Kathimerini.gr
Η άφιξη του Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα αποτελεί την πιο σημαντική επίσκεψη ξένου ηγέτη εκεί, από τότε που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πέρυσι. Έπειτα από εβδομάδες φημολογιών, ο πρόεδρος της Κίνας προσγειώθηκε στη ρωσική πρωτεύουσα όπου πραγματοποιεί τριήμερη επίσημη επίσκεψη. Πούτιν και Σι βρέθηκαν τα περασμένα δύο 24ωρα να επιδεικνύουν τη φιλία τους ενώπιον της διεθνούς κοινότητας, παρουσιάζοντας παράλληλα ένα φαινομενικώς κοινό μέτωπο απέναντι στη Δύση και κυρίως απέναντι στις ΗΠΑ.
Ο Ρώσος πρόεδρος και ο Κινέζος ηγέτης συναντήθηκαν χθες και σήμερα στη ρωσική πρωτεύουσα, παρουσιάζοντας τα σχέδιά τους για την εμβάθυνση της σινορωσικής πολιτικο-οικονομικής συνεργασίας και στέλνοντας έτσι ένα ισχυρό μήνυμα προς την πλευρά της Δύσης.
Αβέβαιο το μέλλον του κινεζικού ειρηνευτικού σχεδίου
Ωστόσο, καθώς οι ηγέτες ολοκλήρωναν τις επίσημες συνομιλίες τους, δεν υπήρχε καμία ορατή πρόοδος αναφορικά με το κινεζικό σχέδιο ειρήνευσης στην Ουκρανία.
Ο Σι παρουσίασε την επίσκεψή του στη Μόσχα ως το ξεκίνημα «ενός νέου κεφαλαίου» που θα οδηγήσει στην περαιτέρω ενίσχυση των σινορωσικών σχέσεων. Αυτή η επίσκεψη παρουσιάστηκε από την κινεζική πλευρά ως μέρος μιας τολμηρής πρωτοβουλίας που στόχο έχει τη διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Στο ίδιο πλαίσιο, ο Σι προσκάλεσε τον Πούτιν να επισκεφθεί την Κίνα αργότερα φέτος.
Την ίδια ώρα ωστόσο, ενώ ο Σι στεκόταν δίπλα στον Πούτιν, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Φούμιο Κισίντα πραγματοποιούσε ταξίδι έκπληξη στην Ουκρανία.
Σε μια άκρως συμβολική κίνηση, μόλις λίγες ημέρες αφότου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Πούτιν τον οποίο κατηγορεί για εγκλήματα πολέμου, ο Κισίντα επισκέφθηκε τη Μπούτσα βορείως του Κιέβου, όπου εκατοντάδες Ουκρανοί άμαχοι είχαν χάσει πέρυσι τη ζωή τους εν μέσω ρωσικών θηριωδιών όπως καταγγέλλεται.
Σινορωσικά «πυρά» κατά ΗΠΑ
Στο πλαίσιο άρθρου που δημοσίευσε στην κινεζική κρατική People’s Daily, ο Ρώσος πρόεδρος υποστηρίζει ότι «η πολιτική των ΗΠΑ» απέναντι στη Ρωσία, στην Κίνα και σε «όλους εκείνους που δεν λυγίζουν μπροστά στις αμερικανικές διαταγές», γίνεται πλέον «όλο και πιο σκληρή και επιθετική».
«Δεν υπάρχει καθολικό μοντέλο διακυβέρνησης και δεν υπάρχει παγκόσμια τάξη όπου τον τελευταίο λόγο τον έχει μόνο μία χώρα», σημειώνει, από την πλευρά του, ο Σι σε άρθρο που δημοσίευσε στο ρωσικό κρατικό RIA Novosti.
Ως έναν βαθμό, η συνάντηση των δύο πιο επιφανών αυταρχικών ηγετών της υφηλίου σηματοδοτεί τη σκλήρυνση ενός ιδεολογικού άξονα, γράφει ο Ισάν Θαρούρ στην Washington Post. Πούτιν και Σι έχουν τα δικά τους οράματα για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων στην οποία δεν θα έχει θέση η όποια υποτιθέμενη αμερικανική ηγεμονία. Και οι δύο καταγγέλλουν, είτε αυτοπροσώπως είτε μέσα από τα φερέφωνά τους, αυτό που αποκαλούν αμερικανική υποκρισία. Και οι δύο υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναμειγνύονται σε υποθέσεις που δεν θα έπρεπε.
