Ο φίλος μου ο Τραχωνίτης τζ’ ο φίλος μου ο Μουμτζής σπαμάρουν μας κάθε καλοτζαίριν με το μήνυμαν «ελάτε Φέγγαρο». Τζαι καλά κάμνουν. Τζαι όσοι/ες εν ακούν, εν τζείνοι/ες που χάνουν. Η επιπλέον ειρωνεία με τον φετινό Φέγγαρο ήταν ότι όσον οι Μουμτζής τζαι Τραχωνίτης ελαλούσαν μας να πάμεν Φέγγαρον, μια μεγάλη μερίδα της κυπριακής σοσιαλμιντιακής σφαίρας έσσιζεν πανιά, το 2023, για την Άννα Βίσση τζαι το αν πρέπει να παίξει ή όι στο Ηρώδειον. Νομίζω εν είδα πλάσμαν που όσ@ς εσπαταλούσαν τόσην ενέργειαν τζαι πάθος σε μιαν που τες πιο ανούσιες συζητήσεις που θυμούμαι στα κυπριακά ΜΚΔ την τελευταία δεκαετία, να επάτησεν πόδι στον φετινό Φέγγαρο. Αλλά είπαμεν, τζείνοι/ες χάνουν. Εν ηξέρω πότε εν να ξαναδούμε σε σκηνή κυπριακού φεστιβάλ το performance που μας εχαρίσαν οι The Last Internationale, την ενέργεια που εφκάλαν οι Genn, το ασταμάτητο πάνω-κάτω με τες παραδοσιακές μελωδίες των Thrax Punks, τα διακοινοτικά grooves των Island Seeds τζαι τόσα άλλα.
Φέτος ειδικά, πρέπει να υπογραμμιστεί τζαι τούτον: το line up του Φέγγαρου είσεν ενεργή συμμετοχή που σημαντικόν αριθμόν Τουρκοκύπριων μουσικών. Τούτον είσεν τον αντίστοιχον αντίκτυπον τζαι στους θεατές. Η παρουσία τόσων Τουρκοκύπριων στο κοινό του Φέγγαρου ήταν μια ευχάριστη νότα, σε τούντην παρατεταμένην εποχή κανονικοποίησης της διχοτόμησης που ζούμεν.
Υπήρχαν τζαι αρνητικά προφανώς. Κάποιες μπάντες μάλλον εν είχαν θέση στο φεστιβάλ. Τζαι ενδεχομένως να αξίζει τον κόπο να γίνουν δεύτερες σκέψεις για μονοήμερα εισιτήρια, καθώς αρκετός κόσμος συνεχίζει να θεωρεί υπερβολική την τιμή αν η επιλογή εν μόνο μια μέρα στον Φέγγαρο. Τα θετικά όμως εν πολλά παραπάνω που τα αρνητικά. Τζαι ο Φέγγαρος παραμένει μακράν το καλλύττερο μουσικό φεστιβάλ στο ξερονήσι μας. «Ελάτε Φέγγαρο», λοιπόν. Τζαι του χρόνου!
