Kathimerini.gr
Μια νέα ζωή… κάτω από τη γη έχουν ξεκινήσει χιλιάδες Ουκρανοί τις τελευταίες εβδομάδες, στήνοντας σκηνές και πρόχειρα καταλύματα σε σταθμούς μετρό, υπόγειες στοές, υπόγεια πάρκινγκ και βαγόνια.
Από το Κίεβο έως και το Χάρκοβο, εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι έχουν πάρει τα ό,τι θεωρούσαν απαραίτητο και έχουν μετακομίσει… υπογείως, αρκετά μέτρα κάτω από εκεί όπου χτυπούν οι ρωσικές βόμβες.
Σταθμός στο Κίεβο (AP Photo/Efrem Lukatsky)
Από τους συνολικά περίπου δέκα εκατομμύρια Ουκρανούς που έχουν εκτοπιστεί λόγω του πολέμου, πολλοί ζουν πια… κάτω από τη γη.
Οι ανταποκριτές της Washington Post στο Χάρκοβο μεταφέρουν την εικόνα λουλουδιών που έχουν τοποθετηθεί στο παράθυρο… με τη διαφορά όμως ότι δεν πρόκειται για το υπέργειο παράθυρο κάποιου διαμερίσματος αλλά για το παράθυρο ενός βαγονιού του υπογείου σιδηροδρόμου στο οποίο έχει έχει μετακομίσει τις τελευταίες περίπου τρεις εβδομάδες η 31χρονη Vladlena Igorivna μαζί με τη μητέρα της και με τους δύο γιους της, έξι και τριών ετών.
Τα παιδιά ακούν τις βόμβες που σκάνε και φοβούνται να βγουν έξω. Το ίδιο και οι μεγάλοι. Ανεβαίνουν μόνο για λίγο, και έπειτα επιστρέφουν. Κάθε ημέρα άλλωστε ισχύει απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 6 το απόγευμα και μετά.
Το Χάρκοβο είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας. Πριν από τον πόλεμο είχε περίπου 1,5 εκατ. κατοίκους, από τους οποίους άλλοι έχουν πια φύγει μακριά και άλλοι μετακινηθεί υπογείως.
Σκηνές και στρώματα στις πλατφόρμες. Παιδιά που παίζουν στις σκάλες. Οι ανταποκριτές της Washington Post γράφουν για τη ζωή σε μια υπόγεια πόλη που μένει βέβαια να φανεί για πόσο διάστημα θα παραμείνει υπόγεια.
Μόνο σε έναν σταθμό του μετρό στο Χάρκοβο ζουν περίπου 200 με 300 άτομα, μεταξύ αυτών και περί τα 50 παιδιά.
Όσο για τις ανακοινώσεις από τα ηχεία, εκείνες δεν αναφέρονται στα δρομολόγια των συρμών που έχουν πια ακινητοποιηθεί αλλά στους εθελοντές που έρχονται από έξω φέρνοντας φαγητό.
Το μετρό στο Χάρκοβο άνοιξε τις πύλες του το 1975, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Ήταν ένα από τα πρώτα στην τότε Σοβιετική Ένωση. Έλεγαν μάλιστα πως θα μπορούσε να παράσχει καταφύγιο και σε περίπτωση πυρηνικού ολέθρου.
Περίπου 45 χρόνια μετά, ένας άλλος όλεθρος ρίχνει πλέον βαριά τη σκιά του πάνω από τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.
