Τέταρτη 4 Ιουλίου 2024. Ώρα 4:00 πρωινή. Ξυπνώ από ένα δυνατό, αδυσώπητο πόνο στην κοιλιά. Στο ίδιο ύψος, ανελέητος και στην πλάτη μου. Τι να κάνω πονώ, τόσο πολύ. Φτιάχνω τσάι με δυόσμο. Τίποτα. Θα μείνω ήσυχη, υπομονετικά μέχρι να ξημερώσει. Τότε θα τρέξω στον προσωπικό μου γιατρό, στον κ. Μάριο Μόντη. Ο χρόνος περνά, ξημερώνει. Πλένομαι, ντύνομαι, οδηγώντας προσέχω πολύ στο δρόμο, ελέγχω τον πόνο μου, είναι πολύ πρωί υπάρχει κίνηση, μα καταφέρνω να φτάσω στον προορισμό μου.
Σταθμεύω, τρέχοντας και βογκώντας ανεβαίνω στο ιατρείο του κ. Μόντη. Ο ίδιος είναι απασχολημένος με άλλον ασθενή. Η Λουΐζα, η ιδιαίτερα του, ξαφνιασμένη, μου ζητά να καθίσω και να περιμένω, συνεχίζει την εργασία της.
Ο γιατρός μου δεν αργεί να εμφανιστεί. Συνοδεύει τον ασθενή του που φεύγει. Απευθύνεται σε μένα. Δυσκολεύομαι από τον πόνο να μιλήσω. Με κοιτάζει, σε κλάσματα δευτερολέπτου με εξετάζει, αποφασίζει: «Επειγόντως στο Απολλώνειο».
«Ποιος θα σε πάρει;», «Να καλέσω ασθενοφόρο;».
«Θα έρθει ο εγγονός μου ο Ορέστης» απαντώ.
Ο γιατρός μου, εν τω μεταξύ, επικοινωνεί, με το Απολλώνειο, διευθετεί τη διαδικασία. Με συνοδεύει στην είσοδο της πολυκατοικίας. Κάθομαι στο σκαλοπάτι έτοιμη να καταρρεύσω στο μάρμαρο.
«Όχι, Βάσω», μου το απαγορεύει.
Καταφθάνει ο Ορέστης. Του εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια τη διαδικασία που θα ακολουθήσει για την εισαγωγή μου. Φεύγουμε. Στο Απολλώνειο με τροχοκάθισμα για τους ασθενείς, τρέχουμε σαν σε τσίρκο τρόμου. Εγώ να βογκώ, να πονάω.
Δεν αργεί ο Ορέστης μου να καταλάβει και να ακολουθήσει τη διαδικασία. Σειρά μετά έχουν πολλές εξετάσεις. Γνωμάτευση: πέτρες από τη χολή περνούν στο συκώτι και δημιούργησαν σοβαρή φλεγμονή. Γύρω στο μεσημέρι, έτοιμο κρεββάτι για μένα στη Χειρουργική Πτέρυγα Νο.1.
Θεράπων ιατρός μου ο γενικός χειρουργός κ. Μιχάλης Ταλιαδώρος. Μου δίνει το χέρι, λέει το όνομά του, και με κάθε λεπτομέρεια μου εξηγεί την κατάστασή μου και πως θα αντιμετωπισθεί. Ευχαριστώ. Ο κ. Ταλιαδώρος, υιός του αείμνηστου γυναικολόγου Δ. Ταλιαδώρου, στην κλινική του οποίου πριν από 50-60 χρόνια έφερα στον κόσμο τα δύο παιδιά μου, την Πάνυ και την Αλεξία. Η μητέρα του, την ώρα του τοκετού στο προσκέφαλό μου, να κοιτάζω τα μάτια της, να παίρνω κουράγιο. Αυτά τα μάτια συναντώ στο πρόσωπο του κ. Μιχάλη Ταλιαδώρου. Σύμπτωση ή τύχη; Κρατώ το τύχη. «Γιατρέ, με απόλυτη σιγουριά και εμπιστοσύνη αφήνομαι στην ιατρική σας».
Ευχαριστώ την καλή μου τύχη που σας έστειλε.
