Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η Ελληνική Τράπεζα παρουσιάζει στην Κύπρο την πολυσυζητημένη παράσταση στην Αθήνα «Το πάρτυ της ζωής μου» της Ελένης Ράντου σε σκηνοθεσία Ανέστη Αζά, με την ίδια να βρίσκεται επί σκηνής. Στη συνέντευξή της στην «Κ» η Ελένη Ράντου λέει πως γράφοντας αυτό το έργο και στη συνέχεια ερμηνεύοντάς το, το μόνο που ήθελε ήταν να επικοινωνήσει σκέψεις, αδιέξοδα, σκοτάδια, μοναξιές, φόβους, και την τοξική νοοτροπία που μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά. Η κα Ράντου λέει πως «η ζωή είναι το πάρτυ του καθενός, άμα το δεις σαν ένα ωραίο παιχνίδι που αξίζει να το παίξεις ακόμα και αν χάσεις, αρκεί να σε κάνει στο τέλος της βραδιάς ν’ αγγίξεις μιαν αλήθεια». Την Ελένη Ράντου συνοδεύουν ζωντανά επί σκηνής οι String Demons, Κωνσταντίνος και Λυδία Μπουντούνη.
–Κυρία Ράντου, μέσω του έργου αυτού προσκαλείτε τον κόσμο να παλέψει για να ξανακερδίσει κάποια λιακάδα; Να μη φοβάται;
–Γράφοντας αυτό το έργο και στη συνέχεια ερμηνεύοντάς το, το μόνο που ήθελα ήταν να επικοινωνήσω σκέψεις, αδιέξοδα, σκοτάδια, μοναξιές, φόβους, και την τοξική νοοτροπία που μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά. Αν καταφέραμε τελικά να μοιραστούμε φως και ελπίδα, τότε πέτυχαμε κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Ίσως και αυτή να είναι η εξήγηση της τεράστιας ανταπόκρισης του κοινού σε αυτή την παράσταση.
–Με την κοινωνική και πολιτική δυστοπία των ημερών μας υπάρχουν όντως 5.000 λόγοι που η ζωή αξίζει;
–Το έργο γράφτηκε μέσα στη μεγαλύτερη δυστοπική φάση των τελευταίων χρόνων. Μέσα στην πανδημία. Σε τέτοιες τεράστιες κρίσεις που η ψυχή μας φλερτάρει με το παράλογο και την αδικία, με τον αφανισμό όλων όσων ξέραμε και μας ήταν αυτονόητα, τότε ακριβώς είναι που χρειαζόμαστε να επαναπροσδιορίσουμε τους λόγους που αξίζει να ζούμε. Τότε ακριβώς γυρνάμε στον πυρήνα μας και αναζητούμε την ουσία. Τότε είναι που όλα τα νοικοκυριά πετάνε τα σκουπίδια τους και ό,τι περισσεύει.
–Στην παράσταση φέρνετε γεγονότα μιας πεντηκονταετίας, πώς χωράνε όλα αυτά σε μία παράσταση;
–Έλα ντε; Ούτε κι εγώ ξέρω πώς τα χώρεσα σε δύο ώρες κι ένα τέταρτο. Ήταν πολύ δύσκολη η επιλογή. Κράτησα ό,τι πραγματικά με είχε σημαδέψει. Παρ’ όλα αυτά για να τα προλάβω όλα σχεδόν παραληρώ κάθε βράδυ επί σκηνής.
–Αισθάνεστε πως δίνετε ένα μάθημα ζωής… ή λειτουργείτε στην παράσταση ως ένα ξυπνητήρι για όσα μπορούμε να καταφέρουμε, αλλά δεν τα τολμάμε;
–Νομίζω ότι η παράσταση έχει έναν ανακουφιστικό χαρακτήρα. Δεν κουνάει δάχτυλο σε κανέναν. Εξομολογείται ειλικρινά και στο τέλος λυτρώνει και ανακουφίζει τον θεατή.
–Ποιο πιστεύετε πως είναι το μυστικό της θεατρικής επιτυχίας της παράστασής σας; Χτυπάει το θυμικό του θεατή ίσως;
–Νομίζω η ειλικρίνεια του κειμένου, η κοινή μνήμη με τον θεατή∙ πολλές στιγμές της παράστασης τις ζούμε όλοι μαζί… η παράσταση δεν είναι διαδραστική αλλά είναι βαθιά επιδραστική. Και τέλος νομίζω ότι κερδίζεται ένα τεράστιο υποκριτικό στοίχημα και μια «συμπάθεια» για όσα τραβάω επί σκηνής. Νομίζω ότι κάθε βράδυ «καίγομαι» παρουσία του θεατή.
–Ήταν πρόκληση αυτός ο «πολυπρόσωπος» μονόλογος, αν μου επιτρέπεται η έκφραση;
–Ήταν υπέρβαση. Δεν ξέρω πόσες φορές ένας ηθοποιός, μέσα σε μια καριέρα, μπορεί να τολμήσει τέτοιον άθλο. Πρέπει να υπάρχει μια πολύ μεγάλη ανάγκη για να το επιχειρήσεις. Κι εμένα μετά από χρόνια εγκλεισμού η ανάγκη μου ήταν τεράστια.
–Η σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά τι σας έδωσε ως ηθοποιό, και πώς άφησε το αποτύπωμά του στην παράσταση;
–Ο Ανέστης Αζάς είναι σπουδαίος σκηνοθέτης. Έχει δουλέψει πολύ στην Ευρώπη και δεν κουβαλάει την παθογένεια της ελληνικής νοοτροπίας. Δεν φοβήθηκε τους φόβους μου, λάτρεψε το κείμενο, δεν ήθελε να καπελώσει τίποτα, ήθελε να κάνει την ιστορία που λέγαμε όσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται. Χωρίς «αυτό είναι δικό μου κι αυτό δικό σου». Όλα ήταν δικά μας! Κάθε βράδυ ένιωθα ότι ήταν μαζί μου στη σκηνή.
–Κλείνοντας, κυρία Ράντου, είναι η ζωή ένα πάρτυ που είτε θα μεθύσεις και θα το χάσεις είτε που θα το απολαύσεις, ακόμα και αν δεν χορέψεις;
–Γιατί το λες; Μπορεί και να μεθύσεις και να το κερδίσεις. Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Αλλά ναι! Η ζωή είναι το πάρτυ του καθενός άμα το δεις σαν ένα ωραίο παιχνίδι που αξίζει να το παίξεις ακόμα και αν χάσεις, αρκεί να σε κάνει στο τέλος της βραδιάς ν’ αγγίξεις μιαν αλήθεια! Τη δική σου. Τότε θα σε κάνει καλύτερο. Κι αυτό είναι νίκη.
Παραστάσεις
Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας: 4 έως 8 Οκτωβρίου, ώρα 8:30 μ.μ. (Κυριακή 8 Οκτωβρίου και απογευματινή παράσταση, ώρα 7:00 μ.μ.).
Παττίχειο Θέατρο Λεμεσού: 10 έως 12 Οκτωβρίου ώρα 8:30 μ.μ.
Εισιτήρια από το Tickethour.com.cy και τα καταστήματα ACS COURIER
