Kathimerini.gr
Της Ελένης Τζαννάτου
Οι επιδόσεις του Ηνωμένου Βασιλείου στην Eurovision την τελευταία περίπου μία δεκαετία είναι κάτι σαν ανέκδοτο για όσους ασχολούνται λίγο πιο στενά με τον γιορτινό ευρωπαϊκό θεσμό τραγουδιού.
Η χώρα του Big 5 (δηλαδή, μία από τις 5 χώρες που κάθε χρόνο περνούν αυτόματα στον τελικό, χωρίς να δοκιμαστούν από τους ημιτελικούς) τα τελευταία χρόνια βλέπει τις συμμετοχές της να πλασάρονται γύρω από την 20η θέση, με αποκορύφωμα το περσινό τραγούδι του Τζέιμς Νιούμαν, «Embers», που τερμάτισε τελευταίο, χωρίς να αποκομίσει ούτε έναν βαθμό από τις κριτικές επιτροπές και το televoting.
Όλα αυτά μέχρι φέτος που ο Σαμ Ράιντερ, με ένα φυσικό ξανθό μαλλί που θα ζήλευαν και τα καλύτερα κομμωτήρια και μια ανεπιτήδευτα θετική ενέργεια ή «ενέργεια ενός γκόλντεν ριτρίβερ» όπως λέει ο ίδιος αστειευόμενος σε συνέντευξή του στον Guardian και την Ζόι Γουίλιαμς, εκπροσώπησε την χώρα με το απόλυτα «ελτοντζονικό» (sic) «Space Man» φτάνοντας έτσι μια ανάσα πριν την κορυφή και την 2η θέση στην φετινή διοργάνωση που έγινε στο Τορίνο.
Πέρα από το να κάνει την χώρα του «να μετράει» και πάλι σε έναν διαγωνισμό που θεωρούνταν κάπως «ξοφλημένη», ο Σαμ Ράιντερ, με την στεντόρεια φωνή του έγινε επίσης και ο πρώτος TikToker που διαγωνίζεται στην Eurovision. Για την ακρίβεια, ο τραγουδιστής μετρά σχεδόν 13 εκατομμύρια followers στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης που αγαπά η Gen Z και άρχισε να γίνεται δημοφιλής όταν κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας ανέβαζε σύντομα βίντεο με τον ίδιο να τραγουδάει γνωστά τραγούδια.
Στο μεταξύ, έχει δοκιμάσει την τύχη του σε συγκροτήματα από αυτήν αλλά και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έχει τραγουδήσει σε γάμους και συνεχίζει να τραγουδάει με πάθος, χωρίς να έχει ιδέα τι έρχεται μετά.
Άλλωστε, όπως είπε και από την άλλη πλευρά του Zoom και το σπίτι του στο Έσεξ, δεν ξέρει καν πως ήρθαν όλα όσα τον έφεραν ως εδώ.
«Λόγω της πολιτικής κατάστασης εδώ, αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι δεν αρέσαμε [στην Eurovision] στον κόσμο της Ευρώπης κι αυτό δεν νομίζω πως ισχύει. Θεωρώ πως είναι μια ιστορία που είπαμε στους εαυτούς μας που κούμπωνε ωραία με το αφήγημα επί Brexit». Φωτ.: Έντουαρντ Κουκ
– Είχες την πρόσφατη επιτυχία στην Eurovision, αλλά επίσης, ήσουν ήδη πολύ δημοφιλής στο TikTok. Πόσο διαφορετικές είναι αυτές οι δύο μορφές φήμης;
– Είναι πολύ διαφορετικές. Το TikTok και τα social media γενικότερα είναι φανταστικά, γιατί δίνουν σε όλους εμάς μια ευκαιρία. Είναι σαν να ανοίγουν την πόρτα σε όλους μας, αλλά δεν μας «πηγαίνουν εκεί». Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο φοβερά σημαντική είναι η ανταπόκριση και η ανταλλαγή σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους. Γιατί αυτό είναι η μουσική: να μοιράζεσαι αυτή την ενέργεια, το συναίσθημα και να προσπαθείς να βρεις έναν κοινό τόπο με έναν άγνωστο μέσα από το τραγούδι σου. Μπορείς οπωσδήποτε να ξεκινήσεις αυτή την ιστορία στο TikTok, αλλά σίγουρα θα ολοκληρωθεί σε ένα δωμάτιο με πραγματικούς ανθρώπους.
– Όταν ξεκίνησες να ανεβάζεις βίντεο που τραγουδάς στο TikTok, σκέφτηκες ποτέ ότι θα φτάσεις εδώ;
– Σε καμία περίπτωση. Δεν είχα καμία προσδοκία για το τι μπορούσε να συμβεί. Τα βίντεο του TikTok πήραν μόνα τους τον δρόμο τους και όλο αυτό ήταν μεγαλύτερο από ό,τι μπορούσα να φανταστώ. Κράτησα την ίδια στάση και πηγαίνοντας στην Ευρώπη και την Eurovision. Γιατί και πάλι, σε καμία περίπτωση δεν περίμενα να συμβεί αυτό που τελικά συνέβη. Οπότε κι εγώ κι η ομάδα μου αφήσαμε τα πράγματα να κυλήσουν. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βάλουμε τα δυνατά μας. Εκεί διοχετεύσαμε όλη την ενέργειά μας.
