Όχι, οι δημοσκοπήσεις στο Twitter δεν είναι η «φωνή του λαού»

Οι δημοσκοπήσεις στο Twitter που τόσο αγαπά ο Έλον Μασκ δεν είναι πράγματι η «φωνή του λαού» όπως αρέσκεται να δηλώνει ο νέος ιδιοκτήτης του μέσου κοινωνικής δικτύωσης, τονίζει σε ανάλυσή του αρθρογράφος της Washington Post, Philip Bumb.

Για όσους αναζητούν τη γνώμη ενός μεγάλου πλήθους ατόμων, η σημερινή εποχή είναι ταυτόχρονα η καλύτερη και η χειρότερη. Η έκρηξη του internet και των social meδια έχει κάνει πραγματικά πολύ εύκολο να συγκεντρώσει κάποιος απόψεις από συγκεκριμένο κοινό, ενώ δημιούργησε και νέα κοινά για κάθε είδος δεδομένων, σημειώνει,

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές βλέπουμε ειδήσεις στο internet που μας ενημερώνουν για θέματα όπως την αγαπημένη γεύση παγωτού των κατοίκων του Κάνσας. Μπορείς πάρα πολύ απλά να δημιουργήσεις ένα ερωτηματολόγιο και να βρεις το κοινό καθώς πλέον είναι πιο εύκολο από ποτέ να συμπληρώσει κάποιος μια φόρμα.

Για όσους δεν τους ενδιαφέρει η ακρίβεια των μετρήσεων αυτά είναι καταπληκτικά νέα. Είναι πραγματικά μια χρυσή εποχή για όσους θέλουν να εμφανίσουν αριθμούς και να γεμίσουν με αυτούς ένα δελτίο Τύπου. Αν όμως από την άλλη μας ενδιαφέρουν πραγματικά οι μετρήσεις της γνώμης του κοινού, τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά.

Η πραγματικότητα είναι ότι το internet έχει επεκτείνει τις δυνατότητες των δημοσκόπων να φτάσουν σε μεγαλύτερο κοινό και να βγάζουν συμπεράσματα σταθμίζοντας τις απαντήσεις για να βγάζουν συμπεράσματα που αφορούν τον ευρύτερο πληθυσμό. Όμως αυτές οι μετρήσεις εμφανίζονται δίπλα σε άλλες μετρήσεις που δεν είναι ακριβείς, η αλλάζουν ανάλογα με τις προτιμήσεις αυτού που τις πραγματοποιεί.

Το οποίο μας φέρνει στον Έλον Μασκ και τη αδυναμία του στις δημοσκοπήσεις μέσω Twitter.

Τις τελευταίες εβδομάδες ο Μασκ αφήνει την λήψη αποφάσεων για το μέλλον λογαριασμών που έχουν απαγορευτεί από το Twitter στους χρήστες του κοινωνικού δικτύου. Αρχικά, ρώτησε αν θα έπρεπε να επιτραπεί στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να επανέλθει στο Twitter και τελικά ξεκλείδωσε τον λογαριασμό του όταν το 52% όσων συμμετείχαν στην δημοσκόπηση είπαν «ναι». Μετά ρώτησε αν πρέπει να δοθεί «γενική αμνηστία» για τους λογαριασμούς που είχαν αποκλειστεί. Και πάλι οι περισσότεροι είπαν ναι.

Μετά από κάθε δημοσκόπηση ο Μασκ απαντούσε με τη λατινική ρήση που εξισώνει τη φωνή του λαού με τη φωνή του Θεού: «Vox Populi, Vox Dei», έλεγε. Όμως οι δημοσκοπήσεις του Twitter δεν είναι «φωνή του λαού». Είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η φωνή μια μικρής ομάδας του πληθυσμού που χρησιμοποιεί το κοινωνικό δίκτυο. Αλλά ακόμη και αυτό είναι υπερβολή: Στην πραγματικότητα είναι μια μικρή υποομάδα των χρηστών του Twitter, μια ομάδα που γνωρίζει ότι γίνεται η δημοσκόπηση και θέλει να συμμετάσχει σε αυτό.

Δεν είναι ξεκάθαρο ότι ο Μασκ κατανοεί πως οι δημοσκοπήσεις του Twitter δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα. Σε συζητήσεις με χρήστες της πλατφόρμας, για παράδειγμα, ο Μασκ υιοθετούσε ιδέες που θα μπορούν να δημιουργήσουν μια επίφαση αξιοπιστίας σε μια κατά βάση μη επιστημονική διαδικασία.

Ένας χρήσης ρώτησε αν οι δημοσκοπήσεις θα μπορούσαν να στοχεύουν σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, ελέγχοντας την ηλεκτρονική διεύθυνση IP του χρήστη, κάτι το οποίο ο Μασκ είπε πως μπορεί να γίνει. Και πράγματι μπορεί να γίνει, αλλά αυτό δεν αποτρέπει οποιονδήποτε από το να επηρεάσει τη δημοσκόπηση αξιοποιώντας διαφορετική διεύθυνση.

