must.com.cy
Του Γιώργου Γκαρακλίδη
Διαβάζοντας αυτό το άρθρο κάποιοι θα αναπολούν τα χρόνια τα οποία έζησαν σε μια «ξένη» γη ενώ άλλοι θα αναπολούν τη δική τους. Άλλοι θα ετοιμάζονται να ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι στο άγνωστο ενώ από το μυαλό ορισμένων άλλων ένα τέτοιο σενάριο ίσως να μην έχει περάσει και ποτέ ως ιδέα. Οι λόγοι είναι διάφοροι από την υπέρμετρη αγάπη προς τη χώρα του καθενός μέχρι το βόλεμα, την ανοχή, τον έρωτα, την εργασία και εννοείται πως ο κόσμος αλλάζει, μεταβάλλεται, εξελίσσεται και «γρηγορεύει». Κι αυτό για κάποιους είναι τρομακτικό αλλά η αλήθεια επαναπαύεται στο ότι η αλλαγή αποτελεί φυσική πορεία των πραγμάτων. Για ποιούς λόγους λοιπόν, αξίζει κανείς να ζήσει στο εξωτερικό έστω για μία φορά στη ζωή του;
Γίνεσαι ανεξάρτητος:
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι δελεαστικό για κάποιους εν έτη 2022 να είναι ανεξάρτητοι αλλά θες δεν θες γίνεσαι έστω (πιο) ανεξάρτητος απ’ ότι όταν βρίσκεσαι στα βραστά σου και στο ψευτοβόλεμα. Ετοιμάζεις το φαγητό σου μόνος, βρίσκεις σπίτι μόνος, πληρώνεις λογαριασμούς μόνος, αναγκάζεσαι κι ανοίγεσαι για να δημιουργήσεις κύκλο μόνος. Θέλει κότσια, κουράγιο να αφήσεις το εν λόγω βόλεμα και να τραβήξεις προς μια άγνωστη κατεύθυνση όπου όλα είναι διαφορετικά.
Γίνεσαι προσαρμόσιμος και ανοιχτόμυαλος:
Δεν είναι λίγο να μπορείς να μετατρέπεσαι σε χαμαιλέοντα και να προσαρμόζεσαι στο περιβάλλον στο οποίο καλείσαι να βρεθείς. «Ανοίγει» το μυαλό σαν αλεξίπτωτο και μαθαίνεις πως ο κόσμος λειτουργεί και πέραν των δικών σου συνηθειών και παραδόσεων. Βλέπεις πέρα από τη μύτη σου και με τον καιρό συνειδητοποιείς πως δεν ήσουν, δεν είσαι και ποτέ δεν πρόκειται να γίνεις ο ομφαλός του κόσμου. Μαθαίνεις για νέους πολιτισμούς κι ενθουσιάζεσαι σαν παιδί για όλες τις μικρές «μάχες» που κερδίζεις στη νέα σου καθημερινότητα. Οι νέοι σου φίλοι δεν μιλάνε όλοι την ίδια γλώσσα με σένα και προσαρμόζεσαι ακόμη και σ’ αυτό. Αν δεν το έχεις νιώσει, είναι κρίμα κι άδικο να μην το νιώσεις ποτέ ως συναίσθημα.
Γίνεσαι πιο τολμηρός και θαρραλέος:
Ποιος θα μπορούσε να μην συμπεριλάβει την τόλμη και το θάρρος σε ένα τέτοιο ταξίδι όπου βρίσκει κανείς μια νέα ταυτότητα; Ποιος αφήνει το «σιγουράκι» για να πάει στο αβέβαιο με βάρκα τα όνειρά του, τους στόχους του και τις ανάγκες του να «κυματίζουν» στην προκυμαία της ζωής του; Όπως ανέφερα και προηγουμένως, θέλει κότσια και κουράγιο να αφήνει κανείς το βόλεμά του. Κι όπως είχε αναφέρει και στο παρελθόν ο αγαπημένος Ανδρέας Κάλβος με τον οποίο κάποιοι ταυτιστήκαμε, θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία και δεν είμαι και κανένας για να βγάλω το τελικό ν από τα λόγια του μεγάλου Ζακυνθινού ποιητή.
«Όπου γης και πατρίς»
Ο Κικέρων είχε διατυπώσει τη φράση αυτή λίγο διαφορετικά τύπου, πιο Ρωμαϊκά έχοντας πει πως «Όπου καλώς εκεί η Πατρίς» δηλαδή με λίγα λόγια για τον κάθε άνθρωπο η πατρίδα θεωρείται το μέρος στο οποίο περνάει καλά και ποιοτικά. Καταλαβαίνεις πως η πατρίδα για τον άνθρωπο είναι απλά μια ιδέα και τίποτα περισσότερο. Είναι ο τόπος που σε φιλοξενεί, στον οποίο βρίσκεις ευκαιρίες εξέλιξης, εκεί όπου βιοπορίζεσαι, εκεί που οι άνθρωποι που βρίσκονταν είτε πριν είτε μετά από σένα διάβηκαν μια κοινή πορεία με σένα. Πατρίδα τελικά θα πει κάποιος είναι ένα συνονθύλευμα τύχης, τοποθεσίας, ιστορικών γεγονότων, οικογένειας κι εξέλιξης. Τελικά είναι απλά ένα μέρος.
Γνωρίζεις τον εαυτό σου καλύτερα
Είναι δυνατόν αυτό το αποτέλεσμα να μην είναι δεδομένο; Γιατί ορισμένοι φτάνουν σ’ ένα σημείο της ζωής τους και δεν γνωρίζουν ούτε το ποιοι είναι ούτε το τι προσέφεραν στη σύντομη παρουσία τους στον πλανήτη αλλά παρ’ όλ’ αυτά είναι σωστοί άνθρωποι; Υπάρχει εξήγη σ’ αυτό; Και όχι. Δεν είναι απαραίτητο να ξενιτευτεί κανείς για να γνωρίσει τον εαυτό του και να εξελιχθεί μέσα απ’ αυτή τη γνώση. Κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο και κανείς ποτέ δεν το υπονόησε. Ωστόσο ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι η τελική έκβαση μιας τέτοιας περιπέτειας όπως αυτή που περιγράφει ο τίτλος. Γιατί τελικά αξίζει να ζήσεις έστω μία φορά στο εξωτερικό; Για σένα σίγουρα αλλά ο παρονομαστής ποικίλλει και τον ρυθμίζει έκαστος και για διάφορους λόγους.
Η μετανάστευση - λόγω διαφόρων συγκυριών- δεν είναι για όλους και είναι απόλυτα σεβαστό. Αν όλοι το επιλέγαμε δεν θα είχαμε λόγο να το αναφέρουμε ως μια εμπειρία πλούτου και εσωτερικής αναδιοργάνωσης. Αλλά είναι σίγουρα μια ευκαιρία να φτάσεις εκεί που θα έφτανες αργά η γρήγορα αν η μετάβαση ήταν σε πολύ πιο αισθητή.
