Roadtrip στο χωριό Οδού

Οποιαδήποτε εποχή, με οποιονδήποτε καιρό, πάντα, το νησί μας είναι ικανό να μας ενθουσιάζει και να μας γεμίζει ευεξία. Κι εμείς, εδώ στον Σπορ FM 95, γεμάτοι ενέργεια και θετική σκέψη, είμαστε πάντα έτοιμοι να αντικαταστήσουμε της εικόνες της καθημερινότητάς σας με φρέσκες εικόνες γεμάτες με τα πιο ζωηρά χρώματα, τα πιο έντονα αρώματα και τις πιο γεμάτες γεύσεις του τόπου μας.

Ετοιμαζόμαστε για ακόμα ένα ταξίδι, λοιπόν, γιατί πάντα έχουμε ανάγκη να πηγαίνουμε αλλού, έστω και νοερά. Πιστεύουμε ότι στις μέρες μας η παρέα του roadtrip.cy, μπορεί να μας ταξιδεύει και να μας προσφέρει εικόνες που χρωματίζουν την καθημερινότητά μας. Ειδικά αυτή την περίοδο, όλοι θέλουμε περισσότερο χρώμα, παραπάνω ζωηράδα στην καθημερινότητά μας. Με το roadtrip.cy, μπορούμε να αντικαταστήσουμε το οποιοδήποτε μουντό τοπίο με εικόνες του τόπου μας, ζωντανές, ζωογόνες, εμψυχωτικές. Μαζί, θα βρίσκουμε εκείνες τις γωνιές του νησιού μας που δεν έχουν φήμη, δεν έχουν τουρισμό, έχουν όμως ομορφιά, έχουν κάτι να μας πουν, συναισθήματα να μας δημιουργήσουν.

Σήμερα θα πάμε μια περιοδεία σε τρεις επαρχίες, Λευκωσία, Λάρνακα, Λεμεσό. Θα δούμε χωριά, κρασοχώρια, κουμανταροχώρια, δάση, βουνά, σημεία θέας, ποτάμια, γεφύρια, εκκλησάκια. Πρέπει να πούμε ότι τη σημερινή διαδρομή δεν μπορούμε να την καλύψουμε με μια μόνο εκπομπή, άρα θα έχει και συνέχεια.

Ξεκινάμε λοιπόν με προορισμό μας το ταξίδι, αλλά πρώτα οδηγίες προς ναυτιλλομένους. Ξεκινάμε από Λευκωσία με κατεύθυνση Ανθούπολη-Παλαιχώρι. Μετά τον Άγιο Επιφάνιο ψάχνουμε για την ταμπέλα για Μαχαιρά-Φαρμακά, μπαίνουμε αριστερά και φτάνουμε στο χωριό. Υπέροχη διαδρομή, ειδικά το τελευταίο κομμάτι, αλλά την έχουμε περιγράψει ήδη όπως και τον Φαρμακά, δεν θα πάμε σε επαναλήψεις. Μπαίνοντας στον Φαρμακά, ακολουθούμε τη σήμανση για Οδού και σύντομα βγαίνουμε από το χωριό. Από Λάρνακα, Αυτοκινητόδρομος μέχρι Χοιροκοιτία, μετά Βάβλα, Λάγια, Ορά, Οδού. Από Λεμεσό και Πάφο Παρεκκλησιά, Κελλάκι, Επταγώνια, Μελίνη, Οδού.