«Το Πεκίνο αρνείται να καταδικάσει τη (σ.σ. ρωσική) εισβολή, κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον πόλεμο (σ.σ. στην Ουκρανία) και επικρίνει τις δυτικές κυρώσεις… Η Κίνα πέρυσι κράτησε ζωντανή τη ρωσική οικονομία, ενισχύοντας τις εμπορικές συναλλαγές…», σημειώνει η Ρόμπιν Ντίξον μέσα από τις σελίδες της Washington Post.
Ενώ η Δύση επιδιώκει να απομονώσει τη Ρωσία με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, η επιρροή της Κίνας πάνω στη Μόσχα έχει, λοιπόν, αυξηθεί.
Πεκίνο και Μόσχα συμφωνούν ότι η παγκόσμια τάξη πραγμάτων, ως εκείνη έχει επί του παρόντος, είναι άδικη, παράλογη και ατελής. Κίνα και Ρωσία προσεγγίζουν ωστόσο αυτό το υπάρχον στάτους κβο με εμφανώς διαφορετικούς τρόπους, όπως σημειώνει ο Ζάο Λονγκ των Ινστιτούτων Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης (Shanghai Institutes for International Studies – SIIS). «Η Κίνα δίνει έμφαση στη μεταρρύθμιση και στη βελτίωση, όχι στο να ξεκινήσουν όλα πάλι από την αρχή», συνεχίζει ο Ζάο Λονγκ.
Κινέζοι αξιωματούχοι και αναλυτές μπορεί να αποδοκιμάζουν τη συμπεριφορά της Ρωσίας (σ.σ. στην Ουκρανία), ωστόσο έχουν βολευτεί με τον Πούτιν ο οποίος εξ ανάγκης πια τοποθετεί τη Ρωσία σε ρόλο μικρότερου εταίρου της Κίνας στην παγκόσμια σκηνή, σχολιάζει ο Ισάν Θαρούρ.
«Στους Ρώσους ηγέτες αρέσει να τονίζουν την άνευ προηγουμένου στρατηγική συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας», γράφει η Αλεξάνδρα Προκοπένκο στο Carnegie Politika, το ιστολόγιο του Carnegie Endowment for International Peace για τη Ρωσία και την Ευρασία. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, αυτή η συνεργασία ενισχύει την εξάρτηση της Μόσχας από το Πεκίνο.
Ο Αλεξάντερ Γκαμπούεφ, διευθυντής του Carnegie Russia Eurasia Center, προειδοποιεί ότι μπορεί να έρθει μια στιγμή κατά την οποία το Πεκίνο θα εκμεταλλευτεί την αυξημένη επιρροή του έναντι της Μόσχας προκειμένου να εξασφαλίσει υποχωρήσεις ή παραχωρήσεις από την πλευρά της Ρωσίας. Ο Γκαμπούεφ υποστηρίζει, για παράδειγμα, ότι η κινεζική πλευρά θα μπορούσε στο μέλλον να ζητήσει από τους Ρώσους να της δώσουν πρόσβαση στις ναυτικές τους βάσεις στην Αρκτική ή να αλλάξουν τη στάση τους απέναντι στην (ανταγωνιστική έναντι του Πεκίνου) Ινδία.
«Η Κίνα αρκείται απλώς στο να αξιοποιεί την αυξανόμενη γεωοικονομική της επιρροή έναντι της Ρωσίας εξασφαλίζοντας εκπτώσεις στις εξαγωγές (σ.σ. ρωσικών) υδρογονανθράκων και κατακτώντας (σ.σ. με κινεζικά προϊόντα) τη (σ.σ. ρωσική) αγορά… Ίσως όμως να είναι μόνο θέμα χρόνου προτού η Κίνα απαιτήσει περισσότερη πολιτική πίστη επειδή βοήθησε το καθεστώς του Πούτιν να κρατηθεί ζωντανό», γράφει ο Αλεξάντερ Γκαμπούεφ στον Economist.
