Τέταρτη 4 Ιουλίου 2024. Ώρα 4:00 πρωινή. Ξυπνώ από ένα δυνατό, αδυσώπητο πόνο στην κοιλιά. Στο ίδιο ύψος, ανελέητος και στην πλάτη μου. Τι να κάνω πονώ, τόσο πολύ. Φτιάχνω τσάι με δυόσμο. Τίποτα. Θα μείνω ήσυχη, υπομονετικά μέχρι να ξημερώσει. Τότε θα τρέξω στον προσωπικό μου γιατρό, στον κ. Μάριο Μόντη. Ο χρόνος περνά, ξημερώνει. Πλένομαι, ντύνομαι, οδηγώντας προσέχω πολύ στο δρόμο, ελέγχω τον πόνο μου, είναι πολύ πρωί υπάρχει κίνηση, μα καταφέρνω να φτάσω στον προορισμό μου....