Συνέντευξη στον ΔΩΡΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ο Ελληνοαυστραλός σκηνοθέτης με έδρα την Αδελαΐδα Bill Mousoulis είναι προσκεκλημένος του Φεστιβάλ «Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου» και θα παρευρεθεί σε συζητήσεις, masterclass και προβολές ταινιών, αναδεικνύοντας το σημαντικό έργο του. Για τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ μίλησε στον Δώρο Δημητρίου, εκ των καλλιτεχνικών διευθυντών του φεστιβάλ και επιμελητή του προγράμματος για τον Bill Mousoulis και η «Κ» δημοσιεύει μέρος της συνέντευξης που θα υπάρχει στο πρόγραμμα του φεστιβάλ.
–Ο ορισμός του «εναλλακτικού κινηματογράφου» ανέκαθεν αποκαλούσε πρόκληση. Ποια είναι η δική σας προσέγγιση;
–Πιστεύω ότι οι αληθινά εναλλακτικοί ή πειραματικοί σκηνοθέτες επικεντρώνονται περισσότερο σε ένα συναίσθημά τους, ή σε μία αφηρημένη ιδέα ή σε μία φιλοσοφία από την οποία εκκινούν. Ένα άλλο καθοριστικό στοιχείο στον εναλλακτικό κινηματογράφο είναι, κατ’ εμέ, το να προσθέτει ο σκηνοθέτης πάντοτε τη δική του πινελιά στο έργο του, ακόμη κι αν αυτό έχει δεχθεί επιρροές από άλλες ταινίες ή ιδέες. Αυτή ακριβώς είναι η δική μου προσέγγιση: σε πολλές από τις ταινίες μου συντάσσομαι ξεκάθαρα με το έργο άλλων σκηνοθετών, ωστόσο διατηρώ πάντοτε το δικό μου ύφος, το οποίο χρησιμοποιώ στις ταινίες μου
–Στις ταινίες σας διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν πολλές επιρροές από τον γαλλικό κινηματογράφο, αλλά και από τη μουσική. Ποιες είναι αυτές οι κινηματογραφικές, μουσικές και άλλες επιρροές;
–Ναι, ανέκαθεν θεωρούσα το σινεμά της Γαλλίας ως τον καλύτερο κινηματογράφο στον κόσμο, εάν έπρεπε να ορίσω μία και μόνο χώρα. Όταν ανακάλυψα, νέος, τον Bresson και τον Godard, συνειδητοποίησα ότι ο κινηματογράφος είναι πράγματι μια συναρπαστική μορφή τέχνης. Η άλλη μορφή τέχνης που λατρεύω στη ζωή μου είναι η μουσική, κυρίως η πανκ και ποστ πανκ, και γενικώς η εναλλακτική μουσική. Μου αρέσει όμως και η κλασική ροκ και folk, ενώ πιο πρόσφατα ξεκίνησα να ακούω σόουλ και χιπ χοπ. Όλα αυτά τα χρόνια στο σκηνοθετικό μου έργο πειραματίστηκα πολλές φορές, συνδυάζοντας μουσική και σινεμά στις ταινίες μικρού μήκους που σκηνοθέτησα, ωστόσο στις μεγάλου μήκους μόνο πρόσφατα συναντάμε αυτόν τον συνδυασμό, κυρίως στην τελευταία μου μεγάλου μήκους «My Darling in Stirling» (2023), που ουσιαστικά πρόκειται για μιούζικαλ από κάθε άποψη.
–Θεωρείτε το «Wild And Precious» μία απαισιόδοξη ταινία; Ο υπαρξισμός και η φιλοσοφία είναι γενικώς σημαντικές έννοιες στο έργο σας;
–Ναι, θεωρώ ότι η ταινία «Wild and Precious» (2012) είναι πράγματι ένα απαισιόδοξο έργο, ενώ οι άλλες μου μεγάλου μήκους ταινίες του 2017, «Songs of Revolution» και «Songs of the Underground» είναι πιο αισιόδοξες. Είναι αλήθεια αυτό που λέτε για τον υπαρξισμό και τη φιλοσοφία: κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο μου. Αν και, γενικώς, στη φιλμογραφία μου κεντρικό ρόλο κατέχει ο καθημερινός άνθρωπος, οι ελπίδες, τα όνειρα και οι απογοητεύσεις του, πάντοτε με ενδιέφερε η ψυχολογία και η φιλοσοφία, όταν ήμουν εικοσάρης. Διάβαζα πολλή λογοτεχνία και φιλοσοφία, έργα που διεισδύουν σε βαθιές και σκοτεινές πτυχές της ζωής: Ντοστογιέφσκι, Ναμπόκοφ, Σαρτρ, Νίτσε. Επίσης, αισθανόμουν ανέκαθεν μια ταύτιση με τη φιλοσοφική απόγνωση του Μπρεσόν. Τρόπον τινά, το έργο μου καταπιάνεται με τα άκρα: αγάπη και αθωότητα από τη μια, φόνος και χάος από την άλλη. Όπως, λόγου χάρη, ο φόνος στο «Lovesick» (2002) και η αθωότητα στο «My Darling in Stirling». Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θεατές θα έχουν δυσκολευτεί να συγκεράσουν αυτές τις δύο έννοιες!