Θα μείνω στο Απολλώνειο μέχρι τις 13 Ιουλίου. Δύσκολη περίοδος. Ο κ. Ταλιαδώρος διευθετεί την πρώτη επέμβαση τη Δευτέρα 8 Ιουλίου, με τον γενικό χειρουργό κ. Παναγιώτη Λοΐζου, για την τοποθέτηση στεντ. Όπως μου εξηγεί, το στεντ είναι προστατευτικός φράκτης συγκράτησης της ροής της πετρών προς το συκώτι, μέχρι την καταπολέμηση της φλεγμονής και τη δυνατότητα αφαίρεσης της χολής με ασφάλεια και λιγότερη δυσκολία και ταλαιπωρία.
Όλα πάνε καλά και το Σάββατο 13 Ιουλίου μπορώ να φύγω. Τα εγγόνια μου, Βασίλης και Ορέστης εκτός Κύπρου. Αναλαμβάνει τη φροντίδα μου η Βασίλω, η κόρη της φίλης/αδελφής μου της Άννας. Διευθετεί τη διαδικασία εξιτηρίου μου, την προμήθεια των φαρμάκων μου και ειδών της αυστηρής διατροφής μου. Στο διαμέρισμα της μητέρας της θα μείνω μέχρι να μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ, μέχρι την Κυριακή 21 Ιουλίου.
Πάμε εκκλησία (είναι το μνημόσυνο του Ευσταθίου του συζύγου της) μετά το μεσημεριανό, θα περάσει η φίλη μου η Καίτη να με πάρει σπίτι μου. Είμαι καλά μπορώ να μείνω μόνη μου. Πέρα από τη φαρμακευτική αγωγή, η διατροφή πολύ αυστηρή. Πέρασα μέρες χωρίς απολύτως τίποτα στερεό. Με έσωσε η λεμονάδα.
Οι οδηγίες του κ. Ταλιαδώρου σαφείς. Θα πρέπει να περάσουν 6-8 βδομάδες, να καταπολεμηθεί η φλεγμονή για να μπορέσει να προχωρήσει στην αφαίρεση της χολής. Προγραμματίζει επέμβαση την Παρασκευή 27η Σεπτεμβρίου εάν φυσικά οι αναλύσεις και το καρδιογράφημα μου επιτρέπουν την επέμβαση. Θα δω τον καρδιολόγο κ. Γιάννη Παπαδόπουλο την Τέταρτη 25η Σεπτεμβρίου, θα κάνω τις δέουσες αναλύσεις και ο κ. Ταλιαδώρος παίρνει το πράσινο φως για την επέμβαση. Προσπάθειά του, η αποφυγή τομής, που με δυσκολία αποφεύχθηκε, όπως μου εξηγεί μετέπειτα. Κατάφερε να χρησιμοποιήσει τη λαπαροσκοπική μέθοδο μόνο.
Όλα πάνε μια χαρά και το επόμενο Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου επιστρέφω στο σπίτι μου. Επανέρχομαι τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου για τα ράμματα. Τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου για τρίτη φορά πίσω στο Απολλώνειο και τον κ. Παναγιώτη Λοΐζου, για αφαίρεση του στεντ που έκανε τη δουλειά του. Συγκράτησε τρεις πέτρες με κατεύθυνση το συκώτι. Ούτε πετροχώρι να ήμουν. Έμεινα ένα βράδυ για την τρίτη αυτή επέμβαση.
Η εμπειρία μου - Οι γιατροί μου
Ο προσωπικός γιατρός μου ο κ. Μάριος Μόντης, με την άμεση ιατρική κατεύθυνση.
Σημείωση: Δεν παρέλειπε να ενημερώνεται για την εξέλιξη της υγείας μου.
Ο γενικός χειρουργός γιατρός μου ο κ. Μιχάλης Ταλιαδώρος, να με επισκέπτεται καθημερινά δυο φορές να με ενημερώνει για την έκβαση της θεραπείας μου, η φροντισμένη παρουσία του χαρά Θεού.
Ο γενικός χειρουργός γιατρός μου κ. Παναγιώτης Λοΐζου, επίσης να με επισκέπτεται δύο φορές την ημέρα ενόσω είχε να ασχοληθεί μαζί μου, πάντα αισιόδοξος.
Ο καρδιολόγος γιατρός κ. Γιάννης Παπαδόπουλος, η λεπτομερής εξέτασή του, με στέλνει με ασφάλεια στο χειρουργείο.
