Kathimerini.gr
«Η γαλλική αριστερά πρέπει να μάθει επειγόντως την τέχνη του συμβιβασμού», γράφει στους FT η δημοσιογραφικά πολύπειρη Σιλβί Καουφμάν, με το βλέμμα στραμμένο κυρίως στον 72χρονο Ζαν Λικ Μελανσόν οι πρωθυπουργικές βλέψεις του οποίου προκαλούν ήδη μετεκλογικούς τριγμούς στις τάξεις του πολυκομματικού Νέου Λαϊκού Μετώπου (Nouveau Front Populaire-NFP), το οποίο επικράτησε μεν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία παραμερίζοντας την άκρα δεξιά της Μαρίν Λεπέν χωρίς όμως να προσεγγίσει την αυτοδυναμία των 289 εδρών.
Eπειτα από επτά χρόνια στην εξουσία (2017-2024), «ο πρόεδρος θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει για πρώτη φορά τους αντιπάλους του», γράφει η Ναταλί Σεγκόν στη Monde, με το βλέμμα στραμμένο στον 46χρονο Εμανουέλ Μακρόν, οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές του οποίου προκαλούν τώρα μετεκλογικούς τριγμούς στις τάξεις του προεδρικού μπλοκ ENSEMBLE το οποίο τερμάτισε μεν μπροστά από τη Λεπέν την περασμένη Κυριακή υποχωρώντας όμως από τις σχεδόν 250 έδρες που είχε στις 168.
Χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία των 289 εδρών, όλα τα κομματικά μπλοκ είναι ευάλωτα πια σε προτάσεις δυσπιστίας και, υπό αυτήν την έννοια, κυβερνητικώς «εύθραυστα». Για να καταφέρουν να πορευτούν με όρους κυβερνησιμότητας μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο, θα πρέπει πρωτίστως να βρουν και ακολούθως να επιτύχουν διακομματικούς συμβιβασμούς. Χωρίς συμβιβασμούς άλλωστε, τα νούμερα δεν βγαίνουν πια στη Γαλλία.
Το NFP διαθέτει 182 έδρες. Το προεδρικό μπλοκ (ENSEMBLE) όσων πρόσκεινται στον Μακρόν ακολουθεί με 168. Πιο πίσω, έρχεται ο Εθνικός Συναγερμός (RN) της Λεπέν με 143· και ακόμη πιο πίσω, οι Ρεπουμπλικανοί (LR) με 46. Κι όλα αυτά, σε μια εθνοσυνέλευση συνολικά 577 εδρών.
Αν και αποδυναμωμένος έπειτα από τις απανωτές ήττες της παράταξής του (στις ευρωεκλογές του Ιουνίου και στις βουλευτικές που ακολούθησαν τον Ιούνιο και Ιούλιο), ο Μακρόν εξακολουθεί να έχει -ως πρόεδρος με θητεία που ολοκληρώνεται το 2027- την πρωτοβουλία των κινήσεων. Με ποια κυβέρνηση (υπηρεσιακή; συνεργασίας; μειοψηφίας; τεχνοκρατών;) θα πορευθεί το προσεχές διάστημα; Για πόσο (οι επόμενες βουλευτικές εκλογές δεν γίνεται να διεξαχθούν στη Γαλλία πριν από το καλοκαίρι του 2025); Και με ποιον ως πρωθυπουργό;
Το στοίχημα του Μακρόν
Από την ικανότητα του ιδίου του Γάλλου προέδρου να προωθεί και να επιτυγχάνει συμβιβασμούς αναμένεται να κριθούν πάρα πολλά το προσεχές διάστημα. Εάν καταφέρει, για παράδειγμα, να φέρει πιο κοντά στο κεντρώο προεδρικό μπλοκ πολιτικά μετριοπαθείς δυνάμεις προερχόμενες από τα Αριστερά (Σοσιαλιστές; Οικολόγοι;), μπορεί ακόμη και να διασπάσει το πολυκομματικό Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP). Στην προσπάθειά του να επιτύχει ευρύτερους συμβιβασμούς, κινδυνεύει όμως να δει το προεδρικό μπλοκ να διαλύεται. Η επιλογή του να κρατήσει, προς το παρόν, στην πρωθυπουργία τον Γκαμπριέλ Ατάλ, «προσελκύει», ήδη, επικρίσεις από τα Αριστερά αλλά και από τα Δεξιά του πολιτικού φάσματος, ενώ διαφωνίες έχουν ανακύψει εν τω μεταξύ και στις τάξεις της μακρονικής παράταξης Renaissance καθώς άλλα από τα στελέχη της προκρίνουν την προοπτική μιας κυβερνητικής συμπόρευσης με την Κεντροαριστερά (των Σοσιαλιστών και Οικολόγων) και άλλα με την Κεντροδεξιά (των Ρεπουμπλικανών). Το μόνο στο οποίο δείχνουν προς τα παρόν να συμφωνούν όλοι οι κεντρώοι είναι στην απόρριψη κάθε ενδεχόμενης συνεργασίας με το κόμμα της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI) του Ζαν Λικ Μελανσόν.
