Kathimerini.gr
Του Αιμίλιου Χαρμπή
The Batman ★★★
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2022)
Σκηνοθεσία: Ματ Ριβς
Ερμηνείες: Ρόµπερτ Πάτινσον, Ζόι Κράβιτς, Κόλιν Φάρελ
Ο πολυαναμενόμενος καινούργιος Μπάτμαν διά χειρός Ματ Ριβς («Ο Πλανήτης των Πιθήκων») φτάνει στις αίθουσες, με τον Ρόμπερτ Πάτινσον να ντύνεται τη στολή του Σκοτεινού Ιππότη. Εδώ βλέπουμε έναν ήρωα σχετικά νεαρό στην ηλικία, την εποχή που εκείνος ξεκινά τη δράση του ως αυτόκλητος υπερασπιστής της Γκόθαμ Σίτι. Ο Μπάτμαν συνεργάζεται ήδη με τον επιθεωρητή Γκόρντον της αστυνομίας, όταν η πόλη συγκλονίζεται από την άγρια δολοφονία του δημάρχου της. Καθώς ο αινιγματικός Ρίντλερ (Γρίφος) αναλαμβάνει την ευθύνη, ο μασκοφόρος εκδικητής ρίχνεται στη μάχη προκειμένου να τον εντοπίσει, έχοντας στο πλευρό του και μια καινούργια σύμμαχο.
Ο Ριβς ξεκινά την ταινία του με το γοητευτικά καταθλιπτικό «Something in the Way» του Κερτ Κομπέιν και μια-δυο πολύ ατμοσφαιρικές σκηνές, οι οποίες μας βάζουν στο κλίμα ενός φιλμ που αντλεί ξεκάθαρα από εμβληματικές αστυνομικές πηγές, όπως τα «Seven» και «Zodiac» του Ντέιβιντ Φίντσερ. Ο δικός του Μπάτμαν είναι επί της ουσίας κι αυτός ένας ντετέκτιβ, ο οποίος δεν έχει πρόβλημα να βουτήξει στις πιο απόκρυφες γωνιές της πόλης προκειμένου να φτάσει στον στόχο του. Γενικώς εδώ το σκοτάδι είναι πηχτό και η παρακμή διάσπαρτη παντού, τόσο σε φυσικό όσο και σε ηθικό επίπεδο.
Μέσα σε αυτή τη δυσοίωνη ατμόσφαιρα, ο Μπάτμαν θα βρει μια αινιγματική σύμμαχο στο πρόσωπο μιας πρώιμης Κατγούμαν, ερμηνευμένης πειστικά από τη Ζόι Κράβιτς. Σύμμαχοι υπάρχουν κι άλλοι, όπως ο επιθεωρητής Γκόρντον (Τζέφρι Ράιτ) και ο πιστός Αλφρεντ (Αντι Σέρκις), το ίδιο όμως και εχθροί, οι οποίοι στοχεύουν κυρίως στην ψυχή του ήρωα και, κατ’ επέκταση, ολόκληρης της πόλης.
Διαθέτει σίγουρα πολλές αρετές ο καινούργιος «Μπάτμαν», με πρώτη τη δεξιοτεχνία του δημιουργού του σε αισθητικό επίπεδο· ο Ριβς κατασκευάζει με προσοχή στη λεπτομέρεια τα πλάνα και τις σκηνές του, καταφέρνοντας να φωτίσει υποδειγματικά μια δράση η οποία εκτυλίσσεται σχεδόν στο σύνολό της σε νυχτερινά σκηνικά. Εκείνα που τον προδίδουν, αντιθέτως, είναι από τη μια η τεράστια διάρκεια των τριών ωρών, η οποία αποκαλύπτει τις σεναριακές αδυναμίες του φιλμ, και από την άλλη ο χαρακτηρισμός «άνω των 13», κατάλληλο για εφήβους δηλαδή και όσα συνεπάγεται, ο οποίος υπονομεύει σημαντικά την αληθοφάνεια και τον ρεαλισμό του συνόλου.
Συρανό ντε Μπερζεράκ ★★½
ΕΠΟΧΗΣ (2022)
Σκηνοθεσία: Τζο Ράιτ
Ερμηνείες: Πίτερ Ντίνκλατζ, Χέιλι Μπένετ, Κέλβιν Χάρισον
Μετά το «West Side Story» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, άλλο ένα κλασικό θεατρικό αναβιώνει φέτος στη μεγάλη οθόνη σε μορφή μιούζικαλ. Ο πολύ αγαπητός «Συρανό» του Εντμόντ Ροστάντ διασκευάζεται από τον Τζο Ράιτ («Η πιο σκοτεινή ώρα»), ενώ εμπλουτίζεται με τα ορίτζιναλ τραγούδια των Ααρον και Μπράις Ντέσνερ των δημοφιλέστατων The National. Οσο για τον ομώνυμο ρόλο, τον αναλαμβάνει ο γνωστός μας από το «Game of Thrones» Πίτερ Ντίνκλατζ, ο οποίος ερμηνεύει έναν άνδρα εξίσου ετοιμόλογο και ετοιμοπόλεμο, τρομερά ανασφαλή ωστόσο σχετικά με την εξωτερική του εμφάνιση. Αυτός ο δισταγμός είναι που τον κρατά από το να εξομολογηθεί τον έρωτά του στην όμορφη Ροξάν, μέχρι που εκείνη ερωτεύεται κεραυνοβόλα τον Κρίστιαν.
Ο Τζο Ράιτ δημιουργεί εδώ ένα μάλλον συμβατικό φιλμ εποχής, υμνώντας την αιωνίως ματαιωμένη αγάπη και ταυτόχρονα έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και εμβληματικούς ήρωες του θεάτρου. Η όποια επιτυχία της ταινίας του βασίζεται κυρίως στον Πίτερ Ντίνκλατζ, ο οποίος δείχνει ξανά την κλάση αλλά και τη διττή υπόσταση που είναι ικανός να χαρίζει στους χαρακτήρες του.
Αγελάδα ★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2021)
Σκηνοθεσία: Αντρεα Αρνολντ
Η καταξιωμένη Βρετανίδα δημιουργός μυθοπλασίας Αντρεα Αρνολντ («Fish Tank», «Big Little Lies») σκηνοθετεί εδώ ένα μάλλον ασυνήθιστο ντοκιμαντέρ, το οποίο μας φέρνει σε απόσταση αναπνοής από την καθημερινότητα μιας… αγελάδας. Στην κυριολεξία όμως, αφού η κάμερα ακολουθεί κατά πόδας τη Λούμα από τη στιγμή που γεννά το μοσχαράκι της, αλλά και στη συνέχεια, καθώς αυτή αρμέγεται, ταΐζεται, εξετάζεται από κτηνίατρο κ.ο.κ. Προφανώς σκοπός του φιλμ είναι να αναδείξει τη ζωντανή ψυχή πίσω από μια γαλακτοπαραγωγό αγελάδα, καθώς και τα όσα πολύτιμα προσφέρει, ενώ ταυτόχρονα οι άνθρωποι την εκμεταλλεύονται περίπου όπως ένα μηχάνημα. Από την άλλη, θα έλεγε κανείς πως μια ολόκληρη μεγάλου μήκους ταινία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και με τον συγκεκριμένο τρόπο αγγίζει τα όρια της υπερβολής.
