Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν την περασμένη βδομάδα αποκαλυπτόταν πως, ενώ το Δημοκρατικό Κόμμα μιλά εδώ και καιρό για μία ευρεία συνεργασία με τον Δημοκρατικό Συναγερμό, συζητά παράλληλα και σοβαρά με το ΑΚΕΛ, πολλοί ήταν εκείνοι που έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος παίζει πλέον το παιχνίδι με το οποίο επιβίωνε τόσα χρόνια το ΔΗΚΟ, να πατά και στις δύο βάρκες των μεγάλων κομμάτων, να κερδίζει μέσω τους οφέλη για το ίδιο και να καθιστά το κόμμα ρυθμιστή. Και λέμε έκπληκτοι, καθώς αυτό ήταν ένα παιχνίδι που ορκιζόταν ότι ήθελε με κάθε τρόπο να αποβάλει από το DNA τού ΔΗΚΟ, όταν αναλάμβανε την προεδρία του κόμματος. Πλέον για την πολιτική του επιβίωση φαίνεται πως το να προχωρήσει σε διαβουλεύσεις με τους δύο μεγάλους θεωρείται επιβεβλημένο. Οι πιο έμπειροι διαπίστωσαν πως πίσω από τις κινήσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου δεν υπάρχει ένα στρατηγικό πλάνο με συνοχή, αλλά ένας πρόεδρος αιχμάλωτος στο τι θέλει ο ΔΗΣΥ, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα στελέχη του και στο βάθος οι δικές του προσωπικές φιλοδοξίες που δεν είναι ακόμα ξεκάθαρες. Οι λεπτομερείς συζητήσεις που κάνει τόσο με την Αννίτα Δημητρίου όσο και με τον Στέφανο Στεφάνου στέλνουν το μήνυμα πως σε αυτό το μεγάλο παζάρι ισορροπεί πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. Το ερώτημα βεβαίως είναι πόσο ικανός είναι ένας άνθρωπος που άλλοτε ήταν γεμάτος πολιτικές γωνιές και απολυτότητες, να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι λεπτών ισορροπιών και αποχρώσεων. Και το πιο σημαντικό βεβαίως είναι αν από πρωταγωνιστής του παρασκηνίου ή μήλο της έριδος για τα δύο μεγάλα κόμματα θα καταστεί τελικώς ο μεγάλος χαμένος αυτών των διπλών εκλογών.
Παραδοξότητα προεδρικών
Αν κάτι έδειξαν οι συμμαχίες και το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών είναι ότι όλα πλέον είναι εφικτά. Το ΔΗΚΟ, από κόμμα σκληρής αντιπολίτευσης, στήριξε τον στενότερο συνεργάτη του Νίκου Αναστασιάδη, η ΔΗΠΑ που δημιουργήθηκε ως αντίβαρο του ΔΗΚΟ αποδέχτηκε να συγκυβερνά μαζί του και ο ΔΗΣΥ που φοβέριζε πως η κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη θα είναι ένας αχταρμάς ακυβερνησίας, βρίσκεται σήμερα με το ένα πόδι στο Προεδρικό. Όλο αυτό νομιμοποίησε οριζοντίως την πολιτική του δίπορτου και διαπιστώνεται με όσα εκτυλίσσονται στις διεργασίες για τις δημοτικές εκλογές. Στην περίπτωσή του ο Νικόλας Παπαδόπουλος, μέσα από αυτό το παιχνίδι της μπλόφας θα πρέπει να διασφαλίσει τα εξής:
• Να φέρει κοντά τον ΔΗΣΥ ώστε να κλειδώσει παράλληλα την υπερψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων.
• Να κάνει τέτοιες συμμαχίες που να συμβαδίζουν με τα «θέλω» της ΔΗΚΟϊκής βάσης.
• Οι δικές του επιλογές να είναι επιλογές νίκης για να αποφύγει την εσωστρέφεια.
• Να κρατήσει κοντά το ΑΚΕΛ, στο ενδεχόμενο που ενδιαφέρεται να διεκδικήσει την Προεδρία της Βουλής το 2026 ή ακόμα την Προεδρία της Δημοκρατίας το 2028 (γνωρίζει πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με τον ΔΗΣΥ).