Βγαίνοντας έξω από τον Φαρμακά, το πρώτο πράγμα που προσέχουμε είναι οι τεράστιες ανεμογεννήτριες που θα δούμε στα δεξιά μας, ωραίο θέαμα, μεγαλοπρέπεια, αλλά μας θυμίζουν και τις περιβαλλοντικές υποχρεώσεις μας σαν πολίτες, μας κάνουν να σκεφτόμαστε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε για το περιβάλλον, τη φύση, τον τόπο μας. Μετά από μια αριστερή στροφή, ένας τεράστιος βράχος, μια άγρια κορυφή μπροστά μας, δεσπόζει στο τοπίο. Μέχρι εδώ, ο δρόμος ήταν ανηφορικός και διοικητικά ήμασταν στην επαρχία Λευκωσίας. Τώρα κατηφορίζουμε και μπαίνουμε στην επαρχία Λάρνακας. Δεύτερη επαρχία στη διαδρομή μας. Το πιο εκπληκτικό όμως, εδώ που ο δρόμος αρχίζει να κατεβαίνει προς τα κάτω, είναι ότι έχουμε μια εξαιρετική θέα της Λεμεσού. Δρόμος όλο στροφές, κάθε αριστερή στροφή κλείνει το παράθυρο για Λεμεσό, βλέπουμε δάσος και βουνοκορφές. Κάθε δεξιά στροφή, ανοίγει το παράθυρο για Λεμεσό και είναι υπέροχο παράθυρο γιατί από αυτό το ύψος χαιρόμαστε τη θάλασσα, βλέπουμε μέχρι και το Ακρωτήρι, μαντεύουμε την πόλη αλλά δεν βλέπουμε τους πύργους. Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε κάπου εδώ και να απορροφήσουμε Κύπρο, αλλά επειδή ξέρουμε πού πάμε και τι θα δούμε, συνεχίζουμε. Σιγά-σιγά και απολαμβάνουμε τη θέα, αλλά συνεχίζουμε. Σε εφτά χιλιόμετρα, φτάνουμε στο σημείο θέας πάνω από την Οδού. Εδώ, θα σταματήσουμε για καφέ, χαλάρωση και θέα, γι’ αυτό παρκάρουμε το αυτοκίνητο έξω από τον δρόμο με ασφάλεια και κατεβαίνουμε. Σκέπαστρο, τραπέζι και καθίσματα, όλα ξύλινες κατασκευές, ωραίες, που ταιριάζουν με τον χώρο. Το πρώτο πράγμα που προσέχουμε είναι ότι έχουμε το χωριό μπροστά μας, πιάτο. Μικρό, γραφικό, ορεινό χωριό, στα 850 μέτρα υψόμετρο, έχει καταφέρει να κρατήσει σε κάποιο βαθμό τον παραδοσιακό χαρακτήρα. Αρκετά σπίτια είναι κτισμένα με τη χαρακτηριστική πέτρα του Τροόδους, κάποιοι πλακόστρωτοι δρόμοι, με το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας να ξεχωρίζει με την απλή και λιτή ομορφιά του. 

(Φωτογραφία: Το χωριό Οδού από μακριά)

Κτισμένο το 1777, όπως χαρακτηριστικά τονίζει μια πινακίδα στο εσωτερικό του, φιλοξενεί όμως μια ακόμα πιο παλιά εικόνα της Αγίας Μαρίνας, από το 1688. Δεν μπορούμε να το δούμε από εδώ, θα πρέπει να περπατήσουμε στα δρομάκια του χωριού για να το επισκεφτούμε. Από αυτό το ύψος και αυτή την απόσταση η Οδού έχει κάτι από παραμύθι. Το όνομα του χωριού προέρχεται από την ελληνική λέξη «οδός» και είναι καταγραμμένο από τα βυζαντινά χρόνια. Η εξήγηση για το όνομα είναι απλή, παλιά, το χωριό βρισκόταν σε κεντρικότατο δρόμο, δηλαδή οδό. Η κύρια οδική αρτηρία του κυπριακού οδικού δικτύου ξεκινούσε από την Αμαθούντα, κάτω στη θάλασσα και κατέληγε στην Ταμασό, κύρια διοικητικά κέντρα των ρωμαϊκών χρόνων και περνούσε μέσα από το χωριό. Το χωριό παράγει διάφορα λαχανικά, αλλά είναι πιο γνωστό στο νησί για τις νόστιμες, εύγευστες ντομάτες του, όπως και ο Φαρμακάς εξάλλου.

