Kathimerini.gr
Γιώργος Σκαφιδάς
Ως τη στιγμή που άφησε την τελευταία του πνοή την περασμένη Τρίτη, ο Σάλεχ αλ-Αρούρι πρέπει να ένιωθε μάλλον ασφαλής στον Λίβανο· όσο «ασφαλής» μπορεί, βέβαια, να νιώθει ένας κορυφαίος στην ιεραρχία της Χαμάς αξιωματούχος ο οποίος έχει επικηρυχθεί από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως τρομοκράτης…
Ο 57χρονος αλ-Αρούρι ζούσε εκεί, στα νότια προάστια της Βηρυτού, τα τελευταία τουλάχιστον οχτώ χρόνια, από το 2015 και έπειτα. Είχε, όπως αναφέρεται, τακτικές επαφές με την ηγεσία της Χεζμπολάχ και τον ίδιο τον Χασάν Νασράλα. Διέμενε σε μια περιοχή που τελεί υπό την «προστασία» των ενόπλων της υποστηριζόμενης από το Ιράν σιιτικής οργάνωσης, ο στρατός της οποίας είναι, άλλωστε, ισχυρότερος από τις τακτικές ένοπλες δυνάμεις του Λιβάνου. Από τα νότια προάστια της Βηρυτού όπου εκείνος ζούσε, λέγεται, μάλιστα, ότι συνηθίζουν να περνούν όχι μόνο Παλαιστίνιοι αλλά και… Ιρανοί αξιωματούχοι όταν επισκέπτονται τον Λίβανο.
Όταν χτυπήθηκε την περασμένη Τρίτη στη λιβανέζικη πρωτεύουσα, ο υπαρχηγός της Χαμάς Σάλεχ αλ-Αρούρι βρισκόταν σε διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου πολυκατοικίας γύρω από την οποία υπήρχαν πολλά, ακόμη και οκταώροφα, κτήρια. Κι όμως, τα οκταώροφα αποδείχθηκαν ανεπαρκή ως μέσο «κάλυψης-απόκρυψης» για τον 57χρονο Παλαιστίνιο. Τα εχθρικά πυρά τον βρήκαν στον δεύτερο όροφο, παρά τις οκταώροφες «οχυρώσεις».
Τι ήταν εκείνο που τον χτύπησε; Οι Ισραηλινοί δεν έχουν, επισήμως, προχωρήσει σε καμία σχετική ανακοίνωση και, ως φαίνεται, ούτε πρόκειται, τουλάχιστον όχι άμεσα.
Drones, ελικόπτερα και βλήματα
Αναλυτές όπως ο Ζόραν Κούσοβατς, του δικτύου Al Jazeera, υποστηρίζουν ότι το χτύπημα μπορεί να έγινε με (ισραηλινής κατασκευής) πύραυλο Nimrod, που εκτοξεύθηκε από (επίσης ισραηλινής κατασκευής) μη-επανδρωμένο αεροσκάφος. Για τέτοιου τύπου – καλά στοχευμένες – επιθέσεις κατά μεμονωμένων προσώπων, οι δυνάμεις του Ισραήλ συνήθιζαν άλλοτε να χρησιμοποιούν επιθετικά ελικόπτερα Apache και κατευθυνόμενα βλήματα.
Η επιχείρηση των Ισραηλινών που έχει αφήσει ιστορία ήταν, ωστόσο, άλλου τύπου. Δεν είχε drone και ελικόπτερα, ούτε κατευθυνόμενους πυραύλους… Είχε όμως, ως φόντο, τη Βηρυτό.
1972 – 1973
Το Σεπτέμβριο του 1972, το Ισραήλ, με πρωθυπουργό τότε την Γκόλντα Μέιρ, είδε τους αθλητές που είχε στείλει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου να πέφτουν νεκροί από τα πυρά ενόπλων Παλαιστινίων της οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», κατά τη διάρκεια τρομοκρατικής επίθεσης που έμελλε να μείνει γνωστή ως «η σφαγή του Μονάχου».