• Να αποφύγει την ενίσχυση του κύριου αντιπάλου εντός της συγκυβέρνησης που ονομάζεται ΔΗΠΑ.
• Να ξεκινήσει παράλληλα τις διεργασίες των ευρωεκλογών, καθώς αυτές θα κρίνουν το ποσοστό του ΔΗΚΟ και τη θέση του στην κομματική σκακιέρα. Μία διεργασία που φαίνεται να αργοπορεί.
Η συγκυβέρνηση
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος είχε στείλει από νωρίς το μήνυμα πως θέλει με κάθε τρόπο να συνεργαστεί με τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Δεν είναι ότι τα δύο κόμματα και οι δύο αρχηγοί έχουν αποκτήσει τη χημεία που δικαιολογεί μία τέτοια δήλωση. Ήταν όμως η κύρια επιθυμία του Νίκου Χριστοδουλίδη, την οποία φέρεται πως εξέφρασε στον Νικόλα Παπαδόπουλο, καθώς αυτό θα μπορούσε να ευκολύνει τη ζωή όλων. Θα μπορούσε δηλαδή ο Συναγερμός να στηρίξει πιο εύκολα τα νομοσχέδια της Βουλής και να βρεθεί ένα βήμα πιο κοντά στο κατώφλι της κυβέρνησης. Θα βοηθούσε και τον ίδιο τον Νικόλα Παπαδόπουλο να κερδίσει πολιτικούς πόντους, καθώς κάθε φορά παρουσιάζεται έρμαιο εκβιασμών, ακόμα και εντός του κόμματός του. Καθόλου τυχαίο το κατά τα άλλα παράδοξο, ότι προτού ο ΔΗΣΥ κλειδώσει την υποψηφιότητα Νίκου Τορναρίτη, το ΔΗΚΟ τον πέρασε από τα συλλογικά του σώματα. Αυτό, ωστόσο, που διαφάνηκε μέσα από τη συζήτηση με τον ΔΗΣΥ, όπως εκτιμούν πολιτικοί κύκλοι είναι πως ο Νικόλας Παπαδόπουλος υπερεκτίμησε την πολιτική επιχειρηματολογία γύρω από το για ποιους λόγους θα έπρεπε το ΔΗΚΟ να συμμαχήσει με τον ΔΗΣΥ και υποτίμησε το τι θέλουν οι τοπικοί παράγοντες που πολλοί από τους οποίους βλέπουν με περισσότερη συμπάθεια τη σύμπλευση με το ΑΚΕΛ. Αυτό βεβαίως συνδέεται και με το γεγονός ότι η Αννίτα Δημητρίου υποτίμησε τις εκ των έσω αντιδράσεις, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο καχυποψίας.
Το αλαλούμ
Στο ΔΗΚΟ, στελέχη δεν έκρυψαν τη δυσφορία τους για το γεγονός ότι βγαίνουν ζημιωμένοι από όλο αυτό το πάρε-δώσε με τον ΔΗΣΥ. Όχι μόνο γιατί η Πινδάρου διεκδικεί την πίτα του λέοντος σε ό,τι αφορά τους δήμους, αλλά κυρίως γιατί αντιλαμβάνονται πως η Αννίτα Δημητρίου δεν μπορεί να ελέγξει το κόμμα με τους εκκολαπτόμενους αντάρτες και τις διάσπαρτες προσωπικές ατζέντες. Δεν πέρασε απαρατήρητη η δυσκολία του Νικόλα Παπαδόπουλου στον Δήμο Λευκωσίας. Από τη μία είχε να διαχειριστεί το «όχι» των στελεχών του απέναντι στην υποψηφιότητα Ανδρέα Κωνσταντίνου και από την άλλη την μπλόφα της Πινδάρου, να στηρίξει τον συναγερμικό υποψήφιο, διαφορετικά θα γυρνούσε την πλάτη στον Γιωρκάτζη. Καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος ανέλαβε να πείσει τη Νατάσα Πηλείδου να δεχτεί για να βρεθεί λύση. Φάνηκε και στην περίπτωση του Στροβόλου η δυσκολία στη συμμαχία, όταν ο ΔΗΣΥ αρχικά δεσμεύτηκε να στηρίξει ΔΗΚΟϊκό υποψήφιο. Ενώ τέθηκε στο τραπέζι το όνομα του Σταύρου Σταυρινίδη, απορρίφθηκε στη συνέχεια από τον ΔΗΣΥ, ο οποίος έβαλε στο τραπέζι το όνομα του Μιχάλη Δαμιανού. Και ενώ ο κ. Δαμιανού φάνηκε θετικός σε μία τέτοια σύμπλευση, ο ΔΗΣΥ εγκατέλειψε το ΔΗΚΟ για να στηρίξει τον Χρίστο Τσίγκη και τη ΔΗΠΑ. Το χάος στον Στρόβολο είναι ενδεικτικό της δυσκολίας, όμως αυτό διαπιστώνεται και σε άλλους δήμους. