Kathimerini.gr
Ηλιάνα Μάγρα
Παρότι το απόγευμα το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών είχε πια σκορπίσει, ο απόηχος των βημάτων τους θα αντηχεί για χρόνια.
Το κέντρο της Αθήνας ξεχείλισε την Παρασκευή από κόσμο που είχε ένα κοινό αίτημα: να αποδοθεί δικαιοσύνη, να μη μείνει ατιμώρητο το «έγκλημα», όπως είπαν, των Τεμπών.
Η 60χρονη Μαργαρίτα Καραγάλη είχε να κατέβει σε συλλαλητήριο από τα νιάτα της. «Τότε κατεβαίναμε για τα εργατικά δικαιώματα στις πορείες», λέει στην «Κ» μπροστά από την πλαϊνή πρόσοψη του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία».
«Τώρα για ένα δράμα», συμπληρώνει, «για να δικαιωθούν αυτά τα παιδιά. Αυτή η στιγμή είναι μόνο για αυτό, για να βγει η αλήθεια στο φως».
Ο κόσμος διψάει για αυτή την αλήθεια κι αυτή η δίψα ώθησε ακόμα και ανθρώπους που ποτέ πριν δεν είχαν βγει στους δρόμους να το κάνουν χθες για πρώτη φορά.
Μία εξ αυτών είναι και η 65χρονη Μαρία Πιτσούλη. «Μένουμε στο Λαύριο αλλά σήμερα ήρθαμε εδώ γιατί το θεωρούμε υποχρέωσή μας – είμαστε μαζί με τους ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους», δηλώνει βουρκώνοντας, «και είμαστε απογοητευμένοι από την κυβέρνηση που μέχρι χθες προσπαθούσε να τα κουκουλώσει».
Ούτε ο 26χρονος Αλέξανδρος, ο οποίος εργάζεται σε ναυτιλιακή εταιρεία, είχε ξανακατέβει σε πορεία. «Πλέον φοβάμαι για την ασφάλειά μου, η αλαζονεία και η συγκάλυψη είναι επικίνδυνες, δεν έχει πολιτικό πρόσημο αυτό που λέω, τους βρίσκω όλους επικίνδυνους», σημειώνει στην «Κ». Βρίσκει τη μαζική κινητοποίηση του κόσμου συγκινητική. «Σήμερα πιστεύω πως κάτι μπορεί να αλλάξει», συμπληρώνει.
Την ίδια αισιοδοξία αισθάνεται και η 24χρονη Ευγενία. Εχει μόλις ξεκινήσει το συλλαλητήριο και είναι στο Σύνταγμα, περιτριγυρισμένη από κόσμο. Ορισμένοι αισθάνονται κλειστοφοβία, αλλά εκείνη δεν πτοείται. «Μου δίνει ελπίδα αυτό που βλέπω», λέει στην «Κ», «για το τι μπορούμε να κάνουμε όταν ο κόσμος αποφασίζει να συσπειρωθεί».
«Πλημμύρισαν οι δρόμοι με κόσμο», αναφέρει μια 31χρονη εκπαιδευτικός, η Σοφία. Κι ο κόσμος αυτός, κατά την άποψή της, δηλώνει ένα μεγάλο «φτάνει». «Ξεκινάει από τα Τέμπη», συνεχίζει, «αλλά αφορά και πολλά άλλα πράγματα που έχουν επηρεάσει τη χώρα εδώ και δεκαετίες».
Πολλοί έχουν έρθει εδώ με φίλους τους. Μια κοπέλα ήθελε να δώσει το «παρών» στην ιστορική πορεία παρότι έχει διάστρεμμα, ένας κύριος με σπασμένο χέρι αποφάσισε να μη φοβηθεί τον ακραίο συνωστισμό και να βρεθεί μέσα στο πλήθος.
Ορισμένοι ήρθαν μόνοι τους, άλλοι με τις οικογένειές τους, όπως η 43χρονη Μυρτώ που βρέθηκε στο Σύνταγμα μαζί με τον σύζυγό της και τον 11χρονο γιο τους, τον Γιάννη.
«Νιώθω πολύ χαρούμενος που έχω έρθει αλλά ταυτόχρονα στενοχωρημένος για τις ψυχές που χάθηκαν. Είμαστε όλοι εδώ για να δείξουμε στο κράτος ότι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με αθώους ανθρώπους», δηλώνει στην «Κ» ο Γιάννης, μαθητής της έκτης δημοτικού. Μακάρι, συμπληρώνει, να μην είχε χρειαστεί να είναι κανείς εδώ όμως, να μην είχε συμβεί ποτέ το δυστύχημα στα Τέμπη.
Στο πλήθος ξεχωρίζουν και ιερείς που έχουν έρθει στο συλλαλητήριο. Ο μοναχός Παΐσιος διασχίζει την Πανεπιστημίου κουβαλώντας στα χέρια του μια εικόνα της Παναγίας και του Χριστού.
«Είμαστε όλοι εδώ γιατί ο λαός μας είναι απόγονος του πολιτισμού και της δημοκρατίας, είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί και έχουμε καταντήσει να μας κυβερνούν άθεοι. Δεν είναι μόνο τα Τέμπη, είναι οι φωτιές, οι πλημμύρες, τα μνημόνια…» αναφέρει ο μοναχός.
Οσο μιλάει στην «Κ», ορισμένες διαδηλώτριες έρχονται μπροστά του, κάνουν τον σταυρό τους, σκύβουν και φιλούν την εικόνα που κρατάει. Μια γυναίκα δίπλα του φωνάζει από μια ντουντούκα: «Για ποια Δικαιοσύνη μιλάμε; Που ξεχνά τα θύματα στο Μάτι και στη Μάνδρα».
Για πολλούς από τους παρευρισκομένους τα Τέμπη ήταν η αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της διαχρονικής δυσαρέσκειάς τους με το ελληνικό κράτος. «Λυπάμαι για το έγκλημα», λέει ο 57χρονος Φάνης, «αλλά και για τη λειτουργία του κράτους γενικώς».
Η 45χρονη Δέσποινα ζει στη Γερμανία αλλά αισθάνθηκε ότι δεν μπορούσε να απουσιάζει από το χθεσινό συλλαλητήριο. Πήγε από το πρωί στην κατάμεστη Βασιλίσσης Σοφίας. «Εφτασε ο κόμπος στο χτένι», δηλώνει. «Δεν είναι κομματικό το ζήτημα, αλλά είναι ντροπή να μη θεωρούμε δεδομένη την απόδοση της δικαιοσύνης, να υπάρχουν θέματα με την παιδεία και με την υγεία. Κάποια στιγμή», λέει στην «Κ», «πρέπει η Ελλάδα να γίνει Ευρώπη κανονική».