Από εκεί και πέρα ωστόσο, στην πράξη πολλά πρόκειται να εξαρτηθούν και από τις έξωθεν πιέσεις που θα δεχθεί το επόμενο διάστημα ο πρόεδρος Μακρόν.
Το στοίχημα του Νέου Λαϊκού Μετώπου
Για να καταφέρει να γίνει κυβέρνηση, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), ο μεγάλος πλην όμως όχι αυτοδύναμος νικητής των βουλευτικών εκλογών, θα πρέπει πρωτίστως να κρατηθεί ενωμένο και ακολούθως να πορευθεί σε κοινή γραμμή. Για το επιτύχει, θα χρειαστούν όμως συμβιβασμοί.
Υπενθυμίζεται ότι μιλάμε για μια σύμπραξη πολιτικών δυνάμεων στην οποία συμμετέχουν κόμματα όπως είναι, μεταξύ άλλων, εκείνα της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI) του Ζαν Λικ Μελανσόν, των Σοσιαλιστών του Ολιβιέ Φορ, των Οικολόγων της Μαρίν Τοντελιέ και των Κομμουνιστών του Φαμπιάν Ρουσέλ.
Ο 72χρονος Ζαν Λικ Μελανσόν -ένας πολιτικός ο οποίος έχει θέσει ήδη τρεις φορές υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας: τα έτη 2012, 2017 και 2022- έσπευσε το βράδυ της περασμένης Κυριακής να αυτοπαρουσιαστεί ως πιθανός νέος πρωθυπουργός της Αριστεράς. Αν και δεν είναι βουλευτής πια ο ίδιος, ο Μελανσόν ποντάρει στο γεγονός ότι το κόμμα του, το LFI, έχει περισσότερες έδρες (74 εν προκειμένω από τις συνολικά 182) στην εθνοσυνέλευση από τις λοιπές δυνάμεις του Νέου Λαϊκού Μετώπου (NFP). Οι Σοσιαλιστές ωστόσο του Ολιβιέ Φορ, αύξησαν σημαντικά τις δικές τους έδρες σε αυτές τις εκλογές, από 31 σε 59, όπερ σημαίνει ότι δεν θα αφήσουν το LFI και τον Μελανσόν να κάνουν ό,τι θέλουν.
Ο Ολιβιέ Φορ των Σοσιαλιστών, ο επίσης Σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ που εξελέγη βουλευτής, η Μαρίν Τοντελιέ των Οικολόγων, ο ευρωβουλευτής Ραφαέλ Γκλυκσμάν και ο Σοσιαλιστής Στεφάν Τρουσέλ είναι μόνον κάποιοι από τους πολιτικούς του Νέου Λαϊκού Μετώπου που δεν θέλουν να δουν τον Μελανσόν στη θέση του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με τον Τρουσέλ, το NFP θα μπορούσε να πορευθεί με πρωθυπουργό κάποιον άλλον: τον Ολιβιέ Φορ, τη Μαρίν Τοντελιέ, τον Φρανσουά Ραφάν ή τον Μπορίς Βαλό…
Ο Μελανσόν έχει, ωστόσο, ανταγωνιστές και αντιπάλους όχι μόνο στις τάξεις του πολυκομματικού NFP αλλά ακόμη και εντός της ιδίας της Ανυπότακτης Γαλλίας: για παράδειγμα τον Φρανσουά Ραφάν και την Κλεμεντίν Οτέν…
Πριν από τον δεύτερο γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουλίου, το κεντρώο προεδρικό μπλοκ ENSEMBLE και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) συμφώνησαν να αποσύρουν πολλούς από τους δικούς τους υποψηφίους βουλευτές που είχαν έρθει τρίτοι, ενισχύοντας έτσι το αντι-λεπέν μέτωπο πίσω από μία υποψηφιότητα σε κάθε εκλογική περιφέρεια. Κρίνοντας εκ του εκλογικού αποτελέσματος, η εν λόγω τακτική πέτυχε.
Μετεκλογικά ωστόσο, θα είναι πια πολύ πιο δύσκολο για τις εν λόγω δυνάμεις να «ενωθούν» στο πλαίσιο ενός (μεγάλου;) κυβερνητικού συνασπισμού. Μπορούν, άραγε, οι Γάλλοι να γίνουν Γερμανοί; Οι εξελίξεις θα δώσουν την απάντηση…
