ΚΥΠΕ
Εν μέρει «φυλακισμένος» νοιώθει να είναι ο Κύπριος παρά τη σταδιακή άρση των περιορισμών, λέει ο ψυχολόγος-κοινωνιολόγος Αντώνης Ράφτης, σημειώνοντας ότι αυτή τη στιγμή στερείται της πλήρους κοινωνικοποίησης του. «Η άρση των περιοριστικών μέτρων ταυτίζεται με διασκέδαση και παρέα. Αυτό το πράγμα ακόμα δεν έχει έρθει. Ο Κύπριος είναι ο άνθρωπος της κοινωνικοποίησης. Θέλει να βρεθεί με φίλους, συγγενείς, με παρέα, να πάει για καφέ, να κάνει τη σούβλα του. Αυτά προς το παρόν απαγορεύονται», σημειώνει.
Η κοινωνικοποίηση, αναφέρει, σημαίνει παρέα, συντροφικότητα, διασκέδαση, καφέ, φαγητό, συνεύρεση. «Αυτά δεν τα έχει. Επειδή ακόμη υπάρχει ο περιορισμός της κοινωνικοποίησης και της ανθρώπινης σχέσης, νοιώθει σαν είναι φυλακισμένος», αναφέρει.
Παρά το ότι οι μετακινήσεις με sms έχουν αυξηθεί σε τρεις την ημέρα, λέει ο κ. Ράφτης, εντούτοις δεν επιτρέπεται να βγει έξω με τους φίλους του, να πάει στο σπίτι των συγγενών του, δεν κάνει αυτά που θέλει, άρα «υπάρχει περιορισμός και τον καταναγκάζει», επισημαίνει. Σύμφωνα με τον κ. Ράφτη, πάντοτε ο περιορισμός δημιουργεί ένα στερητικό σύνδρομο της ελευθερίας, που είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου. «Όταν ο άνθρωπος το χάσει και μάλιστα το χάσει όχι γιατί παρατύπησε, όχι γιατί παρανόμησε και πήγε φυλακή, τον περιορίζει και του δημιουργεί μια στέρηση και καταπίεση. Η στέρηση και η καταπίεση δημιουργούν παραπάνω άγχος, νεύρα και κατάθλιψη στον άνθρωπο», προσθέτει.
Ο άνθρωπος στην πρότερα ζωή πριν τον κορωνοϊό, σημειώνει, δεν ρωτούσε κανένα ούτε πού θα πάει, ούτε πότε θα πάει, ούτε πώς θα πάει, δεν έδινε αναφορά σε κανένα. «Όλα αυτά τώρα δημιουργούν πρόσθετο άγχος. Σκέφτεται και το πού θα πάει και με ποιους θα πάει κι αν θα τον ελέγξει η Αστυνομία. Σκέφτεται και τα πρόστιμα που επιβάλλονται», αναφέρει. Αυτά, λέει ο κ. Ράφτης, τα οποία παλιά θεωρούνταν ασήμαντα κι ούτε καν τα λαμβάναμε υπόψη, τώρα με τους περιορισμούς καταλάβαμε την αξία τους. Καταλάβαμε ότι η ελευθερία είναι κάτι πολύ σημαντικό, ενώ παλιά η λέξη ελευθερία ήταν δεδομένη, δεν της δίναμε ποτέ εκείνη την πραγματική σημασία. «Το να είσαι ελεύθερος, το είχαμε όλοι εκτός αν κάποιος ήταν εγκληματίας και πήγαινε φυλακή. Στερούνταν την ελευθερία τους, εκείνοι που παρανομούσαν ή αυτοί που κατά κάποιον τρόπο ασθενούσαν μέσα στα νοσοκομεία και αναγκαστικά περιορίζονταν λόγω ασθένειας», σημειώνει.
Ο κ. Ράφτης αναφέρει ότι «το να είσαι υγιής, νομοταγής και να σου λένε δεν θα βγεις έξω, θα πληρώσεις πρόστιμο, δεν θα πας να κολυμπήσεις, δεν θα πας στο πάρκο με τα παιδιά σου να παίξεις, αυτό είναι στέρηση της ανθρώπινης ελευθερίας, που είναι ένα κεκτημένο δικαίωμα, που ήταν από γέννησης του ανθρώπου». Όλα αυτά, σημειώνει, δημιουργούν μια καταπίεση στον άνθρωπο κι είναι γι αυτό που τον τελευταίο καιρό αυξήθηκε και η ενδοοικογενειακή βία. «Ο κόσμος με τη σταδιακή άρση των περιορισμών νοιώθει πιο απελευθερωμένος. Η άρση υποδηλώνει για τον άνθρωπο ότι πάμε να ξεφύγουμε από την απειλή του κορωνοϊού. Αυτό τον κάνει να νιώθει πιο άνετα και δημιουργείται μια καλύτερη ψυχολογία καλής διάθεσης», αναφέρει.
«Ο κόσμος φαίνεται να είναι πειθαρχημένος, νομοταγής και δεν πάει σε ακραίες καταστάσεις, όπως σε άλλες χώρες. Στις ΗΠΑ κατεβαίνει ο κόσμος και διαμαρτύρεται για το ότι τους έχουν περιορίσει. Εμείς στην Κύπρο αυτό το πράγμα δεν το κάνουμε. Ο Κύπριος είναι πιο νομοταγής, υπάκουος, πειθαρχημένος», προσθέτει. Ο κόσμος, λέει ο κ. Ράφτης, έχει υπομονή και επιμονή στο να περιμένει ακόμα λίγο. Τα συναισθήματα που συνοδεύουν τον Κύπριο σε αυτή την φάση της σταδιακής άρσης των μέτρων είναι η ανασφάλεια, ο φόβος και ο θυμός ως προς τους περιορισμούς που υφίσταται.
Ο κ. Ράφτης εκφράζει την πεποίθηση ότι «ο Κύπριος και μετά που θα αρθούν πλήρως τα απαγορευτικά μέτρα θα χρειαστεί κάποιο χρονικό διάστημα για να μπει σε ένα πιο φυσιολογικό ρυθμό διότι θα ξυπνήσει η ανασφάλεια του στο πώς προχωρεί να ξαναχτίσει εκείνα που «χάλασαν» μέσα από τους περιορισμούς».
