Kathimerini.gr
Ελένη Τζαννάτου
Στο τελευταίο του τεύχος για το 2022, το New York Magazine έβαλε στο εξώφυλλό του μία θερμοκοιτίδα με μωρά που είχαν ενήλικα κεφάλια που όλοι ξέρουμε από κάπου: ανάμεσά τους η ηθοποιός και μουσικός Μάγια Χοκ, η «Catwoman» Ζόι Κράβιτζ, η επίσης ηθοποιός Λίλι-Ρόουζ Ντεπ.
Οι παραπάνω δεν είναι απλά κάποιες από τις πιο αναγνωρίσιμες σελέμπριτι που η Gen Z «καρδουλώνει» σε κάθε της scroll, αλλά οι γονείς τους με τη σειρά τους, έχουν γράψει χιλιόμετρα στα κόκκινα χαλιά: η Μάγια Χοκ είναι κόρη της Ούμα Θέρμαν και του Ίθαν Χοκ, η Ζόι Κράβιτζ του Λένι Κράβιτζ και της Λίσα Μπονέτ και η Λίλι-Ρόουζ Ντεπ του Τζόνι Ντεπ και της Βανέσα Παραντί.
Είναι τα λεγόμενα «nepo babies». Όπου «nepo», «nepotism», δηλαδή, νεποτισμός. Έτσι λέγεται τον τελευταίο καιρό στα (σοσιαλ)μιντιακά πηγαδάκια ένα φαινόμενο που κατά τ’ άλλα, συμβαίνει εδώ και δεκαετίες και αφορά όλες εκείνες τις διασημότητες που προέρχονται από επίσης διάσημους γονείς, ακόμα κι αν δεν επέλεξαν τον ακριβή κλάδο της μαμάς και του μπαμπά. (Για την ιστορία, υπάρχουν και τα «industry babies», που είναι παιδιά ανθρώπων που έχουν δουλέψει στη βιομηχανία του θεάματος χωρίς να είναι οι ίδιοι σταρ.)
Όπως με αυτοσαρκασμό και αυτογνωσία λέει και το ίδιο το περιοδικό στον υπότιτλο του εξωφύλλου του, ο αρθρογράφος Νέιτ Τζόουνς σε αυτό το cover story δεν κάνει τίποτα άλλο από το να υπεραναλύει (απολαυστικότατα, ομολογουμένως) το φαινόμενο των «nepo babies», από την καλή και την ανάποδη. Γιατί, υπάρχει και η Λόρα Ντερν που πάνε δεκαετίες από όταν ήταν «η κόρη του Μπρους Ντερν», αλλά υπάρχει και ο Μπρούκλιν Μπέκαμ που απλά αλλάζει χόμπι σε δημόσια θέα, με τις «πλάτες» του Ντέιβιντ και της Βικτόρια.
Για να μην πάμε, όμως, μακριά, οι διάσημοι που ξεπηδούν από κάποιο διάσημο σπίτι δεν είναι μόνο «εισαγόμενο» φαινόμενο. Στην Αμερική μπορεί να το βαφτίζουν «nepo babies», εμείς, πάλι, σε αυτές τις περιπτώσεις λέμε πως «το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά».
Και στην Ελλάδα, λοιπόν, το φαινόμενο δεν είναι κάτι νέο, αλλά μετρά δεκαετίες. Μία νεαρή, καστανή ακόμα δημοσιογράφος που ξεκίνησε να αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες πριν στα 90s γνωρίσει τον κόσμο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου που έχει υπηρετήσει ως σήμερα σε διαφορετικούς ρόλους, ως ένα από τα πλέον κραταιά ονόματα του χώρου, λέγεται Ναταλία Γερμανού και φυσικά, είναι η κόρη του Φρέντι Γερμανού.
Από τη μία, μπορεί να ευθύνεται, όπως λέμε, το γονίδιο, από την άλλη, σκεφτείτε πως κάποια παιδιά μεγάλωσαν ανάμεσα σε σενάρια και ρόλους των γονιών τους. Το να πάνε μία βόλτα από τη δουλειά της μαμάς και του μπαμπά σήμαινε μία θεατρική πρόβα ή ένα γύρισμα και κάποια βράδια, έβλεπαν τους γονείς τους όχι μόνο καθισμένους δίπλα τους, αλλά και στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη μπροστά τους.