Επτά μήνες μετά, τον Απρίλιο του 1973, ομάδα Ισραηλινών κομάντο φτάνει στις ακτές της Βηρυτού με ταχύπλοα τα οποία σβήνουν τις μηχανές τους προτού πιάσουν στεριά προκειμένου να μην γίνουν αντιληπτά. Αποστολή των Ισραηλινών που δρουν προφανώς σε συνεργασία με πράκτορες της Μοσάντ αρχηγός της οποίας ήταν τότε ο Ζβι Ζαμίρ, είναι να σκοτώσουν αξιωματούχους της παλαιστινιακής πλευράς τους οποίους θεωρούν υπεύθυνους για τη Σφαγή του Μονάχου, αξιωματούχους τους οποίους είχαν εντοπίσει τότε στη δυτική Βηρυτό. Η επιχείρηση έχει την κωδική ονομασία «Πηγή Νεότητας» και αποτελεί μέρος της ευρύτερου στρατιωτικού σχεδίου «Οργή του Θεού».
Ο πρώην κομάντο που έγινε πρωθυπουργός
Προκειμένου να μην κινήσουν υποψίες, οι Ισραηλινοί κομάντο κινούνται στους δρόμους της πρωτεύουσας του Λιβάνου παριστάνοντας τους τουρίστες. Ορισμένοι εξ αυτών μεταμφιέζονται σε γυναίκες, φορώντας περούκες και μακιγιάζ.
Ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ, Εχούντ Μπάρακ, συμμετέχει στην αποστολή ως μέλος της Sayeret Matkal, των επίλεκτων δηλαδή των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων. Ο Μπάρακ είναι μάλιστα από εκείνους που κυκλοφορούν στη Βηρυτό ντυμένοι γυναίκες.
«Πολλοί νεαροί άνδρες που περπατούν μαζί σε πολυτελή περιοχή της Βηρυτού θα μπορούσαν να κινήσουν υποψίες. Έτσι, αποφασίσαμε να ντυθούμε μερικοί από εμάς κορίτσια. Ήμουν ο διοικητής της μονάδας αλλά είχα baby face εκείνη την εποχή, οπότε ήμουν ένα από τα κορίτσια. Όχι δεν φορούσα ξανθή περούκα αλλά μελαχρινή», θα δήλωνε ο Εχούντ Μπάρακ πολλές δεκαετίες μετά, σύμφωνα με όσα ανέφερε σε παλαιότερο άρθρο του το AFP.
Το διαμέρισμα του Παλαιστίνιου Καμάλ Νάσερ στη Βηρυτό, έπειτα από την επιδρομή των Ισραηλινών κομάντο το 1973 (AP Photo/Harry Koundakjian)
«Οι τέσσερις πράκτορες που είχαν μεταμφιεστεί σε γυναίκες φορούσαν φαρδιά παντελόνια, είχαν κρυμμένα όπλα σε σακάκια και τσάντες και ήταν οπλισμένοι με χειροβομβίδες και εκρηκτικά. Χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες παριστάνοντας τα ζευγάρια και κατευθύνθηκαν προς τα σπίτια των στόχων τους…» Λίγα λεπτά αργότερα, τρεις κορυφαίοι αξιωματούχοι της παλαιστινιακής πλευράς, ο Μοχάμεντ Γιούσεφ αλ-Νατζάρ, ο Καμάλ Αντουάν και ο Καμάλ Νάσερ, οι στόχοι δηλαδή της επίθεσης, είχαν εξουδετερωθεί.
Πέντε δεκαετίες μετά, ο 81χρονος πια Εχούντ Μπάρακ ζητά από τον Νετανιάχου να παραιτηθεί, στηρίζει την προοπτική της λύσης των δύο κρατών στο Παλαιστινιακό, ζητά να δοθεί προτεραιότητα στην απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων και εκφράζει αμφιβολίες αναφορικά με τη δυνατότητα πλήρους εξάλειψης της Χαμάς…
