Καλίντ Παιέντα, 40 ετών.
Από τσάρος της οικονομίας του Αφγανιστάν, και διαχειριστής ενός προϋπολογισμού έξι δισεκατομμυρίων δολαρίων, τώρα οδηγός ταξί, μετρώντας κάποιες εκατοντάδες δολάρια για να θρέψει την οικογένειά του στις ΗΠΑ.
Αποχώρησε από την καταρρέουσα κυβέρνηση του Αφγανιστάν τον περασμένο Αύγουστο, μία εβδομάδα πριν μπουν στην Καμπούλ οι δυνάμεις των ακραίων ισλαμιστών, και διέφυγε στις ΗΠΑ. Με τη δουλειά αυτή μπορεί και φροντίζει τη σύζυγό του και τα τέσσερά τους παιδιά, αφού έχει εξαντλήσει τις λιγοστές οικονομίες που είχε.
«Μετά από λίγους μήνες, έπρεπε να κερδίσω τα προς το ζην και ξεκίνησα να οδηγώ. Παραδόξως, πληρώνομαι καλύτερα από αυτά που περίμενε ο κόσμος», υπογραμμίζει ο 40χρονος πρώην Υπουργός.
Το βλέμμα του παραμένει ωστόσο στην πατρίδα του και νιώθει συνυπεύθυνος για την κατάσταση που επικρατεί με τους Ταλιμπάν. Είκοσι χρόνια, λέει, το μόνο που οικοδομήσαμε ήταν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα που έπεσε γρήγορα. Ένας χάρτινος πύργος, λέει, με διαφθορά στα θεμέλια.
«Είναι τραγικό, πρόκειται για 35 με 40 εκατομμύρια ανθρώπους που είναι πλέον όμηροι μιας ομάδας φανατικών, που δεν πιστεύει στα βασικά δικαιώματα των ανθρώπων, στα βασικά δικαιώματα των μειονοτήτων, στα δικαιώματα άνω του 50% του πληθυσμού, δηλαδή των γυναικών. Αυτό ανατρέπει πάνω από 20 προόδους που είχαμε καταφέρει», αναφέρει.
Την ίδια ώρα, ο 49χρονος συνάδελφός του, πρώην υπουργός επικοινωνίας του Αφγανιστάν, βρίσκεται στη Γερμανία και για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του δουλεύει 6ώρες βάρδιες ως ντελιβεράς σε εταιρεία γρήγορου φαγητού. Ο Σαγέτ Σαμπαάτ αναφέρει πως η δουλειά δεν είναι ντροπή και απολαμβάνει την επικοινωνία που έχει με τον κόσμο.
«Δεν σημαίνει ότι επειδή ήσουν Υπουργός μία φορά, πρέπει να μείνεις χωρίς δουλειά και να μην κάνεις τίποτα. Η ψυχή μου είναι χαρούμενη και δεν κάνω τίποτα που να πρέπει να νιώθω ενοχές, παρόλο που κάνω μια συνηθισμένη δουλειά», αναφέρει.
Παρότι ήταν κάτοχος και της βρετανικής υπηκοότητας, αποφάσισε να μην χτίσει τα όνειρά του για μια καλύτερη ζωή στην κινούμενη άμμο της μετά-Brexit Βρετανίας, αφού αναγνωρίζει περισσότερες προοπτικές στην ΕΕ. Πάντως, μετά τη δουλειά του μεταβαίνει σε ειδικό σχολείο μεταναστών, όπου παρακολουθεί 4ώρα μαθήματα γερμανικών. Η αναβάθμιση του γλωσσικού του επιπέδου θα αποτελέσει το διαβατήριο για να εργαστεί στον τομέα που επιθυμεί και εκ του αποτελέσματος θα του παρέχει τη δυνατότητα να φτιάξει μια καλύτερη ζωή.
