Συνάντησα τον εικαστικό PASHIA στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος και με μεγάλη προθυμία με ξενάγησε στην έκθεσή του «Carry me Home». Ο PASHIAS μάς δείχνει με διάφορους και συγχρόνους τρόπους πώς μπορεί το κοινό να δει το performance art ως εικαστική προσέγγιση. Με τη βοήθεια της τρισδιάστατης εκτύπωσης μεταφέρει τις ζωντανές του δημιουργίες σαν γλυπτά. Το σώμα δρα σαν μεταφορά για την επεξήγηση κοινωνικών σχέσεων. Ακόμη και όταν δεν κάνει κάποιου είδους περφόρμανς, δίνει στον θεατή τη ζωντανή και ενεργεί κίνηση μέσω άλλων εικαστικών μορφών. Με ευγένεια και σιγουριά ο PASHIAS μίλησε στη «K» για την 5η του ατομική έκθεση στην Κύπρο.
–«Carry me home» είναι ο τίτλος της 5ης ατομικής σου έκθεσης στην Κύπρο μίλησε μας λίγο γι’ αυτό.
–Είναι η ιδέα του σώματος στο να συμβάλλει γλυπτικά μαζί με μια άλλη μορφή για να ξεκινήσουν μια διαδικασία. Η πιο άμεση εκδοχή αυτής της γλυπτικής προσπάθειας είναι η αρχαιολογική απεικόνιση της Καρυάτιδας και του Άτλαντα, η οποία πάντα επανέρχεται στην πρακτική μου σαν σκέψη και σαν εικόνα. Αυτό το πράγμα το χρησιμοποιώ σαν μεταφορά, σαν παραλληλισμό για να επεξηγήσω και εγώ μια σειρά από κοινωνικές σχέσεις. Η έννοια του σπιτιού δεν παρουσιάζεται στην έκθεση ως εστία, παρουσιάζεται ως κτήριο αλλά πλέον έχουμε την εξίσωση του σώματος με το σπίτι. Πώς αυτό σώμα μεταφέρεται ή από τον ίδιο που κατέχει το σώμα ή από τους άλλους που είναι γύρω από αυτό το σώμα. Επίσης, έχουμε την έννοια της μεταφοράς, για εμένα αποτελεί αυτή τη διαδικασία του να κουβαλώ να στηρίζω κάτι, να υποστηρίζω μια ιδέα, μια σκέψη και από εκεί και πέρα να κουβαλώ μια αξία και αυτή η αξία να επεξηγείται ως βάρος ή ως τιμή.
–Πώς αποφάσισες να δουλέψεις με αυτά τα υλικά;
–Το μάρμαρο αποτελεί και ένα από το βασικά υλικά με τα οποία δημιουργούσαν στην Ελλάδα, στην αρχαιότητα, επομένως αφού μεταφερόμαστε εννοιολογικά σε εικόνες από την ελληνική μυθολογία, το υλικό αυτό που το οποίο πλέον αντιπαραβάλλεται με σύγχρονα υλικά, όπως είναι το τεχνητό μάρμαρο, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην έκθεση. Μετά προχωράμε στη διαδικασία της τρισδιάστατης σάρωσης και εκτύπωσης που είναι ένας ενδιαφέρων τρόπος να μεταφέρεις στιγμές και εικόνες από τη ζωντανή δημιουργία της τέχνης στη πλέον τρισδιάστατη και απτή μορφή της ως εικαστικό αντικείμενο.
Αποποίηση της ευθύνης
–Performance Art: Εξήγησέ μας τι είναι για εσένα αυτή η μορφή τέχνης και γιατί διάλεξες μια τόσο δύσκολη φόρμα;
–Κατά τους χρόνους των σπουδών μου στο Goldsmiths όντως προς το τέλος κατάλαβα ότι δεν ήθελα να «κρύβομαι» πίσω από ένα έργο. Σίγουρα, τα εικαστικά έργα εκθέτουν τον καλλιτέχνη ακόμα και όταν ο καλλιτέχνης δεν είναι ζωντανά παρών αλλά υπάρχει πάντα ένα στοιχείο αποστασιοποίησης. Υπάρχει σε ένα βαθμό η αποποίηση της ευθύνης από τη δημιουργία ή από τον διάλογο, τον απτό πλέον διάλογο με τον θεατή. Στο performance art δεν υπάρχει καμία αποποίηση της ευθύνης δηλαδή, επιτόπου ή από οποιαδήποτε συνθήκη να συνεχίσεις να δημιουργείς μαζί με τον θεατή. Είναι σίγουρα μία πιο «δύσκολη» μορφή τέχνης αλλά όταν χρησιμοποιηθεί σωστά μπορεί να είναι και η πιο «όμορφη».
–Τι είναι/τι σημαίνει για εσένα το σώμα;
–Το σώμα είναι το μόνο πράγμα που ο καθένας μας έχει κατοχή ελέγχου. Το μόνο πράγμα που μπορείς να ελέγξεις σε όλο τον κόσμο είναι ο εαυτός σου, κυριολεκτικά και σαν κίνηση, πρακτικά αλλά και εγκεφαλικά σαν σκέψη. Είναι το πιο σημαντικό εργαλείο, είναι το μόνο που μπορώ να ελέγξω και αυτό φυσικά έρχεται σε αντιπαράθεση με το ότι σε κάποια μέρη, με κάποιους τρόπους δεν έχουμε έλεγχο του σώματός μας, το πέρασμα του χρόνου, η ανικανότητά μας να είμαστε πειθαρχημένοι, όχι με την έννοια της αυστηρότητας αλλά, με την ικανότητα της οργάνωσης της σκέψης. Είναι το μόνο πράγμα το οποίο μπορώ να ελέγξω, αλλά την ίδια στιγμή, ένα κομμάτι του ελέγχου πάντα η φύση, η ζωή θα σου το παίρνει μακριά.
–Έχεις συνεργαστεί και με τη Marina Abramovic. Πώς ήλθε αυτή η συνεργασία;
–Ήταν στο Μουσείο Μπενάκη το 2016. Η Marina είναι ένας πάρα πολύ γλυκός και ήρεμος άνθρωπος το οποίο ίσως σαν να εικόνα να μη μεταφράζεται άμεσα στο κοινό. Δηλαδή, έχει μια αιχμηρότητα ως παρουσία στα έργα της αλλά και στην ομιλία. Είχα όντως εντυπωσιαστεί από την ηρεμία και τη γλυκύτητά της ως ανθρώπου και ως δημιουργού. Το πιο σημαντικό που κέρδισα από τη συνεργασία μου με τη Marina είναι η αντίληψη του πώς προβάλουμε τον εαυτό μας και το έργο μας προς το ευρύ κοινό.
Πληροφορίες
«Carry me Home», του Α. PASHIA, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Διάτοπος, Λευκωσία από 6-21 Δεκέμβριου 2019.