– Επίσης, κατάφερες να εκτοξεύσεις το Ηνωμένο Βασίλειο από την τελευταία θέση στην περσινή διοργάνωση, στην 2η φέτος. Πώς πιστεύεις ότι συνέβαλες σε αυτή την επιτυχία;
– Δεν έχω ιδέα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ήμουν εγώ, ήταν μια 100% ομαδική προσπάθεια όλων των εμπλεκόμενων. Και ήταν και η θετική ενέργεια γύρω, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν όλοι βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Όταν ο ένας έπεφτε, ο άλλος τον σήκωνε και τούμπαλιν. Φυσικά, είναι μια μεγάλη εμπειρία. Η συμμετοχή δημοσιοποιήθηκε τον Μάρτιο κι όλο αυτό ξεκίνησε τον Ιανουάριο, επομένως, η Eurovision είναι για μένα όλο το 2022.
– Έχεις κάποια τρελή ιστορία από το Τορίνο να αφηγηθείς;
– Η αγαπημένη μου δεν είναι κάποια «ζουμερή» ιστορία, αλλά ήταν τόσο κουλ. Κάτω από την σκηνή στο Τορίνο υπήρχαν τα σκηνικά από τις διάφορες χώρες σε ένα τύπου πάρκινγκ με την αποστολή της κάθε χώρας. Ο δικός μου μικρός χώρος ήταν σε ένα σημείο και δίπλα ήταν οι Rasmus και μπορούσες να δεις το μέγεθος αυτού του πράγματος. Ήταν ένας τεράστιος χώρος με τα props όλων και καταλαβαίνεις τι δουλειά χρειάζεται από το τεχνικό προσωπικό σκηνής, που έπρεπε να τα αλλάξει όλα μέσα σε 40 δευτερόλεπτα, σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή. Ήταν κι αυτοί με τον τρόπο τους περφόρμερς όσο κι εμείς.
– Στην Ελλάδα, η Eurovision είναι «μεγάλη υπόθεση» με τον τρόπο της. Μαζευόμαστε συνήθως σε σπίτια, παραγγέλνουμε πίτσα και βλέπουμε τον διαγωνισμό, είναι σαν μια μικρή γιορτή κι έχει πάντα μεγάλη τηλεθέαση. Στην Αγγλία πως βιώνετε την Eurovision, αντίστοιχα;
– Για μένα είναι ακριβώς έτσι, μια ευκαιρία να μαζευτείς μαζί με τους αγαπημένους σου ανθρώπους. Πάντα το είχα έτσι, από μικρό παιδί. Νομίζω τα τελευταία χρόνια ξεχάσαμε εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο τι αφορά όλο αυτό. Με τον κίνδυνο να ακουστώ πολύ κυνικός, νομίζω ότι χάνουμε το νόημα. Λόγω της πολιτικής κατάστασης εδώ, αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι δεν αρέσαμε στον κόσμο της Ευρώπης κι αυτό δεν νομίζω πως ισχύει. Θεωρώ πως είναι μια ιστορία που είπαμε στους εαυτούς μας και κούμπωνε ωραία με το αφήγημα επί Brexit. Ήταν κάτι που επαναλαμβάναμε τόσο στους εαυτούς μας, που το πιστέψαμε. Αυτό που με συναρπάζει τώρα είναι ότι φαίνεται να υπάρχει μια ανανεωμένη θετική στάση απέναντι στην Eurovision. Κι αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι, γιατί αυτός ο διαγωνισμός γιορτάζει το «μαζί», την ενότητα, την χαρά. Επομένως, γιατί να γυρίσεις την πλάτη σου σε κάτι τέτοιο; Χάνεις.
– Πώς τα πας με την αυτοκριτική;
– Είμαι κριτικός απέναντι στον εαυτό μου. Παλιά ήμουν χειρότερα, προσπαθούσα να αγγίξω την τελειότητα, που φυσικά είναι αδύνατο για τον κάθε ένα, όσο καλός κι αν είναι. Όσο καλύτερος είσαι, τόσο πιο πολύ ανεβαίνει η ιδέα της τελειότητας. Όλοι μας έχουμε υποφέρει από αυτό. Με σταματούσε από το να μοιραστώ οτιδήποτε μουσικά. Μπορεί να δούλευα κάτι, να το υπερανέλυα και μετά να αποφάσιζα ότι δεν είναι αρκετά καλό και να μην το μοιραζόμουν. Έμπαινα σε αυτόν τον αρνητικό κύκλο με την μουσική. Αυτό το ξεπέρασα στην καραντίνα με το TikTok, απλώς τραγουδούσα, εγώ και το κινητό μου. Ήταν, κατά μία έννοια, σαν να έβγαινα από την πεπατημένη μου και δούλεψε για μένα. Ήταν απλώς μια στιγμή στον χρόνο, δεν χρειαζόταν να είναι τέλεια. Απλώς τραγουδάς στο κινητό σου και συνεχίζεις.
– Έγινες τραγουδιστής σε μπάντα, τραγουδιστής σε γάμους, τραγουδιστής στο TikTok, τραγουδιστής στην Eurovision. Και μετά;
– Δεν ξέρω γιατί δεν έχω ιδέα πώς συνέβησαν όλα αυτά. Το μόνο που ξέρω με σιγουριά είναι ότι δεν ξέρω τι έρχεται μετά.