Είμαστε στο σημείο θέας, πάνω από την Οδού, βλέπουμε το χωριό από ψηλά και απολαμβάνουμε τον καφέ μας. Είναι μια υπέροχη μέρα, θα διανύσουμε πολλά χιλιόμετρα ακόμα, αλλά δεν βιαζόμαστε. Ταξιδεύουμε και από εδώ, από το παγκάκι, γιατί βλέποντας λίγο πιο πάνω από το χωριό, στο βάθος βλέπουμε θάλασσα και είναι ωραία. Κοιτάζοντας στα αριστερά μας, προς τη Δύση, βλέπουμε την πατελιά, την πλαγιά που ονομάστηκε έτσι γιατί την πατά ο ήλιος από όλες τις πλευρές, άρα πατελιά. Δεν είναι ποιητικό; Πιο αριστερά, έχουμε μια κορυφή που είναι ένας συμπαγής, άγριος βράχος, ο Πεζουνόκρεμμος, φυσικά, γιατί ήταν ένας γκρεμός που είχε πολλά, άγρια περιστέρια, πεζούνια. Θυμίζει απόρθητο πύργο, κάστρο της φύσης που προσέχει την Οδού. Λίγο πιο αριστερά, στην πλαγιά του βουνού, από μεγάλη απόσταση, μόλις που ξεχωρίζει μια κατασκευή, ένα κτήριο που τώρα χτίζεται. Είναι ένα μελλοντικό οινοποιείο που ξεκίνησε με βάση την αγάπη ενός πολύ καλού φίλου, οδοντιάτρου επαγγελματικά, αλλά κυρίως λάτρη του νησιού μας και των καλών που έχει να προσφέρει ο τόπος μας. Ο φίλος ξέρει και την οινική ιστορία αιώνων του νησιού μας, αλλά και πόσο αφήσαμε να παραπέσει το κρασί μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πίστεψε στις δυνάμεις του, στις τοπικές οινικές ποικιλίες, στο υψόμετρο, στο κλίμα, στα καλά του τόπου μας δηλαδή και ήρθε εδώ να παλέψει για καλύτερη ποιότητα σε κρασί. Βρήκε παλιά αμπέλια με ρίζες μεγάλης ηλικίας και είναι σίγουρος ότι με αυτές τις ρίζες σε συνδυασμό με τεχνογνωσία σε ένα άρτια εξοπλισμένο οινοποιείο και τα χαρακτηριστικά του τόπου θα καταφέρει να μας προσφέρει εξαιρετική ποιότητα. Μην ανησυχείτε, μόλις βγάλει τα πρώτα κρασιά θα τα δοκιμάσω και θα σας πω, θα είστε ενήμεροι.

Ξέρετε όμως, όλο αυτό που συζητήσαμε για την οινική ιστορία μας και όχι μόνο, μου δημιουργεί διάφορες σκέψεις. Σκέψεις που είναι εκτός πλαισίων της εκπομπής αλλά άντε να περιορίσεις τη σκέψη, ειδικά εδώ, στο σημείο θέας, πάνω από την Οδού. Η σκέψη ξεκίνησε από το «τόσο όμορφος τόπος και δεν καταφέρνουμε να τον αξιοποιήσουμε σωστά». Είναι δεδομένο ότι η οικονομία μας, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, δεν είναι στα καλύτερά της. Και να ήταν όμως, δεν θα έβλαπτε οποιαδήποτε ενίσχυση. Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά ξέρω ότι αυτό που χρειάζεται μια οικονομία, οποιαδήποτε οικονομία, πόσο μάλλον όχι η υγιέστερη, είναι ξένο συνάλλαγμα. Εμείς τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να φέρουμε ξένο συνάλλαγμα στο νησί μας με τον τουρισμό και με διάφορες αρπαχτές, άλλως διαβατήρια, άλλως πύργοι, άλλως ξεπουλάτε γιατί χανόμαστε. Ο τουρισμός είναι μια καλή λύση βέβαια, εφόσον γίνεται με ένα σωστό τρόπο. Είναι ένας καλός τρόπος, αλλά δεν είναι ο μόνος. Έχουμε και άλλα προϊόντα εκτός από τον ήλιο, την άμμο και τη θάλασσα. Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια με το χαλούμι, αν καταφέρουμε να τη φέρουμε εις πέρας, το χαλούμι μας θα είναι δεύτερη πηγή εισοδήματος. Σκεφτείτε ότι τα οινικά προϊόντα θα μπορούσαν να είναι η τρίτη πηγή, πιθανόν να είναι πιο σημαντικά ακόμα και από το χαλούμι. Δείτε το ως εξής: σήμερα, ο καταναλωτής, εμείς δηλαδή, αγοράζει την εικόνα, την ιστορία, τον μύθο γύρω από το προϊόν δηλαδή και μετά, αν είναι καλό και το προϊόν, θα το αγοράσει. Αυτό ισχύει σε παγκόσμια βάση, είναι πανανθρώπινο και ισχύει για όλα τα προϊόντα σε μικρό η μεγάλο βαθμό. Φέρτε στο μυαλό σας, από την προσωπική σας ζωή, τι αγοράζετε και γιατί. Παραδείγματος χάριν, αν θα αγοράζατε σήμερα αυτοκίνητο, ποιο θα ήταν το πρώτο κριτήριο; Θα ήταν η ασφάλεια ή μήπως θα ήταν το πώς θα φαίνομαι εγώ μέσα σε αυτό το αυτοκίνητο, τι εικόνα προβάλλω; Ισχύει πάντα, για όλους μας, θέλουμε και το σωστό προϊόν στη σωστή τιμή αλλά θέλουμε και την εικόνα, τον μύθο, την ιστορία γύρω από οτιδήποτε θα αγοράσουμε.

