Kathimerini.gr
Του Αιμίλιου Χαρμπή
Ενα πράγμα που δεν θα μπορούσα με τίποτα να μαντέψω δίχως το σχετικό ψάξιμο είναι πως οι «Δύο ξένοι», αυτή η απίθανη σειρά των τελών της δεκαετίας του 1990, κράτησε μόνο δύο σεζόν. Στο μυαλό μου ο έρωτας του Κωνσταντίνου Μαρκορά και της Μαρίνας Κουντουράτου πρέπει να διήρκεσε τουλάχιστον μια δεκαετία από τις τόσες επαναλήψεις τα μεσημέρια στο Mega. Δεν τις βλέπαμε βέβαια τόσο για το ρομαντικό του πράγματος, όσο για τις απίστευτες ατάκες που ξεστόμιζε κάθε τόσο η Ντίνα Κώνστα ως (θρυλική) Ντένη Μαρκορά.
Η Ελληνίδα ηθοποιός, που έφυγε την Κυριακή από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών, πήρε το σενάριο του Αλέξανδρου Ρήγα και του Δημήτρη Αποστόλου και δημιούργησε έναν δικό της ηφαιστειώδη, απόλυτα sui generis, χαρακτήρα. Ατάκες όπως «Δεν σε πνίγω, μωρή, γιατί θέλω να είμαι έξω στην κηδεία σου να μοιράζω δεκαχίλιαρα», «Μιλάς εσύ που για να τελειώσεις το δημοτικό έδωσε ο πατέρας σου πέντε τενεκέδες λάδι και ήταν και Κατοχή», «Με ένα εισιτήριο διαρκείας είσαι πάντα ασφαλής. Με έναν άνδρα ποτέ» φανερώνουν φυσικά ιδιοφυές γράψιμο, ωστόσο δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς την απόδοση της Ντίνας Κώνστα.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η Ντένη Μαρκορά γεννήθηκε 1-2 χρόνια νωρίτερα, όταν η Κώνστα ερμήνευσε την επίσης εκρηκτική Γιολάντα Ραγιά στο «Δις εξαμαρτείν» των Ρέππα – Παπαθανασίου. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως αυτές οι δύο μεγαλοαστές κυρίες ελάχιστη σχέση είχαν με την αληθινή Ντίνα Κώνστα. Αυτή υπηρέτησε επί δεκαετίες το ελληνικό θέατρο, έκανε καλή τηλεόραση σε δημόσια και ιδιωτικά μέσα, δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στον χώρο της Αριστεράς και παρέμεινε απόλυτα ανεξάρτητη σε ολόκληρη τη ζωή της, επιλέγοντας να μη δημιουργήσει οικογένεια.
Η πιο αριστουργηματική ίσως ερμηνεία της πάντως, ένα μείγμα κωμωδίας και δράματος, ήταν αυτή στον ρόλο της Σωτηρίας Μπέλλου στην παράσταση «Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας» του 2011. Με φωνή βαριά από τα τσιγάρα και «μαγκιά» αντάξια της μεγάλης Μπέλλου. Και το κοινό να χειροκροτά όρθιο επί ώρα μια από τις τελευταίες μεγάλες κυρίες του σανιδιού.
