Kathimerini.gr
Γιάννης Σουλιώτης
Η πτήση είναι προγραμματισμένη για τις 7 σήμερα το πρωί… Φτάνουμε στο αεροδρόμιο μιάμιση ώρα νωρίτερα και ενώ σε Twitter και Telegram υπάρχουν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο εναέριος χώρος της Ουκρανίας είχε ήδη κλείσει.
Στη διαδρομή με το ταξί ένα αυτοματοποιημένο μήνυμα από τις τουρκικές αερογραμμές μας ενημερώνει ότι η πτήση από το Κίεβο στην Κωνσταντινούπολη ακυρώθηκε. Μένει να διαπιστώσουμε εάν θα πραγματοποιηθεί η πτήση από το αεροδρόμιο της Ζαπορίζια ή Ζαπορόζιε στο Κίεβο. Μετά θα χρειαστεί να αποφασίσουμε εάν η μετακίνησή μας προς την Ουκρανική πρωτεύουσα είναι καλή ιδέα.
Ο πίνακας αναχωρήσεων μας ενημερώνει αρχικά ότι η πτήση έχει καθυστέρηση μιας ώρας. Στην αίθουσα του μικρού αεροδρομίου βρίσκονται όχι πάνω από 30 άτομα, ταξιδιώτες και υπάλληλοι.. Όλοι κοιτούν τα κινητά τους προσπαθώντας να καταλάβουν τι συμβαίνει, το ίδιο και εμείς. Μου τηλεφωνεί φίλος και συνάδελφος που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία. Ξύπνησε από μια ισχυρή έκρηξη. «Γίνεται πόλεμος Γιάννη, φτιάξε ένα πλάνο και μην αποφασίσεις τίποτα με πανικό», μου λέει.. Ένας άλλος συνάδελφος φωτορεπόρτερ κοινοποιεί σε κλειστή ομάδα στο WhatsApp ότι ρωσικά μαχητικά βομβάρδισαν το αεροδρόμιο στο Κραματόρσκ. Ο Κώστας από το Κίεβο μας μεταφέρει πληροφορίες για βομβαρδισμούς στο κέντρο της πόλης. Μεγάλης κλίμακας επίθεση λοιπόν – full scale όπως μεταδίδουν τα διεθνή πρακτορεία. Α, η πτήση μας – όλες οι πτήσεις – ακυρώνονται.
Πρέπει να φύγουμε άμεσα από το αεροδρόμιο. Είναι στόχος. Περιμένουμε στο πάρκινγκ να έρθει να μας πάρει με αυτοκίνητο ο Φώτης, ένας συνάδελφος οπερατέρ που προσγειώθηκε στην Ουκρανία λίγο πριν κλείσει ο εναέριος χώρος της. Όσο στεκόμαστε έξω, ένα ζεύγος μαχητικών κάνει κύκλους πάνω από τα κεφάλια μας.
Ουκρανικά που περιπολούν για να προστατέψουν το αεροδρόμιο ή ρωσικά που ετοιμάζουν πλήγμα. Ο Φώτης φτάνει στο αεροδρόμιο. Βάζουμε βιαστικά τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο και κατευθυνόμαστε πίσω στην πόλη κάνοντας στάση στο πρώτο ανοιχτό βενζινάδικο που συναντάμε. Μικρές ουρές έχουν αρχίσει να σχηματίζονται στα πρατήρια αν και είναι ακόμα 6 παρά.
Όσο περιμένουμε, μια ισχυρή έκρηξη ακούγεται κάπου κοντά. Όσο οδηγούμε προς το κέντρο η πόλη μοιάζει να βρίσκεται σε σύγχυση. Πολλοί κάνουν ουρές στα ΑΤΜ και τα βενζινάδικα. Άλλοι περιμένουν το τραμ και το λεωφορείο που θα τους οδηγήσει στη δουλειά τους. Η καθημερινή τελετουργία της ρουτίνας ως αντίδοτο στο φόβο και την ανασφάλεια του πολέμου.