(Φωτογραφία: Ικάριος και οι πρώτοι οίνον πίοντες. Ψηφιδωτό απο τον οίκο του Διονύσου 3ος αιώνας μ.X.)

Γιατί τα λέω αυτά; Σκεφτείτε την ιστορία που έχουμε ως νησί, στο κρασί και γενικά τα οινικά προϊόντα. Ψηφιδωτά χιλιάδων χρόνων με αμπέλια, οι πρώτοι οίνον πιόντες. Χοές στη θεά Αφροδίτη, στον Άδωνι, Ναΐτες Ιππότες, κουμανταρία, Βενετσιάνοι, Leonardo Da Vinci, Βυζαντινοί αυτοκράτορες. Δείτε το εξής εντελώς θεωρητικό σενάριο ή, αν θέλετε, σενάριο επιστημονικής φαντασίας: Πριν δεκαετίες, κρατικοί λειτουργοί με όραμα αποφάσισαν να κτίσουν και να δημοσιοποιήσουν την εικόνα, την ιστορία γύρω από το κρασί μας. Άρχισαν να διαδίδουν όλη αυτή την οινική παράδοση. Έστω ότι ήταν και αρκετά σοβαροί και φρόντιζαν να φτιάχναμε ποιοτικά και το κρασί μας, αντί να ξεριζώνουμε αμπέλια, αρχαία αμπέλια, με κρατική χορηγία. Σήμερα, θα είχαμε ένα περιζήτητο προϊόν, που θα πουλούσαμε σε ψηλές τιμές, θα είχαμε νικήσει την αστυφιλία, χιλιάδες οικογένειες στα χωριά θα ζούσαν από αυτή τη βιομηχανία και θα προστάτευαν τη φύση που τους συντηρεί, αντί να θέλουν να πουλήσουν και την τελευταία πέτρα για να γίνει πύργος στη Λεμεσό, ξενοδοχείο στο Πέρα Πεδί, αναψυκτήριο στον Ακάμα. Σκεφτείτε τη συνέργεια που θα είχαμε μεταξύ τουρισμού και καλής φήμης στο κρασί, τι είδους τουρίστες θα ερχόντουσαν. Σήμερα πιθανότατα θα ήμασταν σε διαφορετική οικονομική κατάσταση και δεν θα χρειαζόταν να πουλάμε διαβατήρια.

Εμείς θέλουμε να σκεφτόμαστε θετικά, αφήνουμε τα αρνητικά πίσω και απολαμβάνουμε τον τόπο μας. Η Οδού είναι στα 850 μέτρα, εμείς εδώ, στο σημείο θέας, είμαστε στα 900 περίπου. Μυρίζουμε τα πεύκα του δάσους, χαιρόμαστε βουνό, βλέπουμε τη θάλασσα να μας γνέφει από ψηλά και έχουμε ένα παραμυθένιο χωριό στα πόδια μας.