–Το «My Darling In Stirling» είναι μια θαρραλέα ταινία, μια παιγνιώδης ταινία ή μια πειραματική ταινία;
–Πολύ καλή ερώτηση! Νομίζω πως είναι και τα τρία. Ασφαλώς, η ταινία είναι βασισμένη στο ξακουστό «Οι Ομπρέλες του Χερβούργου» (1964), του Ζακ Ντεμί, επομένως δεν είναι ακριβώς πρωτότυπη, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το συγκεκριμένο έργο του Ντεμί ήταν όντως θαρραλέο, παιγνιώδες και πειραματικό, τότε που έκανε πρεμιέρα. Το μιούζικαλ ως σινεμά είδους είναι πολύ γνωστό, ενώ το μεταλλαγμένο μιούζικαλ (όπως το ονόμασε ο κριτικός κινηματογράφου Adrian Martin) δεν είναι. Αυτό σημαίνει ότι η νέα μου ταινία πράγματι εκλαμβάνεται ως ασυνήθιστη από όσους την έχουν δει μέχρι στιγμής. Το τολμηρό σε αυτήν είναι ότι οι χαρακτήρες και η πλοκή είναι πολύ μπανάλ, ο διάλογος (ή οι στίχοι) είναι καθημερινοί και συνηθισμένοι, συνεπώς υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στη φαντασία (του τραγουδιού) και την πραγματικότητα (καθημερινή ζωή και τοποθεσίες). Πιστεύω, ωστόσο, ότι η ταινία είναι όντως θαρραλέα καθώς υπογραμμίζει τις έννοιες της αθωότητας και της ευτυχίας που, κατά τη γνώμη μου, απουσιάζουν αισθητά από το σύγχρονο σινεμά.
–Ποια είναι η άποψή σας για τον κινηματογράφο σήμερα και τι αναμένετε από το μέλλον;
–Πιστεύω ότι, όπως (θα) συμβαίνει πάντα, θα συνεχίσουν να αναδύονται, να δημιουργούνται, να προβάλλονται «νέες» ταινίες. Το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστα κινηματογραφικά είδη θα διεισδύουν στο κυρίαρχο σινεμά , με αποτέλεσμα οι αίθουσες, τα φεστιβάλ και οι πλατφόρμες να περιορίζονται στα πιο εμπορικά φιλμ. Χάρη στην τεχνολογία, σήμερα υπάρχουν περισσότερες εναλλακτικές ταινίες από ποτέ, ωστόσο μόνο σε λίγες από αυτές δίδεται ευκαιρία να «ζήσουν» σε φεστιβάλ και προβολές. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι υπέροχο το να μπορείς να παρακολουθείς μια ταινία σε κινηματογραφική αίθουσα, με κοινό. Είναι πολύ καλύτερη εμπειρία από το να βλέπεις ταινίες διαδικτυακά. Πιστεύω, επίσης, ότι μια νέα γενιά σκηνοθετών αναδύεται σήμερα, οι σκηνοθέτες που γεννήθηκαν σε αυτή τη χιλιετηρίδα, έτοιμοι και έτοιμες να προσφέρουν υπέροχες, φρέσκιες ταινίες. Δεν είμαι βέβαιος εάν μπορούν να δημιουργηθούν νέα είδη, σίγουρα όμως θα υπάρξουν νέα υβριδικά είδη. Και η μορφή τέχνης θα συνεχίσει να υφίσταται, δηλαδή η μορφή της ταινίας μεγάλου μήκους όπως την ξέρουμε, ακόμη κι αν έρθουν στη μόδα νέα φόρμα (εικονικής πραγματικότητας ή 9:16).
–Τι αναμένετε από τη συμμετοχή σας στο φεστιβάλ Εναλλακτικού Κινηματογράφου 24;
–Ένα χαλαρό κοινό και ατμόσφαιρα, ανθρώπους που να είναι σε θέση να εκτιμούν και να είναι ενήμεροι για την ιστορία του κινηματογράφου. Να γνωρίσω σοβαρούς και ευφυείς ανθρώπους του χώρου. Και ελπίζω ότι θα ξαναθυμηθώ τα ελληνικά μου μετά από πέντε χρόνια που έχω να συνομιλήσω με ελληνόφωνους. Ανυπομονώ για το Φεστιβάλ.
Μετάφραση στα Ελληνικά: Διαμάντω Στυλιανού
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
3 – 9 Ιουνίου 2024, Δημοτικό Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή, Λευκωσία (Αμμοχώστου 55-59).
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα του Φεστιβάλ δείτε τη σελίδα Images & Views of Alternative Cinema Film Festival στο Facebook.
Το Φεστιβάλ στηρίζεται από το Δημοτικό Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή και το Γαλλικό Ινστιτούτο Κύπρου.
