«Μην ξεχάσετε την Ουκρανία […] Έχουμε τις ίδιες αξίες […] παλεύουμε για την ελευθερία και θα νικήσουμε», δήλωσε προ ημερών ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μιλώντας στο αμερικανικό δίκτυο CBS.
Ο Αμερικανός συγγραφέας Τζορτζ Πάκερ φοβάται, ωστόσο, πως θα γίνει ακριβώς αυτό: «Ανησυχώ ότι σύντομα θα ξεχάσουμε την Ουκρανία. Είναι πολύ μακριά και οι Αμερικανοί δεν φημίζονται για το εύρος της προσοχής τους», γράφει ο ίδιος σε άρθρο του για το Atlantic.
«Ακόμη και όταν ο αγώνας είναι δίκαιος, οι άνθρωποι χάνουν αναπόφευκτα το ενδιαφέρον τους για τις μακρινές απώλειες που βαρύνουν ανθρώπους τους οποίους εκείνοι δεν γνωρίζουν […] εμφανίζεται μια μουδιασμένη αδιαφορία και η ζωή συνεχίζεται», συμπληρώνει ο ίδιος, επικαλούμενος παράλληλα και μια λογοτεχνική αναφορά: Το ποίημα με τον τίτλο «Μουσείο των Καλών Τεχνών» («Musée des Beaux Arts») που είχε γράψει ο Άγγλος Γουίσταν Χιου Όντεν το 1938, λίγες εβδομάδες έπειτα από τη «Νύχτα των Κρυστάλλων».
«Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, στον οποίο ο Όντεν είχε λάβει μέρος για λίγο, βρισκόταν στον τρίτο (και τελευταίο) χρόνο του. Οι φασίστες κέρδιζαν. Και η έμπνευση που ενέπνεε η Ισπανική Δημοκρατία στη συμπονετική φαντασία των φιλελεύθερων και των αριστερών σε όλο τον κόσμο υποχωρούσε. Όλα γίνονται πολύ πιο γρήγορα σήμερα», γράφει ο Τζορτζ Πάκερ στο Atlantic, κάνοντας ένα πέρασμα από το 2022 στο 1938 και πάλι πίσω.
«Έχει περάσει ήδη ένας μήνας φρικτού πολέμου και ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου είναι ότι ο κόσμος θα συνηθίσει και θα σταματήσει να νοιάζεται», είχε τουιτάρει η Ουκρανή φωτογράφος Γιάνα Μορόζοβα πίσω στα τέλη Μαρτίου.
«Ο χρόνος δεν θα είναι με το μέρος της Ουκρανίας», προειδοποιεί από την πλευρά του ο Πάκερ. «Εάν ο πόλεμος διαρκέσει μήνες, θα γίνει πιο σκοτεινός για τους Αμερικανούς που παρακολουθούν από απόσταση, η ηθική του διαύγεια θα αρχίσει να θολώνει», συνεχίζει ο αρθρογράφος του Atlantic.
«Θα δούμε περισσότερες αναφορές για φρικαλεότητες της Ουκρανίας που δεν θα είναι εφευρέσεις του Κρεμλίνου ή του Fox News. Μερικοί Αμερικανοί θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθεί να διαχωρίσει κανείς την προπαγάνδα από την αλήθεια και ότι είναι όλα το ίδιο (που είναι ο στόχος της ρωσικής προπαγάνδας). Θα αρχίσουν να αναρωτιούνται γιατί πρέπει να πληρώσουν 5 δολ. ή 6 δολ. το γαλόνι για καύσιμα. Καθώς πλησιάζουμε, δε, στις ενδιάμεσες εκλογές (σ.σ. που πρόκειται να διεξαχθούν τον Νοέμβριο του 2022 στις ΗΠΑ), οι (σ.σ. αντιπολιτευόμενοι) Ρεπουμπλικάνοι θα χαρούν να υπογραμμίσουν αυτά τα προβλήματα και να τα κρεμάσουν στο λαιμό του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία.»
«Εάν ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταφέρει να συντρίψει την Ουκρανία, μετατρέποντας τα θραύσματά της σε υποτελή κράτη μιας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας, τότε οι ισχυροί (strongmen) της υφηλίου και όσοι θέλουν να τους μοιάσουν, θα ενθαρρυνθούν. Ο Πούτιν θα έχει κερδίσει το στοίχημά του ότι αυτό που έχει σημασία στις διεθνείς σχέσεις είναι η ακατέργαστη δύναμη, ότι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι πιο σημαντικά για την Ευρώπη από την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, ότι η Δύση είναι πολύ κουρασμένη και άνετη για να θυσιαστεί για τις υποτιθέμενες αξίες της – ότι, όπως είπε το περασμένο καλοκαίρι, “η φιλελεύθερη ιδέα είναι πια ξεπερασμένη”.»
Στις ΗΠΑ, μια ρωσική νίκη θα λύσει τα χέρια του Ντόναλντ Τραμπ, των οπαδών του και των δεξιών ΜΜΕ που δεν θα νιώθουν πια καμία ανάγκη να προσποιούνται ότι ήταν κατά του πολέμου.
Ο Τραμπ ειδικότερα, σε μια τέτοια περίπτωση θα ενισχύσει και την επιρροή του μέσα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, υποχρεώνοντας και άλλα στελέχη να τον ακολουθήσουν εάν δεν θέλουν να βρεθούν στο στόχαστρο επικρίσεων ως «συνεργοί αδύναμων Ευρωπαίων και διεφθαρμένων Ουκρανών».
Εάν, ωστόσο, το καθεστώς της «στρατιωτικοποιημένης κλεπτοκρατίας» του Πούτιν ηττηθεί, αυτό πρόκειται να πλήξει τους αυταρχικούς κάθε είδους, όπως εκτιμά ο Τζορτζ Πάκερ μέσα από τις σελίδες του Atlantic.
«Εάν η σύγκρουση στην Ουκρανία καταλήξει να γίνεται αντιληπτή ως ένα ευρωπαϊκό μπάχαλο, ως ένας πόλεμος για τις σφαίρες επιρροής και το φυσικό αέριο, ή ως μια απόδειξη της υποκρισίας της Δύσης, τότε το αμερικανικό κοινό θα σταματήσει να ενδιαφέρεται», προειδοποιεί ο Πάκερ, υπογραμμίζοντας ότι το διακύβευμα του πολέμου θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση ξεκάθαρο στα μάτια των πολιτών της Δύσης.
Πηγή: the Atlantic
