Kathimerini.gr
Τρία μυθιστορήματα σε σχεδόν τρεις δεκαετίες είναι ο καρπός των συγγραφικών κόπων της Αμερικανίδας μυθιστοριογράφου Ντόνα Ταρτ. Με αυτά τα τρία πυκνογραμμένα βιβλία –πάντοτε μεγαλύτερα των 800 σελίδων– η Ταρτ, που έκανε εντυπωσιακό ντεμπούτο με τη «Μυστική ιστορία», έχει καταφέρει να γίνει για τα αμερικανικά γράμματα κάτι σαν ιέρεια με αμέτρητους οπαδούς, να μεταφραστεί σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες και να κερδίσει σημαντικές διακρίσεις, με κυριότερο το βραβείο Πούλιτζερ για τη διάσημη «Καρδερίνα» της.
Μέσα στη φετινή χρονιά επανακυκλοφόρησε στη χώρα μας το δεύτερο κατά σειρά μυθιστόρημα της Ταρτ «Ο μικρός φίλος», βιβλίο επί χρόνια εξαντλημένο. Μας μεταφέρει στην Αλεξάνδρεια του Μισισιπή, όπου ένα μικρό αγόρι, ο Ρόμπιν, βρίσκεται κρεμασμένο από ένα δέντρο στην αυλή του σπιτιού των γονιών του. Δώδεκα χρόνια αργότερα η δολοφονία του παιδιού παραμένει ανεξιχνίαστη και η αδελφή του Χάριετ, μόλις ενός έτους κατά το τραγικό συμβάν, αναλαμβάνει να ξετυλίξει το κουβάρι των γεγονότων.
Η Χάριετ είναι ένα αληθινό παιδί, με αιχμές και απροσδόκητο ψυχισμό, και η απόφαση να εξιχνιάσει τον θανάτο του αδελφού της ταιριάζει με τον απείθαρχο χαρακτήρα της. Η προσωπικότητά της θυμίζει τους ήρωες των κλασικών συγγραφέων στα μυθιστορήματα ενηλικίωσης υπογραμμίζοντας την αδυναμία της Ταρτ στον Κάρολο Ντίκενς, που στις ιστορίες του σκάβει στα βάθη της ανθρώπινης φύσης. «Ο μικρός φίλος» ξεκινάει με παρόμοιο τρόπο με τη «Μυστική ιστορία», δηλαδή με την αναφορά σε έναν φόνο. «Η Σαρλότ Κλιβ, όσα χρόνια τής απέμεναν να ζήσει, θα έριχνε στον εαυτό της το φταίξιμο για τον θάνατο του γιου της επειδή είχε αποφασίσει να σερβίρει εορταστικό γεύμα για τη Γιορτή της Μητέρας στις έξι το απόγευμα και όχι το μεσημέρι, μετά την επιστροφή από τον εκκλησιασμό, δηλαδή την ώρα που οι Κλιβ κάθονταν πάντα στο κυριακάτικο τραπέζι».
Αλλά το παρόν μυθιστόρημα δεν αφορά ουσιαστικά μόνο έναν φόνο. Αναφέρεται στην επίδραση που έχει η δολοφονία στην οικογένεια του νεκρού αγοριού. Μέσα από την περιπετειώδη αναζήτηση η Ταρτ παρουσιάζει την άποψή της για την οικογενειακή ζωή στον αμερικανικό Νότο αναπτύσσοντας την πλοκή στη διάρκεια ενός καυτού καλοκαιριού στο οποίο κυριαρχούν το πένθος, η μοναξιά και η βία. Στην αναπαράσταση του Νότου κατά τη δεκαετία του 1970 η συγγραφέας δεν κινείται μόνο εντός των μεσαίων στρωμάτων, και το βιβλίο διαθέτει μερικές σελίδες με εξαιρετικές απεικονίσεις των σχέσεων μεταξύ των λευκών εργοδοτών και των μαύρων υπηρετών τους.
Η πρόζα της Ταρτ διαθέτει μια σπάνια δύναμη, και χάρη στη μαεστρία της το βιβλίο κυριολεκτικά σε αιχμαλωτίζει από τις πρώτες σελίδες του. Οπως και στα άλλα βιβλία της βέβαια κάπου στη μέση αισθάνεσαι ότι η ανάπτυξη των επιμέρους αφηγήσεων επιβραδύνει άσκοπα τον ρυθμό της εξέλιξης, αλλά και πάλι η Ταρτ έχει τον τρόπο να σε κρατήσει κοντά της.
