Του Απόστολου Κουρουπάκη
Μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο στα Πέρα Ορεινής συνάντησα τον Γιώργο Βλάμη, ο οποίος, μαζί με τους γιους του, τον Άγγελο και τον Οδυσσέα, στα ντραμς ο πρώτος και στα πλήκτρα και μπάσο ο δεύτερος, θα εμφανιστεί στο φεστιβάλ του Φέγγαρου, στον Κάτω Δρυ, στις 29 Ιουλίου, με το συγκρότημά τους «Vlamis and the Suns». Ο Γιώργος έφτιαξε την μπάντα του θα μπορούσα να πω με υλικά από το σπίτι, μιας και όταν έψαχνε μουσικούς για να εμφανιστεί το 2019 στον Φέγγαρο συνειδητοποίησε ότι τους έχει έσσω του! «Για μένα είναι από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου» μου λέει και αυτή η φράση είναι ίσως η πεμπτουσία της ύπαρξης των «Vlamis and the Suns».
–Πώς προέκυψαν οι «Vlamis and the Suns»;
–Το 2019 θα έπαιζα στον Φέγγαρο και έψαχνα μουσικούς, πώς θα φτιάξω τα τραγούδια που θα έλεγα τότε και μιλώντας το με τον Λευτέρη Μουμτζή, μου είπε: «Μα τους έχεις μέσα στο σπίτι σου...»! Δοκιμάσαμε και τελικά βγήκε τότε κάτι πολύ ωραίο και είπαμε να το συνεχίσουμε και όπου βγει... Είπα λοιπόν στα αγόρια ότι ψάχνω μουσικούς για να κάνουμε μια μπάντα, το είδαν αμέσως επαγγελματικά –είπαμε ότι δεν θα είναι παιχνίδι– και πλέον τους αρέσει. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής μου αρέσει εμένα περισσότερο όλο αυτό. Για μένα είναι από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου!
–Προσδιορίσατε το ύφος της μπάντας σας;
Τα αγόρια το είδαν αμέσως επαγγελματικά. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής μου αρέσει εμένα περισσότερο όλο αυτό. Για μένα είναι από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου!
–Όχι, είναι δύσκολο να προσδιορίσω τι είδος παίζουμε. Έχουμε ελληνικό στίχο, τους γράφω εγώ. Είναι θα έλεγα κάτω από την ευρύτερη ομπρέλα του «έντεχνου» ροκ, αν και δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τέτοιους όρους...
–Μίλησέ μου για τους στίχους που γράφεις...
–Οι στίχοι που γράφω έχουν σχέση με τα πράγματα που με προβληματίζουν ή που νιώθω πως προβληματίζουν όλους τους ανθρώπους που σκέφτονται τι γίνεται, πού πάμε, σε όλα τα επίπεδα. Ζώντας εδώ στη φύση, έχω πολλά ερεθίσματα σε σχέση με το πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή, αν μπορούσαμε να έρθουμε σε αρμονία με τη φύση. Πάντα έγραφα και κάποια από αυτά τα επενδύω με μουσική.
–Οι σπουδές σου δεν είναι μουσικές...
–Δεν έχω σπουδάσει μουσική, αλλά πάντα ασχολούμουν με τη μουσική, από μικρή ηλικία όμως έπαιζα σε μικρούς χώρους. Έχω κάνει μαθήματα κλασικής κιθάρας, παρακολουθώ πολλά μουσικά εργαστήρια... Θεωρώ τον εαυτό μου σοβαρό ερασιτέχνη... Τώρα πλέον νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Νεότερος ένιωθα κάπως μειονεκτικά, αλλά δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου μουσικό, απλώς φτιάχνω στιχάκια και ενίοτε τα επενδύω με μουσική, οπότε γι’ αυτό που κάνω νιώθω εντάξει. Δεν βγήκα εύκολα στη σκηνή, είχα ενδοιασμούς, όχι μόνο επειδή δεν έχω σπουδάσει, αλλά και λόγω ηλικίας... Ευτυχώς διάφοροι φίλοι με προέτρεψαν, λέγοντάς μου ότι αν θέλω να τα πω, τότε να βγω να τα πω.
