Kathimerini.gr
Όταν οι Ρώσοι στρατιώτες εγκατέλειψαν το χωριό Νόβι Μπικίφ, κοντά στην ουκρανική πόλη Τσερνίχιβ μετά από ένα μήνα κατοχής, η Ναταλία Σαμσόν, επέστρεψε στο σπίτι της και ανακάλυψε ότι της είχαν κλέψει τα αρώματα, τα κοσμήματα, λίγο κρασί, ένα σκούτερ, ένα μαξιλάρι και μια συλλογή από παλιά νομίσματα.
Λίγες μέρες αργότερα μπήκε στο σχολείο του χωριού, όπου εργάζεται ως αναπληρώτρια διευθύντρια και ανακάλυψε ότι οι Ρώσοι είχαν πάρει τους περισσότερους υπολογιστές, τους προτζέκτορες και άλλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Στο γραφείο του διευθυντή, ένα ψαλίδι ήταν σφηνωμένο σε μια οθόνη πλάσματος, προφανώς σε μια προσπάθεια να διασφαλιστεί πως ό,τι δεν μπορούσε να κλαπεί θα «παραδωθεί» κατεστραμμένο.
«Τους έβλεπαν απλά να φορτώνουν τα πάντα σε φορτηγά Ural, ότι χωρούσαν στα χέρια τους», ανέφερε η Σαμσόν. Δώδεκα σπίτια στον κεντρικό δρόμο του χωριού είχαν λεηλατηθεί, καθώς και όλα τα καταστήματα. Άλλοι κάτοικοι του χωριού ανέφεραν ότι έχασαν πλυντήρια ρούχων, φαγητό, φορητούς υπολογιστές, ακόμη και έναν καναπέ.
Την περασμένη εβδομάδα, συγκεντρώθηκαν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι λεηλασίες από τις ρωσικές δυνάμεις δεν ήταν απλώς μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά ένα συστηματικό μέρος της ρωσικής στρατιωτικής συμπεριφοράς. Μιας συμπεριφοράς που έχει προκαλέσει οργή μεταξύ των Ουκρανών, αλλά και των Ρώσων που αντιτίθενται στον πόλεμο.
«Αυτοί που πολεμούν έτσι δεν είναι τακτικός στρατός, αλλά μπάχαλο», έγραψε ο Βλαντιμίρ Παστούχοφ, ένας φιλελεύθερος Ρώσος πολιτικός επιστήμονας που αρθρογραφεί στη Novaya Gazeta. «Ακόμη και στον σοβιετικό και στον ναζιστικό στρατό, οι λεηλασίες καταπολεμήθηκαν όσο το δυνατόν, αν και όχι πάντα με επιτυχία. Πλέον, στον ρωσικό στρατό… είναι μια μορφή πρόσθετου κινήτρου».
Σε ένα διαμέρισμα στο Ιρπίν, μια πόλη έξω από το Κίεβο που ελέγχονταν εν μέρει από τις ρωσικές δυνάμεις, μια οικογένεια επέστρεψε στο σπίτι της και ανακάλυψε ότι εκεί ζούσαν Ρώσοι στρατιώτες. Βρήκαν πεταμένα μπουκάλια αλκοόλ, περιτυλίγματα τροφίμων και αποτσίγαρα σκορπισμένα γύρω από το διαμέρισμα, μεγάλους σωρούς από ακαθαρσίες και οικογενειακές φωτογραφίες σκισμένες και πεταμένες. Διαπίστωσαν επίσης ότι πολλά πράγματα είχαν χαθεί.
«Πήραν όλα μας τα ρούχα – κυριολεκτικά τα πάντα, ανδρικά και γυναικεία παλτό, μπότες, πουκάμισα, σακάκια, ακόμη και τα φορέματα και τα εσώρουχά μου», είπε ένας από τους κατοίκους, ο οποίος ζήτησε να μην χρησιμοποιηθούν τα ονόματα της οικογένειας, αλλά έδωσε φωτογραφίες.
To Hajun Project, που έχει έδρα στη Λευκορωσία, δημοσίευσε μια 3ωρη βιντεοσκοπημένη καταγραφή από την υπηρεσία Courrier στο Mαζίρ, μέσω της οποίας στρατιώτες των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στέλνουν, μεταξύ άλλων, πράγματα (συνολικού βάρους 3 τόνων) που έχουν κλαπεί από Ουκρανούς πολίτες.
Στο βίντεο εμφανίζονται Ρώσοι στρατιώτες να πακετάρουν ρούχα, τηλεοράσεις, εργαλεία, εξοπλισμό ψαρέματος, μπαταρίες αυτοκινήτου και άλλα οικιακά είδη, προτού αυτά σταλούν μέχρι και τη Σιβηρία.
Η Ρωσίδα κοινωνιολόγος Αλεξάνδρα Αρχίποβα, τόνισε ότι δεν ήταν μόνο η φτώχεια και οι ελλείψεις μεταξύ των στρατιωτών που οδήγησαν στην εκτεταμένη λεηλασία. «Πολλοί Ρώσοι στρατιώτες πιστεύουν ότι αυτός ο πόλεμος είναι απολύτως άχρηστος και παράλογος. Είναι ένας παράλογος πόλεμος και μένουν στην Ουκρανία με τον άμεσο κίνδυνο να σκοτωθούν… Έτσι [σκέφτονται]: “Θα πάρω αυτόν τον υπολογιστή γιατί το παιδί μου χρειάζεται έναν υπολογιστή”. Κάνει την κατάσταση λιγότερο παράλογη και περισσότερο πρακτική», ανέφερε.
Πηγή: Guardian
