Kathimerini.gr
Ιωάννα Μάνδρου
H δίκη για τον όλεθρο που βίωσαν οι άνθρωποι στην καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι επιτέλους ξεκίνησε, τυπικά έστω, την Δευτέρα, τέσσερα και πλέον χρόνια από τότε που συνέβη η μεγαλύτερη τραγωδία των τελευταίων ετών που συγκλόνισε τους πάντες.
Η δίκη όμως διακόπηκε για τις 7 Νοεμβρίου προκειμένου να εξευρεθεί η κατάλληλη αίθουσα – ήδη έχει προταθεί μία η οποία πληροί και δεν πληροί τις προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή μίας δίκης με 21 κατηγορούμενους, τριπλάσιους δικηγόρους και 210 μάρτυρες.
Η ευθύνη για την εξεύρεση της κατάλληλης αίθουσας είναι αρχικά του προϊσταμένου του Πρωτοδικείου και παράλληλα του υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο, επειδή δεν υπάρχουν αίθουσες μεγάλες στο Πρωτοδικείο, πρέπει να αναζητήσει χώρο διεξαγωγής αυτής της δίκης.
Πάντως, σήμερα κατά την τυπική έναρξη της διαδικασίας, δικηγόροι ήταν εκτός δικαστικής αίθουσας, μάρτυρες «σαρδέλες» μέσα στην αίθουσα που δεν χώραγε πάνω από 50 άτομα και βέβαια ούτε καλά καλά τους κατηγορούμενους. Για εκπροσώπους του Τύπου βέβαια ούτε λόγος.
Η εικόνα μιας γυναίκας από τους εγκαυματίες που βιώνουν τον δικό τους Γολγοθά μετά τη βιβλική καταστροφή, που με εμφανή τα εγκαύματα ήταν στριμωγμένη μέσα στην ακατάλληλη δικαστική αίθουσα, ήταν συγκλονιστική.
Τα δεκάδες θύματα της τραγωδίας με τους 104 συνολικά νεκρούς, τους εγκαυματίες, τους κατεστραμμένους ψυχικά και σωματικά, περιμένουν από αυτή τη δίκη ηθική, πρώτα απ΄ όλα δικαίωση και βέβαια απόδοση ευθυνών.
Όμως, για να ολοκληρωθεί αυτή η δίκη, η ευθύνη των δικαστών είναι τεράστια, όπως και της πολιτείας, του υπουργείου Δικαιοσύνης δηλαδή, προκειμένου να βρεθεί χώρος και η δίκη να γίνεται συνέχεια -τουλάχιστον, εκτιμούν ανώτατες δικαστικές πηγές, τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα- για να μπορέσει να απομακρυνθεί ο τεράστιος κίνδυνος της παραγραφής.
Η δίκη για τα θύματα της καταστροφής στο Μάτι είναι αντιληπτό πως δεν είναι δίκη ποινικής τιμωρίας μόνον. Είναι δίκη ηθικής δικαίωσης των θυμάτων και των ανθρώπων που επέζησαν όπως επέζησαν και ζουν με την ανάμνηση της φρίκης.
Οι ευθύνες των δικαστικών παλινωδιών που έφθασαν την ανάκριση να κρατήσει τόσα χρόνια αποτελεί μία από τις πολλές αιτίες του γεγονότος ότι η δίκη άρχισε με καθυστέρηση.
Όποιος παρακολουθεί από κοντά την πολυετή δικαστική διαδικασία γνωρίζει ότι αν δεν υπήρχε η εμμονή του επίτιμου, πλέον, Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασίλειου Πλιώτα και η σύνεση του Συμβουλίου Εφετών που κυριολεκτικά στο παρά πέντε έσωσε την υπόθεση, η παραγραφή που τώρα διαγράφεται σαν κίνδυνος θα ήταν δεδομένη.
Πάντως, πληροφορίες αναφέρουν ότι ο προϊστάμενος του Πρωτοδικείου κ. Λινός επιχειρεί σε συνεργασία με το υπουργείο, τώρα που τα πράγματα έχουν λάβει αυτή την τροπή, να εξευρευθεί λύση για ομαλή διεξαγωγή της δίκης.
Πάντως, ευθύνες αποδίδονται και στους δικαστές που χειρίστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την ογκώδη δικογραφία, καθώς ο αριθμός των μαρτύρων που ξεπερνά τους 200 είναι ένα πρόβλημα για την επιτάχυνση της δίκης, όπως και ο μεγάλος αριθμός των κατηγορουμένων.
Να σημειωθεί ωστόσο ότι πέραν της ηθικής δικαίωσης που περιμένουν τα θύματα και οι συγγενείς τους, η δίκη για το Μάτι αποτελεί και τη βάση για τις αποζημιώσεις των συγγενών των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, καταστράφηκαν και κυριολεκτικώς κάηκαν ψυχικά και σωματικά.
Άλλωστε το ενδεχόμενο να υπάρξει παραγραφή και η δίκη να μην τελειώσει – η παραγραφή επέρχεται στις αρχές του 2026, χρόνος μικρός για μία τέτοια δίκη – θα αποτελέσει χειρότερο άγος από εκείνο που ήδη πιστώθηκε η προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία διαχειρίστηκε την τραγωδία με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