–Οι γιοι σου και πλέον συνεργάτες σου έπαιξαν φαντάζομαι τον ρόλο τους...
–Σίγουρα η συμμετοχή των γιων μου ήταν καταλύτης στην απόφαση. Με βοήθησαν πάρα πολύ και στα τραγούδια που ετοιμάζουμε για ηχογράφηση και κάποια από αυτά θα τα παίξουμε και στον Φέγγαρο, που είναι τα «Τραγούδια του Φου». Είναι παλιά τραγούδια μου, τα οποία αν τα παίξω με κιθάρα μού ακούγονται κάπως παλιομοδίτικα, όταν μπήκαν μέσα τα αγόρια και τα ενορχηστρώσαμε βάσει δικών τους εισηγήσεων, άλλαξε εντελώς ο ήχος τους, έγιναν σύγχρονα, ακριβώς επειδή ο ήχος τους έγινε σύγχρονος. Ο ρόλος των αγοριών ήταν πολύ ουσιαστικός, ίσως μόνος μου να μην τα ηχογραφούσα. Αυτή η συγκυρία με κάνει και εμένα να θέλω να τα δώσω ως κάτι φρέσκο και όχι ως ρετρό κομμάτια.
–Αυτοί οι στίχοι είναι παλιοί... είναι όμως επίκαιροι;
–Προς μεγάλη μου εντύπωση ναι! Μπορώ να σου πω πιο επίκαιροι τώρα οι στίχοι! Το «Ως εδώ» για παράδειγμα είναι παλιό, αλλά φαίνεται τόσο επίκαιρο.
–Τα πρώτα δείγματα γραφής σου, το «Ως εδώ» είναι πολιτικό με την ευρεία έννοια, αυτό είναι το πεδίο σου;
–Δεν είμαι ταγμένος σε αυτό μόνο, έχω και άλλου είδους τραγούδια, αλλά αυτή την περίοδο με απασχολεί πάρα πολύ έντονα. Το «Ως εδώ» κυριολεκτικά ήταν μετά από συζήτηση που είχα με έναν φίλο στο αυτοκίνητο για όλα αυτά που συνέβαιναν τότε...
–Γιώργο, τι σε ενοχλεί σήμερα περισσότερο;
–Δεν μπορώ να σου απαντήσω ένα πράγμα... τα ίδια που ενοχλούν κάθε άνθρωπο, που τον ενδιαφέρει να ζει ειρηνικά με τους άλλους και σε αρμονία με τη φύση. Το βασικότερο που με απασχολεί βέβαια είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος! Όλα τα άλλα, αν θες, σταματούν να έχουν νόημα αν καταστραφεί ο βιότοπος που ζούμε! Κανένας πόλεμος δεν θα έχει καμία σημασία, καμία ελευθερία μας δεν θα έχει σημασία αν η ζωή στον πλανήτη μας γίνει αφόρητη! Και όπως πάμε προχωράμε προς αυτή την κατεύθυνση...
–Τι θα ακούσουμε στον Φέγγαρο από τους «Vlamis and the Suns»;
Θα παίξουμε κάποια από τα «Τραγούδια του Φου», και κάποια νέα πράγματα και ένα τραγούδι, σαν αφιέρωμα αν θες, στον φίλο μου και κουμπάρο μου Παναγιώτη Μερακλή, ο οποίος έφυγε πριν από έναν χρόνο. Ήταν ένας από τους παλιούς Κύπριους ροκάδες, και θα πούμε ένα τραγούδι δικό του, από το άλμπουμ που ετοίμαζε να ηχογραφήσει με τίτλο «Είναι ο καιρός των αηδονιών», είχε δημιουργήσει το «Μαράζι της Φωτούλας», από τα πρώτα κυπριακά συγκροτήματα που έπαιζαν ροκ, με κυπριακό στίχο. Τα υπόλοιπα επί σκηνής στον Φέγγαρο...
Πληροφορίες
Φέγγαρος 2022: Vlamis and the Suns, Παρασκευή 29 Ιουλίου, 8:00 μ.μ. Village Stage.