Τι ζητάμε λοιπόν όλοι μας, μια ευκαιρία ζητάμε, στον παράδεισο να πάμε. Ο παράδεισος όμως, είναι εδώ, στη γη, εμείς τον φτιάχνουμε, εμείς διαλέγουμε καθημερινά πώς θα ζήσουμε. Εμείς αποφασίζουμε τι κρατάμε, τι έχει αξία, τι θα κάνει τις ζωές μας πιο πλούσιες... Εμείς, η παρέα του roadtrip.cy, έχουμε διαλέξει τα ταξίδια στα χρώματα και τα αρώματα του τόπου μας και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε, να συνεχίσουμε την εκδρομή μας. Φεύγουμε από το σημείο θέας πάνω από την Οδού και στα 40 μέτρα είμαστε σε μια κλειστή αριστερή στροφή, μια φουρκέτα. Εκεί που τελειώνει η στροφή κοιτάζουμε στα αριστερά μας και εντοπίζουμε την ταμπέλα για το μονοπάτι της φύσης «Γυριλλίθκια».

(Φωτογραφία: Tο μονοπάτι της φύσης Γυριλλίθκια στο χωριό Οδού της επαρχίας Λάρνακας έχει αφετηρία το ξύλινο γεφύρι το οποίο διασχίζει τον Βασιλοπόταμο.)

Υπέροχο μονοπάτι, μέσα στο δάσος, με μήκος 6.5 χιλιόμετρα, μιάμιση ώρα περίπου. Στη διαδρομή του μονοπατιού θα δούμε το ξύλινο γεφύρι πάνω από τον Βασιλοπόταμο, θα δούμε πολλές, ωραία, συμμετρικά, χτισμένες ξερολιθιές, άγρια βλάστηση, πολλές λατζιές και πεύκα, πολλά πεύκα, πολλή φύση, πολλή Κύπρο. Κατά μήκος του μονοπατιού υπάρχει συνεχόμενη εναλλαγή της κατεύθυνσης, ένα συνεχές ζιγκ-ζαγκ δηλαδή, ιδιαίτερα προς το τέλος του μονοπατιού. Από αυτά τα ζιγκ-ζαγκ πήρε και το όνομά του στο πιο κυπριακό, Γυριλλίθκια. Περίπου στη μέση της διαδρομής προς τα πάνω υπάρχει βρύση με πόσιμο νερό, ωραίο, με πολύ καθαρή γεύση νερό. Κατά τη διαδρομή, αν κοιτάξουμε προς τα πίσω, σε αρκετά σημεία, στο βάθος μπορούμε να δούμε την Οδού. Αφού φτάσουμε στο ψηλότερο σημείο θα δούμε το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία. Μικρό ξωκλήσι, κτισμένο με πέτρα τοπική του βουνού, λιτό, δένει τέλεια με το περιβάλλον. Τοποθεσία Λιβαδόχορτο, δεσπόζει του χωριού και των σχεδόν κάθετων ρεματιών που χαρακτηρίζουν το τοπίο. Σημειώστε ότι το υψόμετρο στο εξωκκλήσι του προφήτη Ηλία είναι 1201 μέτρα. Υπέροχο μονοπάτι, σίγουρα αξίζει την επίσκεψή σας.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία που είχα σε προηγούμενο περπάτημα στο μονοπάτι της φύσης Γυριλλίθκια, στην Οδού. Ήμουν με φίλους και ήταν μια υπέροχη εμπειρία, από εκείνες που πρέπει να συνωμοτήσει το σύμπαν για να συμβούν. Χειμώνας, κρύο, ξεκινήσαμε από Λευκωσία με συννεφιά, φτάσαμε εδώ με ομίχλη. Είχαμε παρκάρει το αυτοκίνητο κοντά στην ταμπέλα πάνω από το χωριό, επειδή υπάρχει πολύς χώρος. Κανονικά, η εκκίνηση του μονοπατιού είναι στο κέντρο του χωριού, εμείς προτιμούμε να ξεκινάμε από εδώ. Πιο εύκολο παρκάρισμα και δεν ενοχλούμε στο χωριό. Είμαστε μέσα στα σύννεφα, δηλαδή, έξω από το αυτοκίνητο πυκνή ομίχλη. Μόλις κατεβαίνουμε, μας χτυπά το κρύο και σκεφτόμαστε. Να περπατήσουμε 6.5 χιλιόμετρα, να μην περπατήσουμε, αφού ήρθαμε, θα τα περπατήσουμε, το ξέραμε ότι είναι κρύο και ήρθαμε προετοιμασμένοι. Ξεκινάμε να ανεβαίνουμε και σε κάποιο ύψος συνειδητοποιούμε ότι η ομίχλη αρχίζει να διαλύεται εκεί που είμαστε εμείς.

