Γράφει η Αλεξάνδρα Σκαράκη
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το νέο πρότζεκτ, το επικείμενο άλμπουμ της. Μάλιστα, εκτός από αυτό, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια σχεδίαζε και μια μεγάλη διεθνή περιοδεία. Αλλά, δεν τα κατάφερε. Η Σινέντ Ο’ Κόνορ, η δημοφιλής Ιρλανδή μουσικός και τραγουδίστρια, πέθανε χθες σε ηλικία 56 ετών, όπως δημοσίευσε πρώτη η εφημερίδα The Irish Times.
Η είδηση έκανε αμέσως τον γύρο του κόσμου, χωρίς να έχουν γίνει γνωστά τα αίτια θανάτου της.
Μία από τις πιο σημαντικές (και αμφιλεγόμενες) καλλιτέχνιδες που έκανε τα πρώτα βήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και αποθεώθηκε στα ’90s, η Ο’ Κόνορ ήταν πάντα μπροστά από την εποχή της. Γεννημένη το 1966 στο Δουβλίνο ως Σινέντ Μαρί Μπερναντέτ Ο’ Κόνορ, ήταν η τρίτη στη σειρά από τα συνολικά πέντε παιδιά της οικογένειας. Ομως η παιδική της ηλικία είχε πολλές προκλήσεις.
Οι γονείς της χώρισαν όταν εκείνη ήταν οκτώ ετών. Στα 13 της χρόνια εγκατέλειψε τη μητέρα της, η οποία την κακοποιούσε, και πήγε να ζήσει στη Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών μαζί με τον πατέρα και τη νέα σύζυγό του.
Δύο χρόνια μετά, η κλεπτομανία και οι συνεχείς απουσίες από το σχολείο την οδήγησαν σε κέντρο συμμόρφωσης όπου παρέμεινε για 18 μήνες.
Η καριέρα της ξεκίνησε με τους Ιρλανδούς In Tua Nua, το πρώτο της άλμπουμ «The Lion and the Cobra» κυκλοφόρησε το 1980.
Αλλά η διεθνής αναγνώριση ήρθε το 1990 με το τραγούδι «Nothing Compares 2 U», παρά τις κατηγορίες που αντιμετώπισε έπειτα από δηλώσεις και προκλητικές πράξεις της ίδιας, όπως το σκίσιμο φωτογραφίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.
Κατέκρινε μάλιστα το Βατικανό, χαρακτηρίζοντάς το ως «φωλιά διαβόλων», ύστερα από κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.
Η δεύτερη δισκογραφική της δουλειά «I Do Not Want What I Haven’t Got» έλαβε το 1990 τον τίτλο του δεύτερου καλύτερου άλμπουμ από το περιοδικό NME. Ακολούθησαν οι δίσκοι «Am I Not Your Girl?» (1992), «Universal Mother» (1994), «Faith and Courage» (2000), «Sean-Nós Nua» (2002), «Throw Down Your Arms» (2005) και «Theology» (2007).
Συνεργάστηκε με τον Μπόνο των U2 και το 1997 συμμετείχε στην ταινία του Νιλ Τζόρνταν, «The Butcher Boy». Στη διάρκεια της καριέρας της προτάθηκε τρεις φορές για Γκράμι, ενώ το 1991 το περιοδικό Rolling Stone την ονόμασε «καλλιτέχνη της χρονιάς».
Σε αντίθεση με την επαγγελματική, η προσωπική ζωή της δεν περιείχε στιγμές χαράς. Για πολλά χρόνια, η Ο’ Κόνορ μιλούσε δημόσια για τον πολυετή αγώνα της με την ψυχική διαταραχή. Το 2018 ασπάστηκε το Ισλάμ, έγινε μουσουλμάνα και άλλαξε το όνομα σε Σουχάντα Νταβίτ, ενθαρρύνοντας τη χρήση του χιτζάμπ.
Το 2022, η ψυχική της κατάσταση χειροτέρεψε μετά τον θάνατο του 17χρονου γιου της, Σέιν. «Μία από τις πιο σπουδαίες και εμβληματικές μουσικούς, αγαπήθηκε πολύ όχι μόνο από τους Ιρλανδούς αλλά και άλλες γωνιές του κόσμου», έγραψε στο Twitter ο Ιρλανδός πολιτικός Λίο Βαράντκαρ.