Όσα, λοιπόν, από αυτά τα παιδιά δεν αποφάσισαν στην εφηβεία να αμφισβητήσουν τους γονείς τους στον βαθμό που να θέλουν να γίνουν κάτι εντελώς άλλο, μοιάζει λογικό να κατέληξαν στο θέατρο, το σινεμά, την τηλεόραση. Η Αριέττα Μουτούση, που οι νεότεροι από εμάς μάθαμε ως μαμά του Λεωνίδα στο «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα» είναι κόρη της Νόνικας Γαληνέα, με πολύ μακρά πορεία στον «παλιό ελληνικό κινηματογράφο» και το θεατρικό σανίδι. Ο Αποστόλης Τότσικας, που κάποτε έκανε τις έφηβες να συντονίζονται στους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να τον δουν στο «Μαζί Σου», δεν είναι παρά γιος του επίσης ηθοποιού Γιάννη Τότσικα, πρωταγωνιστή, μεταξύ άλλων, της «Αναπαράστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (βλέποντάς τους σε παρεμφερή ηλικία, η συγγένειά τους μαντεύεται και χωρίς να το ξέρει κανείς).
Οι «κακές γλώσσες» μπορούν να πουν εύκολα πως πολλοί ακολουθούν τη λογική «βύσματος» για να δικτυωθούν με τις γνωριμίες των γονιών τους. Κάποιοι λιγότερο εμπαθείς, θα πουν πως οι συνθήκες για κάποιους είναι ευνοϊκότερες από ό,τι για κάποιους άλλους. Αλλά, καμιά φορά, μπορεί να είναι τα παιδιά που ανταποδίδουν κάτι στους γονείς τους, έστω κι αν όχι σε επίπεδο καριέρας. Για παράδειγμα, πέρυσι ο Ντίνος Καρύδης ευχαριστούσε δημόσια την κόρη του Σμαράγδα Καρύδη, λέγοντας πως χωρίς αυτήν, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει σήμερα.
Αν η Αφροδίτη-Μαρία Λιάντου σας θυμίζει κάτι φυσιογνωμικά, είναι γιατί μαμά της είναι η Εβελίνα Παπούλια. Εικονογράφηση: Lukia Katti
Και η παράδοση καλά κρατεί και στις νεότερες γενιές: αν η Αφροδίτη-Μαρία Λιάντου που βλέπετε στην τηλεοπτική «Γη της Ελιάς» κάτι σας θυμίζει, είναι γιατί μαμά της είναι η Εβελίνα Παπούλια. Άλλωστε, μητέρα και κόρη έχουν εμφανιστεί και στην ίδια σειρά, το «Μπρούσκο». Η δε Ηρώ Μπέζου, από τα ελπιδοφόρα ονόματα της υποκριτικής, που ανέβασε μάλιστα τη φετινή σεζόν το πρώτο δικό της θεατρικό έργο «Οι Ναυαγοί» στο Θέατρο Τέχνης, είναι, όπως φαντάζεστε, κόρη του Γιάννη Μπέζου και της Ναταλίας Τσαλίκη.
Κάποιοι πάντως μπορεί να διαλέγουν τον καλλιτεχνικό δρόμο των γονιών τους, δε σημαίνει, βέβαια, πως επιλέγουν και την ίδια αισθητική κατεύθυνση με αυτούς. Ο The Boy ή κατά κόσμον, Αλέξανδρος Βούλγαρης, όταν δεν γράφει μουσική στο κόκκινο αρμόνιό του, γυρνά ταινίες που τιμούν τις ανεξάρτητες καταβολές τους και τοποθετούνται αρκετά μακριά από αυτές που έχουμε δει από τον πατέρα του, Παντελή Βούλγαρη.
Συχνά, λοιπόν, τα «καλλιτεχνικά παιδιά» θέλουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους διάσημους γονείς τους. Το μαρτυρούν αυτά που κάνουν αλλά κι αυτά που λένε. Πριν τρία χρόνια ακούσαμε με χαρά αγγλόφωνη ποπ με διεθνείς προδιαγραφές από έναν νέο μουσικό που συστηνόταν ως Good Job Nicky. Απέφευγε να αναφέρει το κανονικό του όνομα που ήταν Νικόλας Βαρθακούρης, και είναι ο μικρότερος γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη. Πέρα από τη μουσική φλέβα, δεν μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με τον μπαμπά του (ή τον αδερφό του, Χάρη Βαρθακούρη) και είναι κιόλας ταγμένος στιχουργικά στην αγγλική γλώσσα, μην έχοντας σκοπό να τραγουδήσει ποτέ στα ελληνικά. Για του λόγου το αληθές, πριν λίγο καιρό ο Good Job Nicky δήλωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει ποτέ τραγούδι με τον πατέρα του, εκτός…κι αν αυτό ήταν στα ιταλικά.
