Δεν μοιραζόμαστε εμπειρίες αλλά πληροφορίες

Η Ελένη Αναστασίου σκηνοθετεί την παράσταση «Βιομαγεία» της Μαριάννας Κάλμπαρη με τους Ανδρέα Κουτσόφτα και Μάριαν Κυπριανού επί σκηνής. Για την επιλογή του έργου αναφέρει πως διαβάζοντας τη «Βιομαγεία» ένιωσε κάτι να την τσιγκλάει χωρίς να μπορεί απόλυτα να το εξηγήσει. «Με γοήτευσε από την αρχή η απλότητα της ουσίας του. Με τρομάζει που οι ρυθμοί και οι γρήγορες, στιγμιαίες αποφάσεις αφήνουν τους έρωτες και τις συγκινήσεις της ζωής μας να φεύγουν. Η επιλογή του έργου μάλλον ήταν μια ανάγκη να ξορκίσω αυτόν τον τρόμο». Η Ελένη λέει επίσης πως πλέον δεν μοιραζόμαστε εμπειρίες αλλά πληροφορίες σε σχέση με τα νέα μέσα και αν έχουν αλλάξει προς το θετικό την επικοινωνία των ανθρώπων, σημειώνοντας: «η ευκολία αυτή νιώθω ότι ακρωτηριάζει άλλες δυνατότητές μας».

–Κατ’ αρχάς, Ελένη, γιατί διάλεξες αυτό το έργο;

–Θα έλεγα πως μάλλον το έργο διάλεξε εμάς και ίσως έτσι θα πρέπει να συμβαίνει. Διαβάσαμε με τη Μάριαν αρκετά έργα πριν καταλήξουμε. Άλλα δεν έκαναν σε μας και σε άλλα δεν κάναμε εμείς. Διαβάζοντας τη «Βιομαγεία» ένιωσα κάτι να με τσιγκλάει χωρίς να μπορώ απόλυτα να το εξηγήσω. Με γοήτευσε από την αρχή η απλότητα της ουσίας του. Με τρομάζει που οι ρυθμοί και οι γρήγορες, στιγμιαίες αποφάσεις αφήνουν τους έρωτες και τις συγκινήσεις της ζωής μας να φεύγουν. Η επιλογή του έργου μάλλον ήταν μια ανάγκη να ξορκίσω αυτόν τον τρόμο.

–Θα μπορούσες να πεις πως το θέατρο είναι μια τέχνη της δεδομένης στιγμής;

–Νιώθω πως μόνο αν είναι γέννημα της δεδομένης στιγμής μπορεί να λειτουργήσει. Θεωρώ πως το θέατρο είναι μια τέχνη του Τώρα ή του Πάντα, εφόσον υπάρξει το Αν. Αν η παράσταση τη δεδομένη στιγμή καταφέρει να ταρακουνήσει κάτι στο μέσα σου τότε έχει μεταφερθεί στο Πάντα σου. Αν όχι, τότε απλώς θα σηματοδοτήσει μια δεδομένη στιγμή που δεν θα σημαίνει τίποτα επιβεβαιώνοντας την εφήμερη φύση του.

–Ποια είναι, άραγε τα ασήμαντα της ζωής μας;

–Θυμάμαι μικρή τη μαμά μου να λέει πως θέλει να τρώμε όλοι μαζί στο τραπέζι. Ήταν σημαντικό η οικογένεια να βρίσκεται μαζί και να μοιράζεται αυτή τη στιγμή. Κάποιος θα έλεγε σιγά και με τις δουλειές και τους χρόνους είναι δύσκολο. Κι όμως για κάποιους είναι σημαντικό και είναι σημαντικό, γιατί κρατάει ζωντανό ένα αόρατο νήμα επικοινωνίας μεταξύ μας. Πέρυσι το καλοκαίρι στο πλαίσιο μαθημάτων του Σχολείου Σκηνοθεσίας του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, άκουσα τον Γιάννη Λεοντάρη να λέει πως έχουμε εξοικειωθεί με τις μεγαλύτερες καταστροφές και μας τρομάζει η τρυφερότητα. Αυτή η διαπίστωση ήταν αποκαλυπτική για μένα και αυτή η σκέψη με οδηγούσε καθ’ όλη την περίοδο των προβών.

–Τελικά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες;

–Με κεφαλαία γράμματα θα βροντοφωνάξω «Ναι!». Στις λεπτομέρειες που χτίζουν το δρόμο έτσι ώστε τα χαμόγελα και οι ματιές να φτάσουν από το Εγώ στο Εμείς.

–Τα νέα μέσα δεν έχουν αλλάξει προς το θετικό την επικοινωνία των ανθρώπων;

–Είναι πρόοδος το γεγονός πως μπορώ να ακούσω και να δω έναν άνθρωπο στην άλλη άκρη του πλανήτη ή να μοιραστώ με τους φίλους μου ανά πάσα ώρα και στιγμή τι μου συμβαίνει. Ωστόσο, η ευκολία αυτή νιώθω ότι ακρωτηριάζει άλλες δυνατότητές μας. Κατά τη διάρκεια των προβών διαπιστώσαμε πως η γενιά των μαμάδων και των γιαγιάδων μας ήταν πολύ πιο γλαφυρές στις περιγραφές τους. Κι αυτό γιατί δεν είχαν την ευκολία της εικόνας. Έπρεπε να περιγράψουν αυτό που είδαν, να μεταφέρουν την πληροφορία με την παντελή άγνοια του ακροατή τους. Το νήμα αυτή της επικοινωνίας ξαφνικά γινόταν πιο ισχυρό, γιατί μέσω της πληροφορίας παίρνεις την εμπειρία του συνομιλητή σου και όχι αυτούσιο το γεγονός. Αυτό νιώθω πως είναι προβληματικό. Πλέον δεν μοιραζόμαστε εμπειρίες αλλά πληροφορίες.

–Αγνοούμε τον άνθρωπο δίπλα μας, φταίει η ταχύτητα της καθημερινότητας ή ο φόβος που οι κοινωνίες καλλιεργούν για το άγνωστο, το διαφορετικό, το Άλλο;

–Οι ρυθμοί και οι βεβαιότητες που προκύπτουν από την έξυπνη εποχή μας, μας οδηγούν σε βιαστικές αποφάσεις. Βρίσκεσαι σε μια κοινή παρέα με κάποι@ για πρώτη φορά, κατευθείαν θα ψάξεις ό,τι ταμπέλα μπορείς να βρεις σε facebook, instragram έτσι ώστε να σχηματίσεις το ολόγραμμα μπροστά σου. Μόλις ανακαλύψεις σε ένα σκρολάρισμα 30 δευτερολέπτων ηλικία, φύλο, σεξουαλικό προσανατολισμό, αγαπημένα εστιατόρια, αγαπημένους καλλιτέχνες και που πήγε και δεν του άρεσε έχεις βάλει wow ή next, αγνοώντας ότι αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σου και θα μπορούσες να ακούσεις από αυτόν πως δεν ανέβασε Έφη Θώδη γιατί του αρέσει αλλά γιατί είχε χάσει σ’ ένα στοίχημα.

Πληροφορίες

«Βιομαγεία» της Μαριάννας Κάλμπαρη, σε σκηνοθεσία Ελένης Αναστασίου. Παίζουν οι Αντρέας Κουτσόφτας και Μάριαν Κυπριανού. Παραστάσεις: 26, 28 και 29 Μαΐου, 2, 3, 5, 6, 8 Ιουνίου, ώρα 8:30 μ.μ. Flea Theatre, Γιάννη Κορομία 2, Καϊμακλί, Λευκωσία.