Kathimerini.gr
Του Βασίλη Νέδου
Όσο οι επιχειρήσεις των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων συνεχίζονται στην Ουκρανία, η Δύση επιχειρεί – με τρόπο ο οποίος δεν υποδηλώνει ούτε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ούτε και προετοιμασία – να αντιδράσει. Όσο οι ηγέτες της Ε.Ε. διαβουλεύονται για – ομολογουμένως σοβαρές – κυρώσεις όπως ο αποκλεισμός της Ρωσίας από το διεθνές σύστημα πληρωμών SWIFT, η Μόσχα χρησιμοποιεί απειλές που έχουν ψυχολογικό αλλά και πραγματικό αντίκτυπο. Προειδοποίησε την Σουηδία και τη Φινλανδία ότι θα βρεθούν αντιμέτωπες με πολιτικές και στρατιωτικές επιπτώσεις σε περίπτωση που παραβιάσουν την ουδετερότητά τους και ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Τo μήνυμα αυτό πρέπει να ακούστηκε σίγουρα βαρύ στη Μολδαβία και τη Γεωργία, χώρες που ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε και στην Ε.Ε. βρίσκονται, ούτε, βεβαίως, μπορεί οι κυβερνήσεις τους να αποτολμήσουν κάποια κίνηση.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν χρησιμοποιεί, εν ολίγοις, την Ουκρανία για δύο σκοπούς: Πρώτον, να μεταφέρει ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ (η Ουκρανία έχει σύνορα με τη Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία). Και δεύτερον να σπείρει τον τρόμο για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η αμφισβήτηση των ρωσικών απόψεων για το περιβάλλον ασφαλείας στην Ανατολική Ευρώπη. Ο Πούτιν σπρώχνει τη Ρωσία, πρακτικά, στη θέση του εταίρου που, παρότι δεν τον θέλει κανείς, επιβάλλει την παρουσία του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Στη Μόσχα φαίνεται ότι θεωρούν πως το ουκρανικό εγχείρημα θα είναι αφενός ολοκληρωτικά επιτυχημένο, αφετέρου θα κατορθώσει να σπείρει στην Ε.Ε. το φόβο και τη διχόνοια για την αποφασιστικότητα της Ρωσίας.
Ως εκ τούτου το παιχνίδι για τη Δύση ξεκινάει σήμερα. Η πρώτη ενεργοποίηση της Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης (NRF-NATO Response Force) του ΝΑΤΟ για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, δηλαδή μια πιθανή πολεμική κρίση, και όχι για την αντιμετώπιση κάποιων φυσικών καταστροφών, συνιστά μια πρώτη σοβαρή αντίδραση. Η NRF διαθέτει συγκεκριμένη διοικητική δομή και, έχοντας ενσωματώσει την τελευταία δεκαετία την VJTF (Very High Readiness Joint Task Force) αποτελεί στη πράξη μια δύναμη εμπροσθοφυλακής που μπορεί να φθάσει τις 40.000 στελεχών με υποστήριξη από μονάδες του Στρατού Ξηράς, της Αεροπορίας, του Ναυτικού και των Ειδικών Δυνάμεων. Η συμβολή στην NRF είναι περιοδική και η Ελλάδα έχει συνεισφέρει κατά καιρούς με διάφορους τρόπους.
Η υπενθύμιση από τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ζαν-Υβ Λε Ντριάν ότι το ΝΑΤΟ διαθέτει πυρηνικές δυνατότητες, υποδηλώνει απλά ότι στο Παρίσι αντιλαμβάνονται κάπως καλύτερα το παιχνίδι που ξεκινά. Η πιθανότητα διαλυτικών κυρώσεων κατά της Ρωσικής οικονομίας είναι υπαρκτή, ωστόσο φαίνεται ότι μπροστά στο φόβο της ενεργειακής κρίσης, οι δυτικοί είναι διχασμένοι. Κανείς ηγέτης δεν επιθυμεί τη λήψη μέτρων που θα θέσει σε κίνδυνο την ανάκαμψη της οικονομίας του και αυτό φάνηκε ανάγλυφα στις πρόσφατες συζητήσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
