ΠΗΓΗ: skai.gr
Έναν τεράστιο μετεωρίτη, ο λεγόμενος S2, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2014 και προκάλεσε ένα τσουνάμι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο στη γνωστή ανθρώπινη ιστορία και έβρασε τους ωκεανούς, ανακάλυψαν οι επιστήμονες. Ο διαστημικός βράχος, ο οποίος ήταν 200 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που εξάλειψε τους δεινόσαυρους, έπεσε στη Γη όταν ο πλανήτης μας ήταν ακόμα στα σπάργανα πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια.
Μια ομάδα επιστημόνων αποφάσισαν να πάνε για πεζοπορία στο σημείο πρόσκρουσης στη Νότια Αφρική με σκοπό να αποκόψουν κομμάτια βράχου ώστε να καταλάβουν τη συντριβή και το τι ακριβώς συνέβη.
Σύμφωνα με το BBC, η ομάδα ανακάλυψε λεπτομέρειες για το τι συνέβη τη στιγμή της κρούσης ενώ επίσης από την έρευνα εντόπισαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι τεράστιες κρούσεις αστεροειδών δεν έφεραν μόνο καταστροφή στη Γη αλλά βοήθησαν επίσης στο να ευδοκιμήσει η πρώιμη ζωή.
«Γνωρίζουμε ότι μετά τη δημιουργία της Γης για πρώτη φορά, υπήρχαν ακόμα πολλά συντρίμμια που πετούσαν γύρω από το διάστημα που θα συνέτριβαν τη Γη», λέει η καθηγήτρια Nadja Drabon από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, επικεφαλής συγγραφέας της νέας έρευνας.
«Αλλά τώρα ανακαλύψαμε ότι η ζωή ήταν πραγματικά ανθεκτική μετά από αυτές τις γιγάντιες κρούσεις, και ότι στην πραγματικότητα άνθισε και ευδοκίμησε», λέει.
Ο μετεωρίτης S2 είναι πολύ μεγαλύτερος από τον διαστημικό βράχο που γνωρίζουμε περισσότερα γι΄αυτόν και που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Εκείνος είχε πλάτος περίπου 10 χιλιόμετρα, ή σχεδόν το ύψος του Έβερεστ.
Ο μετεωρίτης S2 έχει πλάτος 40-60χλμ και η μάζα του ήταν 50-200 φορές μεγαλύτερη. Χτύπησε όταν η Γη ήταν ακόμα στα πρώτα της χρόνια και φαινόταν πολύ διαφορετική. Ήταν ένας υδάτινος κόσμος με λίγες μόνο ηπείρους να προεξείχαν από τη θάλασσα. Η ζωή ήταν πολύ απλή καθώς υπήρχαν μόνο μικροοργανισμοί που αποτελούνταν από μεμονωμένα κύτταρα.
Το σημείο πρόσκρουσης στο Eastern Barberton Greenbelt είναι ένα από τα παλαιότερα μέρη στη Γη με υπολείμματα συντριβής μετεωρίτη.
Η καθηγήτρια Drabon και η ομάδα της ταξίδεψε μέχρι το σημείο της πρόσκρουσης αναζητώντας σωματίδια σφαιριδίων, ή μικροσκοπικά θραύσματα βράχου από την κρούση. Στη συνέχεια τα πήγαν σε εργαστήρια για ανάλυση.
Η ομάδα έχει τώρα ανακατασκευάσει ακριβώς αυτό που έκανε ο μετεωρίτης S2 όταν έπεσε βίαια στη Γη. Έβγαλε έναν κρατήρα 500 χιλιομέτρων και κονιορτοποίησε πετρώματα που εκτινάχτηκαν με απίστευτα γρήγορες ταχύτητες για να σχηματίσουν ένα σύννεφο που έκανε κύκλους σε όλο τον κόσμο.
«Φανταστείτε ένα σύννεφο βροχής, αλλά αντί να πέφτουν σταγόνες νερού, είναι σαν σταγόνες λιωμένου βράχου να πέφτουν σαν βροχή από τον ουρανό», λέει ο καθηγητής Drabon.
Ένα τεράστιο τσουνάμι θα είχε σαρώσει τότε όλη την υδρόγειο, θα είχε σκίσει τον πυθμένα της θάλασσας και θα είχε πλημμυρίσει τις ακτές.
Όλη αυτή η ενέργεια θα είχε δημιουργήσει τεράστιες ποσότητες θερμότητας με αποτέλεσμα να βράσουν οι ωκεανοί προκαλώντας την εξάτμιση έως και δεκάδων μέτρων νερού. Θα είχε επίσης προκαλέσει αύξηση της θερμοκρασίας του αέρα έως και 100 βαθμούς Κελσίου.
Οι ουρανοί θα είχαν γίνει μαύροι, πνιγμένοι από σκόνη και σωματίδια. Χωρίς το φως του ήλιου να διεισδύσει στο σκοτάδι, η απλή ζωή στη στεριά ή σε ρηχά νερά που βασιζόταν στη φωτοσύνθεση θα είχε εξαφανιστεί.
Αλλά αυτό που ανακάλυψαν στη συνέχεια η καθηγήτρια Drabon και η ομάδα της ήταν εκπληκτικό. Τα πετρώματα έδειξαν ότι οι βίαιες διαταραχές παρέσυραν θρεπτικά συστατικά όπως ο φώσφορος και ο σίδηρος που τροφοδοτούσαν απλούς οργανισμούς.
«Η ζωή δεν ήταν μόνο ανθεκτική, αλλά στην πραγματικότητα ανέκαμψε πολύ γρήγορα και ευδοκίμησε», λέει.
«Είναι όπως όταν πλένεις τα δόντια σου το πρωί. Σκοτώνει το 99,9% των βακτηρίων, αλλά μέχρι το βράδυ έχουν επιστρέψει όλα, σωστά;» λέει.
Τα νέα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι μεγάλες επιπτώσεις ήταν σαν ένα γιγάντιο λίπασμα, που έστελνε απαραίτητα συστατικά για τη ζωή όπως ο φώσφορος σε όλο τον κόσμο.
Το τσουνάμι που σάρωνε τον πλανήτη θα είχε επίσης φέρει νερό πλούσιο σε σίδηρο από τα βάθη στην επιφάνεια, δίνοντας στα πρώιμα μικρόβια επιπλέον ενέργεια.
Τα ευρήματα αυτά ενισχύουν την άποψη μεταξύ των επιστημόνων ότι η πρώιμη ζωή στην πραγματικότητα βοηθήθηκε από τη βίαιη διαδοχή των βράχων που χτυπούσαν τη Γη στα πρώτα της χρόνια, λέει η καθηγήτρια Drabon.
«Φαίνεται ότι η ζωή μετά την κρούση συνάντησε πραγματικά ευνοϊκές συνθήκες που της επέτρεψαν να ανθίσει», εξηγεί.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό PNAS.
