The New York Times
Το κόμμα των Πρασίνων της Γερμανίας εισήλθε στην κυβέρνηση το 2021 επιτυγχάνοντας την καλύτερη εκλογική επίδοση της ιστορίας του, με την ελπίδα να αναδείξει μια μέρα ακόμη και καγκελάριο.
Κέρδισε πέντε θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο του τρικομματικού συνασπισμού, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρών υπουργείων Οικονομίας και Εξωτερικών. Φαινόταν να έχει ισχυρή εντολή να προωθήσει την πράσινη μετάβαση της χώρας.
Τι προέκυψε; Μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η αύξηση του ενεργειακού κόστους και μια σειρά από παραλείψεις που κάποιοι ακόμη και μέσα στο κόμμα παραδέχονται ότι έχουν ανακόψει τη δυναμική των Πρασίνων.
Σήμερα οι Πράσινοι θεωρούνται ευρέως ως τροχοπέδη για την κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Ολαφ Σολτς, στον οποίο μια δημοσκόπηση δίνει μόλις 19% ποσοστό αποδοχής. Οι Πράσινοι έχουν δεχθεί σφοδρές επιθέσεις ακόμη και από τους ίδιους τους εταίρους τους στον συνασπισμό. Για τους αντιπάλους τους, οι Πράσινοι έχουν υπερβεί τα όρια της ατζέντας τους και έχουν γίνει το πρόσωπο ενός περιβαλλοντικού ελιτισμού που έχει απομακρύνει πολλούς ψηφοφόρους, στέλνοντάς τους στην άκρα δεξιά.
Η ιστορία των Πρασίνων είναι η ιστορία ενός κόμματος που αγωνίζεται εδώ και καιρό να ξεπεράσει τη φήμη του ως ενός εξειδικευμένου, περιβαλλοντικού κόμματος και να γίνει μια πιο ρεαλιστική πολιτική δύναμη ικανή να έχει ευρύτερη απήχηση.
Οι Πράσινοι, που ιδρύθηκαν το 1980, έχτισαν τη βάση τους υιοθετώντας μια σχετικά σκληρή γραμμή σε περιβαλλοντικά ζητήματα και την κλιματική αλλαγή. Το προηγούμενο αποκορύφωμα της δύναμής τους ήταν ως εταίρος συνασπισμού στην κυβέρνηση του καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ από το 1998 έως το 2005.
Οι Πράσινοι κατέχουν το υψηλού προφίλ χαρτοφυλάκιο του υπουργού Εξωτερικών, υπό την Αναλένα Μπέρμποκ και το επίσης σημαντικό υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων και Δράσης για το Κλίμα, υπό τον Ρόμπερτ Χάμπεκ.
Οι Πράσινοι υιοθέτησαν μια σκληρή στάση απέναντι στη Ρωσία. Συνέβαλαν καθοριστικά στην υιοθέτηση ενός δημοφιλούς εισιτηρίου των 49 ευρώ, με το οποίο μπορεί κανείς να ταξιδέψει όσο θέλει, για να ενθαρρύνει τους πολίτες να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Βοήθησαν επίσης επιδέξια στην απεξάρτηση της Γερμανίας από το ρωσικό φυσικό αέριο. Η κυβέρνηση περιόρισε τις θερμοκρασίες στα δημόσια κτίρια για την εξοικονόμηση ενέργειας. Ανοιξε εκ νέου τα εργοστάσια άνθρακα. Και κατασκεύασε γρήγορα τερματικούς σταθμούς ώστε η Γερμανία να μπορεί να εισάγει φυσικό αέριο από άλλες πηγές εκτός της Ρωσίας.
Τα βήματα αυτά έγιναν δεκτά με ικανοποίηση από τους Γερμανούς ως ρεαλιστικά και κάπως απροσδόκητα από ένα κόμμα που παραδοσιακά είχε δεσμευθεί μακροπρόθεσμα για τη σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων.
Πράγματι, αυτό που θεωρούνταν ρεαλιστικό για πολλούς Γερμανούς θεωρήθηκε ως προδοσία των μακροχρόνιων αρχών του κόμματος από πολλούς από τη βάση των Πρασίνων.
Η λάμψη άρχισε να χάνεται με αφορμή ένα νομοσχέδιο που προώθησε ο Χάμπεκ και το οποίο απαιτεί από το επόμενο έτος τα νέα συστήματα θέρμανσης των κατοικιών να λειτουργούν με τουλάχιστον 65% ανανεώσιμη ενέργεια.
Οι ειδικοί δήλωσαν ότι ο νόμος, ο οποίος ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, συνέβαλε στην αύξηση της δημοτικότητας του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία, ή AfD, το οποίο συγκεντρώνει ποσοστό άνω του 20%, περίπου το υψηλότερο στην ιστορία του. Οπως και άλλα ακροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, το AfD έχει προσθέσει στην ατζέντα του την αντίθεση στις πολιτικές για το κλίμα, μαζί με θέματα όπως η μετανάστευση, επιδιώκοντας να κεφαλαιοποιήσει τις οικονομικές ανησυχίες των εργαζομένων.
Ορισμένοι λένε ότι οι Πράσινοι μπορούν ακόμη να ανακάμψουν. Ο Μπέρντ Ουλριχ, δημοσιογράφος της εφημερίδας Die Zeit, ο οποίος γράφει ένα βιβλίο για την πράσινη πολιτική, δήλωσε ότι ο Χάμπεκ, ειδικότερα, θα είναι το κλειδί για το αν το κόμμα μπορεί να αποκαταστήσει το κύρος του.
«Πρόκειται για τη βαθύτερη κρίση στην ιστορία των Πρασίνων», είπε. «Ο Ρόμπερτ Χάμπεκ είναι μακράν ο πιο ταλαντούχος πολιτικός στη Γερμανία. Εχει γίνει αποδιοπομπαίος τράγος. Αλλά μπορεί να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν την κρίση».