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ δεν κατάφερε να περάσει στη Λεμεσό την υποψηφιότητα Αρμεύτη κάτι που επιθυμούσε το ΔΗΚΟ. Παράλληλα την ενόχληση τοπικών στελεχών προκάλεσε το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ διεκδικεί στη –δυνατή για το ΔΗΚΟ επαρχία– Πάφο και τον περιφερειάρχη (Κωστάκη Κωνσταντίνου) και τον δήμαρχο Φαίδωνα Φαίδωνος. Στο ΔΗΚΟ απομένουν οι αντιδήμαρχοι όπου και εκεί επικρατεί ανασφάλεια. Για παράδειγμα στον Δήμο Λευκωσίας, ο ΔΗΣΥ διεκδικεί και αντιδημαρχία με τον Χρύσανθο Φάκα, το ΔΗΚΟ διεκδικεί την αντιδημαρχία Αγίου Δομετίου και Έγκωμης, ωστόσο τουλάχιστον στην Έγκωμη αναμένεται να διεκδικήσει τη θέση ως ανεξάρτητος ο συναγερμικός Φοίβος Ζαχαριάδης. Σε αυτή την κατάσταση, το ΔΗΚΟ κινδυνεύει να στηρίξει όλους τους συναγερμικούς υποψηφίους και την ίδια ώρα να αποτύχει –λόγω των συναγερμικών ανταρτών– να εκλέξει δικά του στελέχη. Αυτά δεν περνούν απαρατήρητα σε τοπικές του ΔΗΚΟ που επιμένουν πως το κόμμα θα έπρεπε να συμπλεύσει με το ΑΚΕΛ, με το οποίο υπάρχουν περισσότερες συγκλίσεις σε τοπικό επίπεδο και το κόμμα της Αριστεράς διακατέχεται από μεγαλύτερη «γενναιοδωρία» στο πάρε-δώσε. Καθόλου τυχαίο ότι το ΑΚΕΛ ήταν έτοιμο να στηρίξει ΔΗΚΟϊκό υποψήφιο σε Λευκωσία, Λατσιά και Στρόβολο, αν ο Νικόλας ήταν θετικός στις διαβουλεύσεις. Πλέον έχουν συμφωνήσει με το ΑΚΕΛ στον Δήμο Λάρνακας με την υποψηφιότητα Ανδρέα Βύρα, στη Λεμεσό με την υποψηφιότητα Αρμεύτη και Γιάννη Τσουλόφτα ως περιφερειάρχη Λεμεσού, τον ΑΚΕΛικό υποψήφιο Σταύρο Χατζηγιάννη στον Δήμο Ιδαλίου και την ΑΚΕΛική δήμαρχο Λακατάμιας Φωτούλα Χατζήπαπα.
Το ερώτημα είναι πώς θα κινηθεί πλέον το ΔΗΚΟ στον Στρόβολο. Με δεδομένο ότι δεν θα στηρίξουν την υποψηφιότητα Χρίστου Τσίγκη, ο Νικόλας Παπαδόπουλος ψάχνει τρόπο και συμμαχίες για να στηριχθεί ο Ανδρέας Παπαχαραλάμπους. Η εκλογή Παπαχαραλάμπους είναι κάτι που θέλει ο Νικόλας Παπαδόπουλος αλλά κυρίως ο Νίκος Χριστοδουλίδης, εξαιτίας της στήριξης που του έδωσε ο νυν δήμαρχος Στροβόλου προεκλογικά. Το ζήτημα είναι πως αν ο ΔΗΚΟϊκός πρόεδρος επιμείνει μέχρι τέλους για τον κ. Παπαχαραλάμπους, υπάρχει ο κίνδυνος δυσφορίας, τόσο των ΔΗΚΟϊκών στελεχών που προσέβλεπαν στην υποψηφιότητά τους όσο και τοπικών παραγόντων που έχουν ήδη εκφράσει τη διαφωνία τους, με το ενδεχόμενο υποψηφιότητας Παπαχαραλάμπους, είναι πολύ ορατός.