Πιο κάτω τα σύννεφα, σύννεφα, σε λίγο είμαστε πάνω από τα σύννεφα, λουσμένοι κυριολεκτικά με ένα ζωογόνο ήλιο. Φέρτε εικόνα, υπέροχη, φωτεινή μέρα, είμαστε σχεδόν στην κορυφή ενός βουνού και λίγα μέτρα κάτω από εμάς, τα σύννεφα, ολόασπρα, ώσπου φτάνει το μάτι, μια κατάσταση ονειρική. Μπορεί να σας έτυχε αυτό το υπερθέαμα από το αεροπλάνο. Πιστέψτε με, όταν είσαι έξω, στη φύση και σου συμβεί, επειδή έχεις άμεση επαφή, είναι φαντασμαγορικό. Είναι από αυτά που μένουν στη μνήμη, από αυτά που κρατάμε. Στεκόμαστε πάνω από τα σύννεφα. Τα σύννεφα τα λουσμένα με το φως ενός ήλιου βασιλιά θέλουμε φωτογραφίες, θέλουμε αυτό το θέαμα να το πάρουμε μαζί μας, ούτως ή άλλως θα το έχουμε μαζί μας, δεν ξεχνιέται. Αυτή την εικόνα, όμως, θέλουμε να τη φωτογραφίσουμε για να τη μοιραστούμε και με φίλους, να τους δείξουμε γιατί αγαπάμε αυτό τον τόπο, πόσο ωραίο είναι το νησί μας. Γιατί αν προσπαθήσει κάποιος να το περιγράψει, όπως προσπαθώ εγώ τώρα, θα δυσκολευτεί, όπως δυσκολεύομαι και εγώ τώρα, δεν είναι εύκολο να μεταφέρεις μια εικόνα με τέτοια ένταση, τέτοιο βάθος.

Συνεχίζουμε το οδήγημα, φαίνεται ότι το απολαμβάνουμε και φτάνουμε μέσα στο χωριό. Παρκάρουμε προσεκτικά και με ασφάλεια και ξεκινάμε για λίγο περπάτημα μέσα στα δρομάκια, δεν είναι πολλά. Γραφικό, μικρό, πραγματικά κουκλίστικο, αλλά κυρίως ζωντανό χωριό, γεμάτο με ανθρώπους κάθε ηλικίας, πρόσχαρους και φιλόξενους. Το διαπιστώνεις μόλις φθάσεις. Σε προηγούμενη επίσκεψή μου, στη διάρκεια της βόλτας με σταμάτησαν τρείς φορές κάτοικοι του χωριού που δεν γνώριζα για να με ρωτήσουν αν ψάχνω κάτι, αν χρειάζομαι βοήθεια. Μάλιστα, κάποιος ηλικιωμένος κύριος, αφού είδε ότι είμαστε ξένοι, επισκέπτες, προθυμοποιήθηκε να μας κεράσει καφέ. Η κυπριακή φιλοξενία στα καλύτερά της. Δεν είναι μεγάλη η Οδού, μερικά σπίτια, πνιγμένα στο πράσινο. Κυρίαρχα στοιχεία, η πέτρα του βουνού και το κεραμίδι παντού, οι κληματαριές, τα πιθάρια και οι γλάστρες με λουλούδια. Έξω από το χωριό τα βουνά, οι βράχοι και το δάσος και μέσα οι ζεστοί άνθρωποι, η ηρεμία, οι καρυδιές, οι κληματαριές και οι τριανταφυλλιές. Στα δρομάκια προσέχουμε ότι κάποια από τα παλιά σπίτια είναι κτισμένα με πέτρα της περιοχής μέχρι τη μέση περίπου και μετά πλιθάρι. Υπέροχο, μικρό, γραφικό χωριό, σίγουρα αξίζει επίσκεψη και για τη θέα και για το μονοπάτι της φύσης αλλά και για κάτι που θα δούμε σε λίγο.