Όταν ένας άλλος χρήστης πρότεινε να υπάρξουν δημοσκοπήσεις για «όλους τους χρήστες» μέσω της πλατφόρμας, ο Μασκ φάνηκε δεκτικός.

Αυτός ο χρήστης είπε επίσης στον Μασκ ότι με «116,6 εκατομμύρια followers, οι δημοσκοπήσεις σας αρχίζουν να γίνονται στατιστικά σημαντικές». Ο Μασκ φάνηκε να συμφωνεί: «Όταν οι δημοσκοπήσεις αφορούν μια σημαντική ερώτηση, ακόμη και εκείνοι που δεν με ακολουθούν τείνουν να το ακούν».

Κανένα από αυτά τα σχόλια δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «σημαντικό» με τρόπο που οι δημοσκόποι θα αναγνώριζαν ως χρήσιμο. Το γεγονός ότι μία δημοσκόπηση πηγαίνει σε πολλούς ανθρώπους δεν σημαίνει ότι τα αποτελέσματά της είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικά. Εάν ρωτήσατε 50 εκατομμύρια ανθρώπους σχετικά με το ποιος πίστευαν ότι θα έπρεπε να είχε κερδίσει τις εκλογές του 2020, το ότι το 80% εξ αυτών θα μπορούσε να επιλέξει τον Τραμπ – επειδή ρωτήσατε μόνο τους ψηφοφόρους του Τραμπ – δεν μας λέει στην πραγματικότητα τίποτα χρήσιμο.

Οι δημοσκοπήσεις στο Twitter διενεργούνται εύκολα και όχι με τον τρόπο που διενεργούνται οι δημοσκοπήσεις στις οποίες ελέγχεται η συμμετοχή. Μπορώ να κάνω μια δημοσκόπηση στο Twitter και να τη στείλω σε όποιον θέλω, ενθαρρύνοντάς τον να συμμετάσχει. Ο Τραμπ, για παράδειγμα, ενθάρρυνε τους ανθρώπους να ψηφίσουν στη δημοσκόπηση του Μασκ σε μια ανάρτηση στο δικό του δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης. Αν κάποιος μπορεί να συμμετάσχει σε μια ψηφοφορία κατά βούληση – ή να δημιουργήσει νέους λογαριασμούς για να αυξήσει τον αριθμό των ψήφων που μπορεί να δώσει – αυτό δεν είναι «σημαντικό» ως αποτέλεσμα και επομένως δεν είναι σημαντικό ως ερώτηση που πρέπει να τεθεί. Οι δημοκρατικές εκλογές ελέγχουν και ενθαρρύνουν τη συμμετοχή με τρόπο που τις καθιστά νόμιμες. Οι δημοσκοπήσεις στο Twitter δεν κάνουν τίποτε από τα δύο και συνεπώς δεν είναι.

Θα υπέθετε κάποιος ότι ο Μασκ γνώριζε όλα τα παραπάνω. Θα περίμενε κανείς ότι θα το έκανε, ως ενήλικας που έχει διευθύνει επιχειρήσεις που αφορούν τεράστια νούμερα. Εάν ένα στέλεχος της Tesla συγκέντρωνε υπογραφές σε μια αναφορά από μια μεγάλη ομάδα εργαζομένων που αντιπαθούσαν τον Μασκ να τον καλούν να πωλήσει την εταιρεία, τότε ενδεχομένως να σήκωνε τους ώμους του και να έλεγε: «Και λοιπόν, ο κόσμος μίλησε»;

Όμως οι δημοσκοπήσεις του δίνουν άλλοθι. Μπορεί να φέρει πίσω τον Τραμπ και να επαναφέρει καταχρηστικούς λογαριασμούς και να κατευθύνει τους χρήστες του Twitter και στη συνέχεια να κατηγορήσει τους χρήστες για αυτό. Δεν φταίει αυτός! Ρώτησε τους ανθρώπους τι ήθελαν και εκείνοι είπαν ότι ήθελαν αυτό, οπότε παρακαλώ συνεχίστε να αγοράζετε διαφημίσεις από το Twitter του Μασκ ούτως ή άλλως.

Οι δημοσκοπήσεις στο Twitter είναι παιχνιδάκι. Στην καλύτερη περίπτωση είναι διασκεδαστικές με τον τρόπο που η έρευνα για ένα παγωτό είναι διασκεδαστική: κάνετε μια ερώτηση και οι άνθρωποι συμμετέχουν και μιλάτε για αυτό, σαν να μιλάτε για αθλήματα σε ένα μπαρ.

Με πληροφορίες από Washington Post