Και στο βάθος Καρογιάν
Βεβαίως, η περίπτωση του Στροβόλου έδειξε ακόμη μία παράμετρο που θα πρέπει να λάβει υπόψη ο ΔΗΚΟϊκός πρόεδρος και αυτή λέγεται Δημοκρατική Παράταξη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η επιλογή Τσίγκη προήλθε από τον Ευθύμιο Δίπλαρο ως αίτημα του Νίκου Αναστασιάδη για να ικανοποιήσει τη ΔΗΠΑ. Μία τέτοια κίνηση δεν διασπά μόνο τη συμμαχία ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ, αλλά παράλληλα ενισχύει πολιτικά τον Μάριο Καρογιάν. Ο πρόεδρος της ΔΗΠΑ μπορεί να υποστηρίζει πως δεν έχουν κάτι να χωρίσουν με το ΔΗΚΟ, ωστόσο η πολιτική ενίσχυση της ΔΗΠΑ συνδέεται αναπόφευκτα με την αποδυνάμωση του ΔΗΚΟ. Ο Μάριος Καρογιάν ήθελε με κάθε τρόπο να πετύχει τη σύμπλευση με τον ΔΗΣΥ και το σπρώξιμο τού ΔΗΚΟ στην αγκαλιά του ΑΚΕΛ, καθώς, όπως σημειώνουν στελέχη, κάτι τέτοιο θα ενισχύσει τον ρόλο του ως ρυθμιστή μεταξύ ΔΗΣΥ αλλά και Προεδρικού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που απαγόρευσε στον Μαρίνο Κλεάνθους από το να διεκδικήσει τη δημαρχία Λευκωσίας σε μία συνεργασία με το ΑΚΕΛ, ούτε και το ότι παρουσιάζεται ως ο ιθύνων νους της υποψηφιότητας Νίκου Τορναρίτη.
Ενα ατελές ψηφοδέλτιο
Όσο όμως κι αν ο Νικόλας Παπαδόπουλος έχει επικεντρωθεί στις δημοτικές εκλογές και τις διεργασίες γι’ αυτές, το κρίσιμο ερώτημα είναι τι πρόκειται να κάνει στις ευρωεκλογές. Οι ευρωεκλογές είναι η εκλογική μάχη που θα κρίνει το ποσοστό του κόμματος και τη θέση του στην κομματική σκακιέρα. Ιδιαίτερα σήμερα, που δημοσκοπικά βυθίζεται και κινδυνεύει να χάσει την τρίτη θέση από το ΕΛΑΜ. Η απουσία συγκεκριμένου πλάνου αποτυπώνεται με κάθε τρόπο στις ευρωεκλογές όπου η μόνη σίγουρη υποψηφιότητα είναι αυτή του Κώστα Μαυρίδη. Μία υποψηφιότητα που απομακρύνει άλλα στελέχη από το να διεκδικήσουν με αξιώσεις. Εκτός από ένα πολύ δυνατό ψηφοδέλτιο για να διατηρήσει τα ποσοστά του το ΔΗΚΟ, θα πρέπει ο Νικόλας Παπαδόπουλος να διασφαλίσει πως οι κινήσεις των δημοτικών εκλογών δεν θα προκαλέσουν περαιτέρω αντιδράσεις στη βάση του κόμματος και κατ’ επέκταση εσωστρέφεια που θα αποτυπωθεί στα ποσοστά του. Ένα καλό αποτέλεσμα θα τον διατηρήσει στη θέση του ρυθμιστή, ένα κακό αποτέλεσμα, ωστόσο, ενδεχομένως να τον χρίσει ως τον μεγάλο χαμένο της διαδικασίας, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται, τόσο για την πολιτική επιβίωση του ΔΗΚΟ, όσο και για τη δική του.
