Kathimerini.gr
Δεν είναι η πρώτη φορά που το σινεμά του Ρίντλεϊ Σκοτ «ερεθίζει» πολλούς ιστορικούς λόγω των ιστορικών ανακριβειών που ενίοτε περιλαμβάνουν οι ταινίες του 86χρονου δημιουργού.
Μόλις πριν από έναν χρόνο, ο «Ναπολέων» του Σκοτ με πρωταγωνιστή τον Χοακίν Φίνιξ είχε βρεθεί στο επίκεντρο πολλών τέτοιων συζητήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και αυτές τις ημέρες με την κυκλοφορία του σίκουελ του «Μονομάχου» στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Οπως αναφέρει δημοσίευμα των Times, ήδη έχουν εκφραστεί έντονες αντιρρήσεις από μια σειρά ιστορικών, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως ο βετεράνος Σκοτ ενοχλείται ή δίνει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιου είδους ενστάσεις. Πέρυσι, άλλωστε, είχε παροτρύνει τον ιστορικό Νταν Σνόου, που του είχε ασκήσει δριμεία κριτική για τον «Ναπολέοντα», να… «αποκτήσει ζωή», ως απάντηση στις αιτιάσεις που ο εκείνος είχε προβάλει για την ταινία του Σκοτ.
Ενδιαφέρον, πάντως, έχει το γεγονός ότι φέτος ο Σνόου αντιμετωπίζει διαφορετικά τη νέα ταινία του Σκοτ. «Είναι λογικό οι κινηματογραφικοί δημιουργοί να το “παρατραβάνε” ορισμένες φορές. Παράδειγμα το γεγονός ότι συναντάμε καρχαρίες στο Κολοσσαίο. Από την άλλη, ελπίζω όσοι δουν την ταινία να ασχοληθούν με την ιστορική περίοδο στην οποία αναφέρεται. Είναι ευχάριστο το κοινό να παρακολουθεί ταινίες εμπνευσμένες από την Ιστορία», σχολιάζει.
Εντελώς διαφορετική είναι η ανάγνωση της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Σέιντι Μπαρτς, η οποία κάνει λόγο για μια «χολιγουντιανή σαχλαμάρα», επικρίνοντας τις απεικονίσεις των μονομάχων που ιππεύουν δικέφαλους ρινόκερους. Οσο για τους καρχαρίες στο Κολοσσαίο, σχολίασε πως «δεν νομίζω ότι οι Ρωμαίοι ήξεραν τι είναι καρχαρίας».
Την οργή της Μπαρτς, πάντως, δεν τη συμμερίζονται όλοι οι ειδικοί – ειδικά στην περίπτωση του «Μονομάχου». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ιστορικού Τομ Χόλαντ, παρουσιαστή του πόντκαστ «The Rest is History», ο οποίος εκτιμά ότι μέσα στην υπερβολική καλλιτεχνική προσέγγιση του Σκοτ κρύβεται τελικά κάτι ουσιαστικά ρεαλιστικό.
Ο Χόλαντ θεωρεί «γελοία» την απαίτηση κάποιων για ιστορική ακρίβεια σε τέτοιες ταινίες, καθώς κάτι τέτοιο εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο. «Αν ο Σκοτ ήθελε να αποδώσει το δέος που προκαλούσε το Κολοσσαίο στους Ρωμαίους, τότε πράγματι θα έπρεπε να είναι υπερβολικός», σχολιάζει ο Χόλαντ, ο οποίος, πάντως, προσεγγίζει εντελώς διαφορετικά τον περυσινό «Ναπολέοντα».
«Στην περίπτωση του Ναπολέοντα έχουμε στα χέρια μας πολλά ιστορικά δεδομένα. Γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες της μάχης του Αούστερλιτς, γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες της πολιορκίας της Τουλόν, και ο Σκοτ απλώς τις αγνόησε επειδή ήθελε να είναι πιο συναρπαστική η ταινία του. Αυτό είναι προφανώς αποδεκτό στο σινεμά, αλλά δεν μπορεί ταυτόχρονα να δηλώνει πως είναι πιστός στην ιστορική αλήθεια», τονίζει.
Ο Σνόου από την πλευρά του επισημαίνει πως για ορισμένες ιστορικές περιόδους η ακριβής κινηματογραφική αναπαράστασή τους έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και σημασία.
Πηγή: The Times
