Kathimerini.gr
Αγγελική Σπανού
Είναι όλα πρωτοφανή. Και η εκλογή στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ενός αγνώστου που εμφανίστηκε σαν κομήτης, χωρίς κομματικά εύσημα και πολιτικό βιογραφικό. Και το μέγεθος της συμμετοχής για την ανάδειξη ηγεσίας σε ένα κόμμα που συνετρίβη εκλογικά. Και ο αριθμός των νέων μελών που γράφτηκαν στα μητρώα γιατί δεν τους επιτρεπόταν να ψηφίσουν αλλιώς και με την ψήφο τους αμφισβήτησαν το κομματικό κατεστημένο που εμπόδισε τη διεύρυνση της εκλογικής βάσης.
Επιστρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ; Έδειξε ότι αναπνέει. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα σηκωθεί και θα περπατήσει, πόσο μάλλον ότι θα τρέξει. Η βιωσιμότητα της δυναμικής που αναπτύχθηκε με την εκλογή ηγεσίας από τη βάση θα φανεί σύντομα, ανάλογα με τις πρώτες πρωτοβουλίες της νέας ηγεσίας και τη διατήρηση ή της διάρρηξη της συνοχής του. Αν, πάντως, η συμμετοχή ήταν μικρή, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε μπει ήδη σε τροχιά περαιτέρω συρρίκνωσης, δηλαδή θα έχανε την υπόσταση του ως κόμματος εξουσίας.
Κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ με διάσπαση; Οπωσδήποτε. Οι επιθέσεις εναντίον του Στ. Κασσελάκη από τους “βαρώνους” του κόμματος, ποσοτικά και ποιοτικά, ήταν πολύ ενδεικτικές της δυσανεξίας που προκαλεί στον παλιό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ο φωτογενής ομογενής που δεν πάλεψε στα αλώνια της Αριστεράς και παρόλα αυτά φιλοδοξεί να την επαναφέρει στη διακυβέρνηση.
Είναι άσχημα τα νέα για τη ΝΔ; Σίγουρα δεν είναι ευχάριστα. Η υψηλή συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία ανέδειξε ένα αντικυβερνητικό μήνυμα. Η ορμή σε κάποιες περιπτώσεις συνδέεται με την οργή. Δεν είναι άσχετο με τις καταστροφικές πλημμύρες το γεγονός ότι στη Θεσσαλία πήγαν στις κάλπες περισσότεροι από όσους ψήφισαν τον Αλ. Τσίπρα το 2019.
Τι λένε στην Χαριλάου Τρικούπη: Ο,τι και να λένε, για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δείχνει ανθεκτικότητα και κατάφερε να κινητοποιήσει κοινωνικές δυνάμεις για τη μετάβαση στη μεταΤσίπρα εποχή. Δεν φαίνεται να αποδίδει η τακτική του “ώριμου φρούτου”, στη βάση της ελπίδας ότι ο καρπός του ΣΥΡΙΖΑ θα σαπίσει και θα πέσει. Η σύγκριση Κασσελάκη – Ανδρουλάκη σίγουρα θα δυσκολέψει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που είναι ό,τι δεν είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: σκληρά κομματικός, χωρίς επαγγελματικό παρελθόν εκτός πολιτικής, εσωστρεφής, παραδοσιακός, συμβατικός, προβλέψιμος. Εξάγονται ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα; Και βέβαια. Ότι το κοινωνικό αίτημα για ανανέωση είναι ισχυρό, ότι υπάρχει δίψα για ελεγχόμενο αντισυστημισμό, τεράστια ανάγκη για σπάσιμο των κομματικών μηχανισμών/παραδόσεων/στερεοτύπων. Ότι η προσωπικότητα έχει μεγαλύτερη σημασία από την ιδεολογική διακήρυξη και η εικόνα από τα συνθήματα, ότι η επικοινωνία είναι πολιτική και το μέσο πολλές φορές καθορίζει το μήνυμα.
Ποιο θα είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ; Να αποδείξει ότι δεν είναι χειραγωγούμενος/εξαρτημένος από τον Π. Πολάκη, να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες τάσεις και να επιδιώξει διεύρυνση, να συγκροτήσει αποτελεσματικό επιτελείο, να μυηθεί στα μυστήρια του βαθέος κόμματος για να το ελέγξει και να το μετασχηματίσει, να αποκτήσει επαγγελματισμό, να μάθει τα μυστικά του ελληνικού πολιτικομιντιακού βάλτου.
Γιατί δεν είχε προβλεφθεί το αποτέλεσμα, έστω κατά προσέγγιση; Δεν το περίμενε κανείς. Το μέγεθος της συμμετοχής αιφνιδίασε ακόμη και τους πιο έμπειρους δείχνοντας -ακόμη μια φορά- ότι οι προβλέψεις στην πολιτική είναι πια εξαιρετικά επισφαλείς. Γιατί ο χρόνος είναι πυκνός, οι μετακινήσεις γρήγορες, τα ρεύματα υπόγεια, οι μεταβολές απότομες και το κύμα βουβό. Όσοι επιμένουν σε αναλύσεις της νέας πολιτικής πραγματικότητας με τα παλιά εργαλεία, έπεσαν ξανά από τα σύννεφα.
Πού οφείλεται ο θρίαμβος του Στ. Κασσελάκη; Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι έπεισε τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να κερδίσει τον Κ. Μητσοτάκη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φανατισμός με τον οποίο του επιτέθηκαν μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ του έκανε καλό. Ούτε αμφισβητεί κανείς ότι είναι συμπαθής και ότι ο αυθορμητισμός του, που μπορεί να του στοιχίσει αργότερα, φέρνει φρεσκάδα στο σκονισμένο δωμάτιο της δημόσιας ζωής.
Θα έχει διάρκεια στην πολιτική ζωή; Κανείς δεν ξέρει, ούτε ο ίδιος. Για την ώρα, μπορεί να απολαύσει το δικό του ελληνικό όνειρο. Έγινε πρωταγωνιστής παίρνοντας το ρόλο μόνος του, πίσω από την πλάτη του σκηνοθέτη.
