Kathimerini.gr
«Θα μπορούσε άραγε η Γαλλία να βρεθεί αντιμέτωπη με μια δική της… τραμπική συγκυρία (Trump moment);» Αυτό είναι που διερωτάται, σε ανάλυσή του, το γαλλικό ειδησεογραφικό δίκτυο France24, στον απόηχο πια του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών της 10ης Απριλίου, εκφράζοντας έναν προβληματισμό την ουσία του οποίου μπορεί να βρει κανείς όμως και σε άλλες αναλύσεις (Financial Times, GZERO, Vox, Washington Post) αναφορικά με όσα θα μπορούσαν να συμβούν στην περίπτωση που η Λεπέν επικρατήσει έναντι του Μακρόν στον επόμενο γύρο της 24ης Απριλίου.
Εάν οι Αμερικανοί εξέλεξαν τον Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, και οι Βρετανοί ψήφισαν υπέρ του Brexit (προτού εκλέξουν τον Μπόρις Τζόνσον στην ηγεσία του Ηνωμένου Βασιλείου), τότε γιατί να μην «στέψουν» και οι Γάλλοι ψηφοφόροι τη Μαρίν Λεπέν νέα πρόεδρο της χώρας. Το επιχείρημα φαντάζει απλουστευτικό αλλά αποτυπώνει παράλληλα κατά τρόπο μάλλον γλαφυρό και εκείνες τις πολιτικές κρίσεις που διατρέχουν πια σαν νήμα πολλές από τις κοινωνίες της ανεπτυγμένης Δύσης.
Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, προ ετών (όχι πολλών), ότι οι προεδρικοί υποψήφιοι των δύο παραδοσιακά μεγαλύτερων πολιτικών παρατάξεων της Γαλλίας θα συγκέντρωναν – και οι δύο μαζί – ποσοστό κάτω από… 7%. Κι όμως, Βαλερί Πεκρές και Αν Ινταλγκό συγκέντρωσαν και οι δύο μαζί στις χθεσινές εκλογές 6,53% (4,78% η Πεκρές, 1,75% η Ινταλγκό), με την υποσημείωση πως μιλάμε για τις προεδρικές υποψηφίους των παρατάξεων που είχαν ιδρύσει οι Σιράκ και Μιτεράν.
Εάν το άλλοτε κραταιό κομματικό κατεστημένο της Γαλλίας έχει πια περιέλθει σε καθεστώς ανυποληψίας, τότε υπό μια έννοια πια όλα επιτρέπονται ή μάλλον όλα είναι πιθανά.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αποκτούν νόημα πια και οι αναλύσεις αναφορικά με – το δημοσκοπικά όχι κυρίαρχο, πλην όμως όντως πιθανό – σενάριο μιας νίκης Λεπέν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών στις 24 Απριλίου.
«Μια νίκη της Λεπέν στον δεύτερο γύρο θα αποτελούσε την πρώτη ακροδεξιά προεδρία στη γαλλική ιστορία. Θα έφερνε ανατροπές επίσης την πολιτική σκηνή στην Ευρώπη — αντικαθιστώντας τον πιο ένθερμο υποστηρικτή της συνεργασίας εντός της ΕΕ (βλ. Μακρόν) με κάποιον γνωστό για αντι-ΕΕ ρητορική του, και δίνοντας μια επίσημη πλατφόρμα στην ακροδεξιά σε μια εποχή που οι εθνικιστές σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες δυσκολεύονται», γράφει ο ανταποκριτής της Washington Post στη Γαλλία Ρικ Νόακ.
«Μια αντι-νατοϊκή και πιο φιλορωσική Γαλλία, σε περίπτωση νίκης της Λεπέν, θα προκαλούσε βαθιά ανησυχία στις συμμαχικές πρωτεύουσες αλλά και δυνητικά ρήγματα στην ενιαία διατλαντική απάντηση στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία», σχολιάζει από την πλευρά του ο Ρότζερ Κόεν των New York Times.
«Τι θα γίνει εάν η Λεπέν ηγηθεί της Γαλλίας; Τι θα σήμαινε αυτό για τη Γαλλία, την Ευρώπη, τον κόσμο;», διερωτάται από την πλευρά του το αμερικανικό GZERO, σύμφωνα με το οποίο μια ενδεχόμενη νίκη της Λεπέν στον δεύτερο γύρο θα δοκίμαζε τη συνοχή σε όλα τα μέτωπα: εντός της Γαλλίας, εντός της ΕΕ, αλλά και μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών.
