Στις 29 Αυγούστου ο Τάκερ Κάρλσον, τηλεπαρουσιαστής του δικτύου Fox News, επέκρινε την πολιτική του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν για την Ουκρανία, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν «δεν χάνει τον πόλεμο στην Ουκρανία» αλλά αντιθέτως «τον κερδίζει».
Το τάιμινγκ ήταν, από μια άποψη, «άψογο» όπως σημειώνει ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε άρθρο του για τους New York Times, καθώς μόλις λίγες ημέρες αργότερα, οι ουκρανικές δυνάμεις θα απωθούσαν τους Ρώσους από την περιοχή του Χαρκόβου.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (Institute for the Study of War), οι Ρώσοι οδηγήθηκαν τις περασμένες ημέρες σε μια «άτακτη υποχώρηση εν μέσω πανικού», αφήνοντας πίσω τους «μεγάλες ποσότητες εξοπλισμού και προμηθειών που μπορούν τώρα να χρησιμοποιήσουν οι ουκρανικές δυνάμεις».
Η ρωσική κατάρρευση φαίνεται, όπως σημειώνει ο Πολ Κρούγκμαν στο άρθρο του, να επιβεβαιώνει τις αναλύσεις όσων υποστήριζαν εδώ και μήνες ότι τα δυτικά όπλα μετατοπίζουν την στρατιωτική ισορροπία υπέρ της Ουκρανίας και ότι ο στρατός του Πούτιν βρίσκεται αντιμέτωπος με ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και φθορές. Σύμφωνα με αυτές τις αναλύσεις, οι ρωσικές δυνάμεις θα μπορούσαν να φτάσουν σε ένα οριακό σημείο, αν και λίγοι περίμεναν ότι αυτό το σημείο θα ερχόταν τόσο σύντομα και κατά τρόπο τόσο δραματικό, συνεχίζει ο Κρούγκμαν.
Σύμφωνα με τον νομπελίστα Αμερικανό οικονομολόγο, ο Κάρλσον και οι «προερχόμενες από τα δεξιά μαζορέτες του Πούτιν» («…right-wing cheerleaders for Putin») δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις.
Υπάρχει μια ολόκληρη σχολή αυτοαποκαλούμενων «ρεαλιστών» που αντιμετώπιζε ως μάταιη την ουκρανική αντίσταση και που, παρά την αποτυχία της αρχικής επίθεσης του Πούτιν, πέρασε τους τελευταίους έξι μήνες καλώντας την Ουκρανία να κάνει μεγάλες παραχωρήσεις, γράφει στο άρθρο του ο Κρούγκμαν.
Υπάρχει ωστόσο και κάτι άλλο, ιδιαίτερο, στον τρόπο με τον οποίο η ρεπουμπλικανική make – America – great – again (MAGA) δεξιά στις ΗΠΑ «αγκαλιάζει» την αύρα της «ρωσικής ισχύος», ταυτίζοντας τις σκληρές πόζες και τον κομπασμό με την αποτελεσματικότητα.
Πολλοί Ρεπουμπλικάνοι δεν έκρυβαν τον θαυμασμό τους για τον Πούτιν τα περασμένα χρόνια. Το 2014, για παράδειγμα, ο Ρούντι Τζουλιάνι έπλεκε το εγκώμιο του Πούτιν με φράσεις τύπου «Αυτός είναι ηγέτης». Ενώ και ο ίδιος ο Τραμπ θα συνέχιζε να επαινεί τον Πούτιν ακόμα και μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Δεν είναι, λοιπόν, δύσκολο να δει κανείς από πού προέρχεται ο θαυμασμός της δεξιάς για τον πουτινισμό. Η Ρωσία του Πούτιν είναι, άλλωστε αυταρχική, ομοφοβική και εστιασμένη σε μια προσωποκεντρική – αποθεωτική για τον ηγέτη – προσέγγιση της εξουσίας.
Ωστόσο, το να θαυμάζει κανείς τις αξίες ενός καθεστώτος δεν σημαίνει πως πρέπει να έχει εμπιστοσύνη ταυτόχρονα και στην στρατιωτική του αποτελεσματικότητα.
«Έχω πολύ καλή γνώμη για κράτη πρόνοιας όπως είναι η Δανία. Ωστόσο, δεν έχω άποψη για την αποτελεσματικότητα του στρατού της Δανίας», σχολιάζει από την πλευρά του ο Κρούγκμαν.
Στα δεξιά ωστόσο του πολιτικού φάσματος, η αυταρχικότητα ενός καθεστώτος εκλαμβάνεται ενίοτε και ως δείγμα στρατιωτικής ικανότητας. Για παράδειγμα πέρυσι, ο Ρεπουμπλικάνος Αμερικανός γερουσιαστής Τεντ Κρουζ συνέκρινε, με ανάρτησή του στο twitter, την εικόνα ενός σκληροτράχηλου Ρώσου στρατιώτη με ξυρισμένο κεφάλι με τις εικόνες σε ένα βίντεο στρατολόγησης του αμερικανικού στρατού στο οποίο παρουσιάζεται μια γυναίκα δεκανέας μεγαλωμένη από δύο μητέρες. «Ίσως ένας woke στρατός να μην είναι η καλύτερη ιδέα», σχολίαζε τότε ο Κρουζ.
Ωστόσο, οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν κερδίζονται απλώς με το φαίνεται κανείς σκληρός («…modern wars aren’t won by looking tough»), σχολιάζει ο Πολ Κρούγκμαν μέσα από τις σελίδες των Τάιμς της Νέας Υόρκης.
Το θάρρος είναι απαραίτητο και η γενναιότητα πρέπει να συμβαδίζει με την ευφυία και την ευελιξία.
Ειρήσθω εν παρόδω, οι γυναίκες αποτελούν πανω από το ένα πέμπτο του στρατού της Ουκρανίας.
Ο σύγχρονος πόλεμος μοιάζει με τη σύγχρονη οικονομία, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν: η επιτυχία εξαρτάται περισσότερο από την ικανότητα, την γνώση και το άνοιγμα σε ιδέες παρά από τη μυϊκή δύναμη.
Ωστόσο, η make – America – great – again (MAGA) νοοτροπία της αμερικανικής δεξιάς προτιμά τα σκληρά λόγια (tough talk) από την τεχνογνωσία.
Η αμερικανική δεξιά είχε ανάγκη να δει τον Πούτιν ως έναν ηγέτη που έγινε ισχυρός επειδή απέρριψε τις φιλελεύθερες αξίες.
Πλέον, όλοι διερωτώνται τι θα συμβεί στο εσωτερικό της Ρωσίας εάν η εισβολή στην Ουκρανία καταλήξει σε ήττα. Πρέπει ωστόσο να αναρωτηθεί κανείς και το πώς θα χειριστεί η δεξιά στις ΗΠΑ την αποκάλυψη ότι μερικές φορές οι σκληροί έρχονται τελευταίοι, καταλήγει ο Κρούγκμαν στο άρθρο του.
Πηγή: New York Times
