποιός «δεν βλέπουμε κωμωδίες. Έχει πέσει πολύ δράμα και δεν ξέρω γιατί».
Περαιτέρω σχόλια νομίζω πως περιττεύουν.
