Kathimerini.gr
ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΧΑΡΜΠΗ
Ράινερ Βέρνερ Φασµπίντερ ★★★
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Οσκαρ Ρέλερ
Ερμηνείες: Ολιβερ Μασούτσι, Χάρις Πριντς, Κάτια Ρίµαν
Ο Γερμανός Οσκαρ Ρέλερ αναλαμβάνει την κινηματογραφική βιογραφία του συμπατριώτη του, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ενός από τους πιο αντισυμβατικούς και ρηξικέλευθους κινηματογραφιστές των τελευταίων πέντε δεκαετιών. Ο Ολιβερ Μασούτσι υποδύεται τον Φασμπίντερ, από την ηλικία των 22, οπότε και εκείνος εμφανίζεται ως δημιουργός στην underground θεατρική σκηνή του Μονάχου. Δυναμικός στα όρια του αυταρχισμού και αυθάδης πέρα από εκείνα της βρωμοστομίας, ο νεαρός σκηνοθέτης και σεναριογράφος μαζεύει σύντομα γύρω του έναν κύκλο θαυμαστών, οι οποίοι γίνονται και οι συντελεστές των πρώτων ταινιών του. Δουλεύοντας πυρετωδώς για την επόμενη δεκαπενταετία, θα καταφέρει να παραγάγει πρωτοποριακά αριστουργήματα, ζώντας ταυτόχρονα στα άκρα πριν από το πρόωρο τέλος στα 36 του χρόνια. Ταιριαστά με την προσωπικότητα και το έργο του ήρωά του, ο Ρέλερ επιλέγει μια εναλλακτική απεικόνιση, κάπου ανάμεσα στη ροκ θεατρική φόρμα –ειδικά ως προς τα σκηνικά– και στο queer σινεμά· τόσο ο ίδιος ο Φασμπίντερ όσο οι υπόλοιπες μορφές του περίγυρου συνθέτουν το θρυλικό περιθωριακό Βερολίνο των δεκαετιών του 1970 και 1980, μέσα από το οποίο άλλωστε ξεπηδούν και οι ταινίες του.
Παρ’ όλα αυτά, είναι αξιοσημείωτο πως εδώ δεν δίνεται τόσο μεγάλη έμφαση στον καλλιτέχνη όσο στον άνθρωπο Φασμπίντερ, κυριευμένο από τα ασίγαστα πάθη, τις αυτοκαταστροφικές εμμονές αλλά και την αστείρευτη ιδιοφυΐα που τον κάνει να βλέπει τα πράγματα με διαφορετική ματιά. Οι δε οργισμένες αντιδράσεις του συχνά δεν είναι παρά προκάλυμμα για την ευαίσθητη καρδιά του.
Για πάντα κοντά σου ★★½
ΔΡΑΜΑ (2020)
Σκηνοθεσία: Ουµπέρτο Παζολίνι
Ερμηνείες: Τζέιµς Νόρτον, Ντανιέλ Λαµόντ, Αϊλίν Ο’ Χίγκινς
Ενα γλυκόπικρο, τρυφερό φιλμ μάς έρχεται από τη Βρετανία, εκεί όπου ο Τζον, ένας 35χρονος πατέρας, που μεγαλώνει μόνος τον τρίχρονο γιο του, μαθαίνει πως έχει μόνο λίγους μήνες ζωής μπροστά του. Πλέον μοναδική του έγνοια είναι να καταφέρει να βρει μια καινούργια οικογένεια, η οποία θα αναλάβει τη φροντίδα του μικρού Μάικλ, όταν πια εκείνος δεν θα βρίσκεται κοντά του. Με τη βοήθεια μιας ευαίσθητης κοινωνικής λειτουργού, οι δυο τους θα γνωρίσουν διαφορετικούς «υποψηφίους» και θα καταλάβουν ακόμα περισσότερα γύρω από τη δική τους βαθιά σχέση αγάπης.
Ο Τζέιμς Νόρτον («Μικρές Κυρίες») τα καταφέρνει πολύ καλά στον ρόλο ενός νεαρού άνδρα της εργατικής τάξης –η δουλειά του είναι να καθαρίζει τζαμαρίες– ο οποίος προσπαθεί να εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό για τον γιο του. Πέρα από την ανθρώπινη, σε ένα βαθμό και κοινωνική – ταξική, προσέγγιση, το φιλμ του Ουμπέρτο Παζολίνι δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες πρωτοτυπίας, αν και σίγουρα είναι ικανό να συγκινήσει οποιονδήποτε στοιχειωδώς ευαίσθητο θεατή.
