Του Ονασαγόρα
Η εκλογή ενός απρόβλεπτου προέδρου, όπως είναι ο Trump, είναι λογικό να αγχώνει ολόκληρο τον πλανήτη. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τους χειρισμούς του στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αν και δύσκολα μπορεί να ξεφύγει πολύ από τη διαχρονική γραμμή που χαράζει το Foreign Office. Κάποιοι ισχυρίζονται πώς η εκλογή Trump μας φέρνει πιο κοντά σε παγκόσμια ειρήνη. Μακάρι, αν και δεν είμαι τόσο σίγουρος. Θα δούμε.
Είχαμε επισημάνει στη στήλη πώς η προεκλογική στήριξη Χριστοδουλίδη στους Δημοκρατικούς, με μια έμμεση αλλά ξεκάθαρη αναφορά, λίγες μέρες πριν από τις αμερικάνικες εκλογές και ενώ το αποτέλεσμα βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού, ήταν ένα παντελώς αχρείαστο αυτογκόλ, ειδικά από άτομο που υπήρξε διπλωμάτης καριέρας.
Υπάρχει πάντα ο φόβος ότι η Αμερική θα μπορούσε να πάει πίσω (στον Τραμπ)… και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Νίκος Χριστοδουλίδης
Ο νεαρός μας Νίκος θα μπορούσε να πάρει παράδειγμα διπλωματίας από τον όχι τόσο νεαρό Biden, ο οποίος πολύ προσεχτικά απέφυγε να κάνει αναφορά σε εισβολή αλλά μίλησε για «τεχνητή διαίρεση του νησιού». Ας ελπίσουμε να μάθαμε από τα λάθη μας και να είμαστε πιο διπλωματικοί την επόμενη φορά που θα μας καλέσουν για καφέ στον Λευκό Οίκο. Ας ελπίσουμε επίσης ο οξύθυμος Trump να μη μας κρατάει κακία για τη θέση μας στη σωστή πλευρά της ιστορίας αλλά στην λάθος πλευρά των εκλογών.
Λανθασμένη η απόφαση του Συναγερμού για περιορισμό των θητειών στις τρεις, δηλώνει ο Ευθύμιος Δίπλαρος. Στο μεταξύ αυτή μπορεί να ήταν και η μοναδική σωστή απόφαση που πήραν στον Συναγερμό τα τελευταία χρόνια και ο τρόπος με τον οποίον την αμφισβητούν -αμφισβητώντας κατ’ επέκταση την τόσο απαραίτητη ανανέωση- δείχνει πολλά για το μάλλον ζοφερό μέλλον του κόμματος. Καλά θα πάει και αυτό…
Σε συνέντευξή του το Σάββατο στην εκπομπή της Μαρίνας Οικονομίδου -μια εξαιρετική εκπομπή που συστήνω να εντοπίσετε- ο Νικόλας Παπαδόπουλος παραπονέθηκε πώς ο κόσμος χρέωσε στον Τάσσο τον μεγάλο διχασμό των πολιτών με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του σχεδίου Ανάν. Χμμ, γιατί άραγε; Για να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε…
Ποιος ήταν τότε Πρόεδρος; Ποιος το έθεσε ενώπιόν μας και μετά κλαίγοντας μας ζητούσε να το απορρίψουμε; Ποιος προσπάθησε να χαρακτηρίσει πουλημένους και προδότες όσους είχαν αντίθετη από τη δική του άποψη; Όποιος κι αν ήταν, σε αυτόν ας επιρρίψουμε τις ευθύνες για τον διχασμό και όχι στον Τάσσο μας, που ως γνωστό υπήρξε άμωμος και άμεμπτος, καλή ώρα σαν τον ιπτάμενο λεμεσιανό -απ τη Λεμεσό που πετά- της καρδιάς μας.
Δεν είναι αγαθές οι προθέσεις όσων βάλλουν κατά του Φορέα Κοινωνικής Στήριξης δήλωσε η αγαπημένη της στήλης Φιλίππα η Πρώτη. Αξίζει όμως να διευκρινίσουμε κάτι. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πλείστοι από όσους διαμαρτύρονται δεν βάλλουν κατά του Φορέα αλλά κατά της αδιαφάνειας όσον αφορά τον Φορέα. H διαφάνεια, όπως όλοι γνωρίζουμε -πλην προφανώς της Κυβέρνησης- είναι κάτι το πολύ θετικό σε μια Δημοκρατία, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να της προσδώσουν στοιχεία Mοναρχίας. Απ την άλλη, καθόλου δεν θα με ενοχλούσε να είχαμε μοναρχία και να λέγανε την Πρώτη Κυρία μας Φιλίππα Περόν. It sounds so good!