(Φωτογραφία:Γραφικό, μικρό, πραγματικά κουκλίστικο, αλλά κυρίως ζωντανό χωριό, γεμάτο με ανθρώπους κάθε ηλικίας, πρόσχαρους και φιλόξενους)

Ξανά στο αυτοκίνητο, περνάμε από την πλατεία, πάμε χαλαρά και βγαίνοντας έξω από το χωριό είμαστε μέσα σε μια καταπράσινη κοιλάδα. Ελιές, χαρουπιές, πεύκα. Πολύ και ολοζώντανο πράσινο. Φαίνεται ότι εδώ ήταν καλλιεργήσιμη γη που εγκαταλείφθηκε και το δάσος την ανακαταλαμβάνει. Είναι ασυνήθιστο και ωραίο να βλέπεις τα πεύκα σπαρμένα τυχαία μέσα στις ελιές και τις χαρουπιές. Φανταστείτε πόσες αποχρώσεις του πράσινου. Γκριζοπράσινο της ελιάς, το ανοιχτό πράσινο του πεύκου, το σκούρο της χαρουπιάς, και το ζωηρό του χόρτου στο χώμα και οι αναθρήκες, πανταχού παρούσες, είναι στις δόξες τους, αλλιώτικο πράσινο, και τα κίτρινα λουλούδια τους. Απίστευτες πινελιές από τη φύση, δυνατή εικόνα, οδηγούμε σιγά-σιγά, προσπαθούμε να απορροφήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερη φύση, όσο το δυνατόν περισσότερη Κύπρο. Πριν προλάβουμε να θαυμάσουμε το τοπίο, 5 λεπτά δρόμο μετά το χωριό, φτάνουμε στον εκδρομικό χώρο της Οδούς. Είναι κτισμένος πάνω από την όχθη του Βασιλοπόταμου. Ο χώρος μπορεί να φιλοξενήσει περίπου 100 άτομα, προσφέροντας στους επισκέπτες του πόσιμο νερό και ειδικό χώρο για άναμμα των απαραίτητων κάρβουνων. Εγώ, εδώ, δεν θα άναβα κάρβουνα, θα είχα μόνο σάντουιτς, φρούτα, λεμονάδες, εφημερίδες, περιοδικά. Ένα πικνίκ απλό, που δεν χαλά τη γαλήνη του χώρου.

Επειδή ο εκδρομικός χώρος της Οδούς είναι κτισμένος πάνω από την κοίτη του ποταμού, εδώ έχουμε άλλη βλάστηση, ποταμίσια βλάστηση, πιο ζωηρή. Πανύψηλα πλατάνια, πολλά πουλιά που δεν δείχνουν να ενοχλούνται από την παρουσία μας. Το νερό που κυλά στην κοίτη του ποταμού, ηρεμία, γαλήνη. Η πραγματικά σπάνια ομορφιά του τοπίου τονίζεται, ή καλύτερα υπογραμμίζεται, ακόμα παραπάνω από την παμπάλαια γέφυρα, με ένα λιθόκτιστο τόξο, που ενώνει τις όχθες του ποταμού. Μαγικό τοπίο, δεν θέλουμε να φύγουμε. Το νησί μας δεν σταματά να μας εκπλήττει. Παντού όπου βρεθήκαμε, βρήκαμε φύση ικανή να μας μαγέψει και να μας ταξιδέψει. Σκεφτείτε ότι όλα αυτά που περιγράφω την τελευταία ώρα, τα ζήσαμε μαζί σε μια απόσταση 5-6 χιλιομέτρων. Φτάνουμε προς το τέλος αυτής της εκπομπής και δεν προλαβαίνουμε να πούμε πολλά ακόμα. Δεν έχουμε αρκετό χρόνο για να συνεχίσουμε πιο κάτω, να δούμε μαζί, σήμερα κι άλλα χωριά.