Οι αναισθησιολόγοι: Η Εύα Μιχαηλίδου, στην πρώτη πολυήμερη διαμονή μου καθημερινά να με επισκέπτεται, γεμάτη ζωντάνια και αγάπη. (Θέλω να γίνει φίλη μου). Ο κ. Θανάσης Μπαμζέλης (το γράφω σωστά;) στη δεύτερη μεγάλη επέμβαση μου συστήνεται και μου εξηγεί τι θα αισθάνομαι πριν κοιμηθώ. Σημειώνει ότι το χαμόγελό μου πολύ σπάνια του χαρίζεται μέσα στο χειρουργείο. Η τρίτη αναισθησιολόγος, νεαρή κοπέλα, νομίζω δεν μου είπε το όνομά της.
Νοσηλευτικό προσωπικό
Η πρώτη μακρά παραμονή μου, η πιο δύσκολη. Όλοι βοηθητικοί, όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στην Ανδρούλα που νοσηλευόταν στο διπλανό κρεββάτι, πάντα με ένα όμορφο λόγο, με κατανόηση, με φροντίδα για όποια ανάγκη. Ιδιαίτερα αναφέρω τον Γιώργο και τον Νεκτάριο. Η δεύτερη παραμονή μου, η καλύτερη. Με παίρνει από το σπίτι η Καίτη. Με αφήνει στην κλινική. Φεύγει. Εγώ της το ζήτησα. Θα είμαι καλυτέρα, όταν δεν νιώθω κάποιον απ’ έξω. Η μεγάλη επέμβαση σήμερα. Εγώ με σιγουριά προχωρώ, αισθάνομαι ότι πηγαίνω διακοπές σε ξενοδοχείο πολυτέλειας. Και είχα δίκαιο.
Θα μείνω στη μαιευτική πτέρυγα. Δωμάτιο τέλειο. Ωραίο απαλό χρώμα στα ρολά των παράθυρων, στα κλινοσκεπάσματα, καλή ποιότητα, ολοκάθαρα.
Οι νοσηλεύτριες, ωραία στολή, η καρτούλα με το όνομά τους να στηρίζεται σε μια όμορφη ροζ καρφιτσούλα. Πίσω από την καρτούλα τους, μια κόκκινη παλλόμενη καρδούλα. Τα ειδικά παπούτσια τους με φατσούλες στολισμένα. Το όμορφο Κατερινάκι να φθάνει και η ένεση τόσο απαλή στα χέρια της, σαν στολίδι στα λευκά μαλλιά μου. Μετά το χειρουργείο, πέρασα πολύ δύσκολα . Μαζευτήκαν όλοι γύρω μου. Τίποτα σωματικό. Εγώ είχα ψυχολογικά οπισθοχωρήσει. Κοιμήθηκα, το επόμενο πρωί, ξύπνησα καλά. Μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι. Η τρίτη παραμονή μου απλώς καλή. Τυπική.
Η γραμματεία των ιατρείων
Δίαυλος σωστής επαγγελματικής επικοινωνίας με τους γιατρούς. Ενημερωτικές για κάθε λεπτομέρεια λεπτών χειρισμών. Διευθετήσεις και προσωπικών προς εμένα τηλεφωνημάτων, αλλά και από τους δύο χειρουργούς πριν από κάθε επέμβαση, δίνοντάς μου οδηγίες για την προετοιμασία μου.
Νοσηλεία: Ακούραστα προγραμματισμένη, καθημερινή, συγχρονισμένη παρακολούθηση σε κανονικά διαστήματα όλο το εικοσιτετράωρο.
Συμπέρασμα
α) Προσωπικός γιατρός ο κ. Μάριος Μόντης - άμεση ιατρική διάγνωση, ενορχήστρωση διαδικασίας αντιμετώπισης.
β) Γενικός χειρουργός ο κ. Μιχάλης Ταλιαδώρος, υπευθυνότητα, συνέπεια, τεχνική. Χαρά και εμπιστοσύνη σε περιβάλλει η παρουσία του.
γ) Γενικός χειρουργός ο Παναγιώτης Λοΐζου - σαφήνεια.
δ) Ευχαριστώ θερμά όλους τους άλλους προαναφερθέντες παράγοντες.
Αναγεννημένη, Ανανεωμένη, Υγιέστατη, ευχαριστώ ώς τον ουρανό!
Γε.Σ.Υ.
Στην οικονομική κατάστασή που βρίσκομαι σήμερα εγώ, χωρίς εσένα απλώς θα πέθαινα. Γε.Σ.Υ. Ευλογία στην αποσύνθεση που βιώνουμε. Θα σε προσέχω, θα σε σέβομαι, όπως εσύ με σεβάστηκες και με φρόντισες.
Η θεά υγεία πάντα μαζί σας!
Βάσω Πέτσα, Αγλαντζιά Λευκωσία
