ΤΖΕΪΣΟΝ ΧΟΡΟΒΙΤΣ / THE NEW YORK TIMES
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν ήταν ο μόνος που διαφωνούσε σε μια ιστορική συμφωνία ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης να βοηθήσει την Ουκρανία. Και το βέτο του αυτό τον απομάκρυνε από τους υπόλοιπους ηγέτες της Ευρώπης. Καθώς η πίεση προς το πρόσωπό του μεγάλωνε, εκείνος χρειαζόταν ένα πρόσωπο στο οποίο να μπορεί να απευθυνθεί. Και τελικά, το ευήκοον ους που τόσο είχε ανάγκη, το βρήκε την προηγούμενη εβδομάδα στην Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι.
Υστερα από χαλαρές συζητήσεις με συνοδεία ποτών, που κράτησαν περίπου μία ώρα, ο Ορμπαν τής παραπονέθηκε στο παρασκήνιο της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., για την άδικη μεταχείριση που υφίσταται από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες. Ως ακροδεξιά και η ίδια, η Μελόνι έδειξε μεγαλύτερη κατανόηση προς τον Ούγγρο ομόλογό της, σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο που γνωρίζει το θέμα.
Εχει υποστηρίξει το ζήτημα της Ουκρανίας, έχει ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ έχει αποσύρει την Ιταλία από τα κινεζικά σχέδια στην Ευρώπη.
Είπε το «ναι»
Ο Βίκτορ Ορμπαν αποφάσισε τελικά να πει το «ναι» για τη συμφωνία παροχής βοήθειας στην Ουκρανία. Ηταν μια μεγάλη στιγμή για την Ευρώπη. Αλλά και μια μεγάλη στιγμή για τη Μελόνι, που πλέον εδραιώνει τη θέση της στην Ευρώπη ως ηγέτιδα που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην πορεία της Ενωσης.
Οταν η Μελόνι εξελέγη πρωθυπουργός, τον Οκτώβριο του 2022, πολλοί στις Βρυξέλλες ανησύχησαν ότι θα λειτουργήσει διασπαστικά. Τελικά, όπως αποδεικνύει γλαφυρά το επεισόδιο με τον Ορμπαν, έχει καταφέρει να γίνει η σκληρή δεξιά που μπορεί να συνεννοηθεί με εκείνους που βρίσκονται ακόμη δεξιότερα. Καθώς η Ευρώπη κινείται όλο και περισσότερο προς τα άκρα, η Μελόνι αποτελεί μια «λύση» που θα χρησιμοποιηθεί όλο και περισσότερο.
«Της αρέσει να λειτουργεί σαν γέφυρα», δήλωσε ο Ρομπέρτο ντ’ Αλιμόντε, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Λουίς-Γκουιντό της Ρώμης. «Εχει κάνει ριζική αλλαγή», πρόσθεσε. Από επικρίτρια της Ενωσης και υπέρμαχη της εξόδου της Ιταλίας, η Μελόνι έχει μετατραπεί σε μία πραγματίστρια φιλοευρωπαία, που αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται «όση περισσότερη βοήθεια μπορεί να λάβει» από μια Ε.Ε., στην οποία η χώρα της παίζει σημαίνοντα ρόλο.
Από την άλλη, η Μελόνι στρέφεται προς τη μέινστριμ πολιτική μέχρι ενός συγκεκριμένου σημείου. Ακόμη οραματίζεται μια Ευρώπη που τα κέντρα εξουσίας δεν θα βρίσκονται στις Βρυξέλλες. Και δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτή της την επιθυμία θα προσπαθήσει να προωθήσει και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Ακόμη κι έτσι, με πολλούς τρόπους, η Μελόνι έχει βοηθήσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Εχει σταθεί σαν βράχος στο ζήτημα της υποστήριξης της Ουκρανίας, έχει ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ έχει αποσύρει την Ιταλία από τα κινεζικά σχέδια στην Ευρώπη. Σε άλλα ζητήματα, όπως είναι για παράδειγμα το μεταναστευτικό, φαίνεται πως τελικά άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, προωθούν ατζέντες πολύ πιο ακραίες από εκείνη. Πριν από μερικούς μήνες, σε συνεργασία με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, μετέβη στην Τυνησία και υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας για το μεταναστευτικό με τον πρόεδρο Καΐς Σαγιέντ.
Τα επόμενα βήματα
Η φιλοευρωπαϊκή της στροφή δεν φαίνεται να την έχει καταστήσει αντιδημοφιλή στους κύκλους των Ευρωπαίων ακροδεξιών, που επίσης κάνουν τον τελευταίο καιρό προσπάθειες να δείξουν στους ψηφοφόρους τους ένα πιο θεσμικό πρόσωπο. Η Μαρίν Λεπέν, για παράδειγμα, έχει εδώ και καιρό μετριάσει την υποστήριξή της προς τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Οσο η Μελόνι εδραιώνει τη θέση της, πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι θα προσπαθήσει να πιέσει για την άμεση εφαρμογή των θέσεών της από το Ευρωκοινοβούλιο. «Θα χρησιμοποιήσει τη ρητορική της για να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις μεταξύ της Ενωσης και των κρατών-μελών», σχολιάζει ο Ντ’ Αλιμόντε, «αλλά όχι με τρόπο που θα διαλύσει την Ε.Ε.».