Στην αρχή της εκπομπής είχαμε μιλήσει για μια μεγάλη διαδρομή, στα κρασοχώρια, με πολλά χωριά, κάποια ξεχασμένα, κάποια όχι. Είχαμε πει ότι μάλλον δεν θα προλαβαίναμε να τα δούμε και να τα πούμε όλα, πιθανόν να χρειαστεί και δεύτερη εκπομπή, συνέχεια στη σημερινή. Με τις ομορφιές στην Οδού, θα χρειαστούμε και τρίτη τουλάχιστον, όπως πάμε η περιοδεία μας στα κρασοχώρια θα γίνει κανονικό σίριαλ. Δεν μετανιώνουμε για τίποτε, θα κάνουμε όσες εκπομπές χρειαστεί, κρατάμε όμως την εικόνα της γαλήνης στον εκδρομικό χώρο στο μυαλό μας, για να την έχουμε να μας χρωματίζει την καθημερινότητα και τη ρουτίνα μας.

Εμείς, στο roadtrip.cy, θέλουμε να ταξιδεύουμε, θέλουμε να γεμίζουμε την ζωή μας με όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες, χαμόγελα και θετική σκέψη. Χαιρόμαστε μια εξαιρετική διαδρομή, κυπριακή φύση, δάσος, εντυπωσιακές τοποθεσίες και ανυπομονούμε να μάθουμε τι άλλο θα δούμε στην εκδρομή μας. Δεν θα προλάβουμε να τελειώσουμε την εκδρομή μας στη σημερινή εκπομπή, γιατί έχουμε ακόμα να πάμε σε Ορά, Ακαπνού, Βίκλα, Κλωνάρι, Αρακαπά, Διερώνα, Καλό Χωριό, Άγιο Μάμα, Καπηλειό, Συκόπετρα. Θα δούμε σημεία θέας, φράγματα, περιβόλια, ξωκκλήσια, θα δούμε και θα χαρούμε μαζί πολλή Κύπρο.

Μεγάλη διαδρομή, θα τη χαρούμε σε σίριαλ όπως είπαμε. Γι’ αυτό δεν βιαζόμαστε, φεύγουμε από τον εκδρομικό χώρο στην Οδού και πάμε προς Ορά. Η συνέχεια στην επόμενη εκπομπή, έτσι για να δημιουργήσουμε και λίγο σασπένς. Οδηγούμε σιγά-σιγά και απολαμβάνουμε το πράσινο.

Απολαύσαμε θέα από ψηλά, γνωρίσαμε ακόμα ένα μονοπάτι της φύσης. Χαρήκαμε την Οδού, μικρό, γραφικό, κουκλίστικο χωριό, χαρήκαμε φύση και τοπία του τόπου μας. Ιδέα για πικνίκ σε μαγευτικό εκδρομικό χώρο, εντυπωσιαστήκαμε από τη θέα στο σημείο πάνω από την Οδού. Μπορεί να τελειώνει αυτό το roadtrip.cy αλλά εμείς δεν στεναχωριόμαστε γιατί σύντομα συνεχίζουμε από εκεί που μείναμε. Κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή. Αυτό σκεφτείτε το, σκεφτείτε το με χαμόγελα, πολλά χαμόγελα…..

Το πιο πάνω κείμενο είναι τμήματα της εκπομπής «Roadtrip.cy». Κάθε Σάββατο και Κυριακή από τις 8 μέχρι τις 10 ακούτε την εκπομπή του Άντρου Σκαλιστή «Roadtrip.cy» στον Σπορ FM 95.

Πηγή: Wiz