Good Job Nicky ή αλλιώς, Νικόλας Βαρθακούρης. Ο νεαρός μουσικός είναι γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη. Εικονογράφηση: Lukia Katti
Όσοι από εσάς, πάλι, είστε του λαϊκού τραγουδιού, έχουμε και εκεί τις περιπτώσεις της Κόνι Μεταξά, που είναι κόρη του Λευτέρη Πανταζή και την Γιάννα Τερζή,που πατέρας της είναι ο Πασχάλης Τερζής (επίσης, κάποιοι έχουμε νωπές τις εικόνες του Γιάννη Φλωρινιώτη πριν χρόνια, συνοδευόμενου στην πίστα από τα παιδιά του).
Είναι, πάντως, κι εκείνα τα παιδιά που παρά την όποια «λαμπερή» συγγένεια, επιλέγουν να το κάνουν με τον εντελώς δικό τους τρόπο. Οι Σκιαδαρέσες, όπως λέγεται το ντουέτο της Νίκης και της Όλγας Σκιαδαρέση, γράφουν έξυπνα, «χειροποίητα» τραγούδια που παίζουν σχεδόν σαν να μην τις βλέπει κανείς στο σπίτι τους και τα ανεβάζουν στο YouTube. Με αυτά τα απλά υλικά, έχουν συγκεντρώσει εκατομμύρια προβολές, κάτι στο οποίο δεν έπαιξε κανένα ρόλο το γεγονός ότι είναι οι δίδυμες κόρες της Μπέσσυς Μάλφα και του Γεράσιμου Σκιαδαρέση.
Κι έπειτα, είναι κι αυτοί που επέλεξαν να κάνουν κάτι που κινείται στη δημόσια σφαίρα, ενίοτε σε εντελώς διαφορετικούς κλάδους από τους διάσημους γονείς τους. Ενδεικτικά, η γνωστή μουσικός Παυλίνα Βουλγαράκη είναι η κόρη του πολιτικού Γιώργου Βουλγαράκη, ενώ πατέρας του ηθοποιού Γιάννη Μποσταντζόγλου ήταν ο θρυλικός σκιτσογράφος Μποστ.
Οι Σκιαδαρέσες που πιθανόν να έχετε πετύχει σε κάποια σας βόλτα στο YouTube είναι οι δίδυμες κόρες του Γεράσιμου Σκαδαρέση και της Μπέσσυς Μάλφα. Εικονογράφηση: Lukia Katti
Στις περισσότερες περιπτώσεις, το κοινό αγκαλιάζει τις συγγένειες διασημοτήτων. Αν το σκεφτούμε άλλωστε, η αίσθηση του γνώριμου είναι βασικό ίδιον της ποπ κουλτούρας: ένα πρόσωπο που μοιάζει με ένα άλλο που ήδη ξέρουμε, ή ένα όνομα πολυακουσμένο, παβλόφια δημιουργεί οικειότητα. Μην ξεχνάμε πως, αγαπάμε τόσο να νοσταλγούμε που η μουσική, το σινεμά, η μόδα εδώ και χρόνια κινούνται σχεδόν αποκλειστικά στην τροχιά του χθες με νέο περιτύλιγμα.
Σίγουρα θα υπάρχουν και περιπτώσεις νεποτισμού σε όλους αυτούς τους κλάδους, όπως άλλωστε, και σε κάθε άλλο κλάδο. Για όλους τους υπόλοιπους, όμως, ας σκεφτούμε το εξής: πόσους γιατρούς, δικηγόρους, φαρμακοποιούς ξέρετε που ακολούθησαν αυτόν τον επαγγελματικό δρόμο «κληρονομώντας» το ιατρείο, το γραφείο, το φαρμακείο των γονιών τους; Και πόσοι θα το έκαναν αν είχαν την ευκαιρία;
Άλλωστε, το τι παίρνουμε και τι αφήνουμε από τους γονείς μας είναι εξαιρετικά σύνθετο. Μπορεί να είναι γονιδιακό, «βολικό», αλλά και ψυχαναλυτικό. Για να το πούμε όπως το έλεγαν κάποτε οι Sly and the Family Stone, κάποιες φορές, «it’s a family affair».