Τι βλέπουµε όταν κοιτάµε τον ουρανό ★★
ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Κοµπερίτζε
Ερμηνείες: Γκιόργκι Μποκοροσβίλι, Βάκτανγκ Παντσουλίτζε
Ο Γεωργιανός Αλεξάντρ Κομπερίτζε απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών στο τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου με ένα παραμυθένιας υφής φιλμ που τοποθετείται πάντως μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Η Λίζα και ο Γκιόργκι συναντιούνται και ερωτεύονται ακαριαία, τόσο που ξεχνούν μέχρι και να συστηθούν. Εχουν συμφωνήσει να βρεθούν ξανά την επόμενη μέρα, ωστόσο κατά τη διάρκεια της νύχτας μια μυστηριώδης κατάρα πέφτει πάνω τους, με αποτέλεσμα να αλλάξει εντελώς η μορφή τους. Αδυνατώντας πια να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλο, αν και βλέπονται σχεδόν καθημερινά, συνεχίζουν τις ζωές τους αναπολώντας την αγάπη που έχασαν.
Ο Κομπερίτζε περιστρέφει το φιλμ του γύρω από μια έξυπνη ιδέα προκειμένου να μιλήσει για τα απλά και ανθρώπινα της ζωής, με πρώτο φυσικά τον έρωτα. Η προσέγγισή του κινείται κάπου ανάμεσα στον ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό και στο όνειρο, ωστόσο η ίδια η αφήγηση είναι εντελώς ανοικονόμητη και άρρυθμη. Με μαραθώνια διάρκεια που φτάνει (αδικαιολόγητα) τις δυόμισι ώρες, η ταινία μοιάζει να ενσωματώνει περίπου οτιδήποτε έφτασε στο στάδιο του μοντάζ, από την παρατήρηση των δέντρων μέχρι έναν ολόκληρο παιδικό αγώνα ποδοσφαίρου σε αργή κίνηση.
Πράκτορες 355 ★★
ΔΡΑΣΗΣ (2022)
Σκηνοθεσία: Σάιµον Κίνµπεργκ
Ερμηνείες: Τζέσικα Τσαστέιν, Νταϊάν Κρούγκερ, Πενέλοπε Κρουζ
Γεμάτη από χολιγουντιανούς σταρ είναι μια καινούργια κατασκοπική περιπέτεια, η οποία διαθέτει επίσης έντονο θηλυκό προφίλ και καταιγιστική δράση. Η τελευταία θα ξεκινήσει όταν ένα υπερόπλο με τρομακτικές δυνατότητες πέφτει στα λάθος χέρια, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν τόσο οι μεγάλες μυστικές υπηρεσίες όσο και οι άρχοντες του υποκόσμου. Κάπου εκεί τέσσερις δυναμικές γυναίκες –μια Αμερικανίδα, μια Βρετανίδα, μια Γερμανίδα και μια Κολομβιανή– θα ενώσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να αποτρέψουν την καταστροφή.
Η Τσέσικα Τσαστέιν, η Λουπίτα Νιόγκο, η Νταϊάν Κρούγκερ και η Πενέλοπε Κρουζ αποτελούν ασφαλώς ένα οσκαρικών προδιαγραφών κουαρτέτο, το οποίο ωστόσο εδώ δεν απαιτείται να δείξει τόσο τις υποκριτικές όσο τις… μαχητικές του ικανότητες. Και σε αυτό το πεδίο τα καταφέρνουν αρκετά καλά, σε ένα φιλμ ωστόσο που μοιάζει συνολικά ανερμάτιστο και κωμικά επιτηδευμένο ως προς την κοινωνική(;) του διάσταση.
Scream
ΘΡΙΛΕΡ (2022)
Σκηνοθεσία: Ματ Μπετινέλι-Ολπιν
Ερμηνείες: Νιβ Κάµπελ, Κόρτνι Κοξ, Ντέιβιντ Αρκέτ
Ενα από τα πιο διάσημα σλάσερ franchise στην ιστορία του σινεμά επιστρέφει 25 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του. Επίκεντρο και πάλι το φιλήσυχο Γούντμπορο, εκεί όπου ένας καινούργιος δολοφόνος βάζει ξανά τη θρυλική μάσκα Ghostface προκειμένου να σκορπίσει τον τρόμο. Στόχος του μια παρέα εφήβων, με τη δράση του να ξυπνά μυστικά από το θανατηφόρο παρελθόν της πόλης. Στον δρόμο του, ωστόσο, θα βρεθεί και πάλι η Σίντνεϊ Πρέσκοτ (Νιβ Κάμπελ) μαζί με την υπόλοιπη παρέα, για να προσπαθήσουν να ξεσκεπάσουν την αλήθεια.
