Του Απόστολου Κουρουπάκη
Τι πιο δημιουργικό και ωραίο οι παρέες να φτιάχνουν ιστορίες, αλλά όχι φανταστικές, αν και αυτές έχουν την ομορφιά τους, ιστορίες που συνέβησαν, να «αιχμαλωτίζουν» τη στιγμή και να τη μετουσιώνουν σε μουσική; Αυτό σκέφτηκα όταν άκουσα τα κομμάτια του Eurotoire – «On A Red Thursday» από τη Louvana Records και περισσότερο ενθουσιάστηκα όταν συνειδητοποίησα ότι τα δεκαπέντε κομμάτια του δίσκου είναι ομαδική εργασία δεκαοκτώ καλλιτεχνών, από δέκα χώρες, με τους συντελεστές να συναντιούνται στην Κύπρο, σε τρεις διαφορετικές συναντήσεις το καλοκαίρι του 2021 για να δημιουργήσουν μαζί ένα άλμπουμ. Δεν είναι λίγο πράγμα, και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας, να καταφέρνει κάποιος να συγκεντρώσει μουσικούς σ’ έναν τόπο, και τελικά το αποτέλεσμα να σε κάνει να ταξιδεύεις σε πολλούς τόπους, να βυθίζεσαι σε διαφορετικά ηχοτοπία και τελικά να μη σε ενδιαφέρει από πού ξεκίνησες, αλλά ούτε και πού θα φτάσεις. Ακούγοντας τον δίσκο, σε νοιάζει μόνο το ταξίδι.
Ξεχώρισα μερικά από τα κομμάτια, αυτά που με πήραν από το χέρι, που με έκαναν να κοιτάξω έξω από το παράθυρο του γραφείου μου... Ακούγοντας το «If you wanna go» αμέσως πήγε το μυαλό μου σε ρυθμούς που κρύβουν μια περίεργη μυσταγωγία... και μετά είδα ότι ο Maris Pihlap δήλωσε ότι αυτό το κομμάτι ήταν μια μαγική εμπειρία... διονυσιακό... ίσως... εγώ φαντάστηκα έναν δρυΐδη να δίνει τον τόνο σε άλλους μύστες. Ο Άθως Χριστοφόρου είπε πως αυτό το κομμάτι δείχνει το συμμετοχικό πνεύμα που υπήρχε σε ολόκληρο το πρότζεκτ και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Και στην τυχαία σειρά που άφησα τον δίσκο να παίζει... πήγα στο «Promise Land» και πάλι αισθάνθηκα τι σημαίνει συν-ταίριασμα, φωνών και ίσως και ήχων, ένα κομμάτι με ονειρική διάθεση, και κοντά στο δικό μου μουσικό σύμπαν. Ο Panayi (Μάριος Παναγή) μου έδωσε την απάντηση, λέγοντας πως κύριά τους ιδέα ήταν να τραγουδήσουν με τα χαρακτηριστικά μιας παραδοσιακής βαλκανικής χορωδίας. Η Laura Overbeeke από την Ολλανδία για το συγκεκριμένο τραγούδι είπε πόσο πολύ χάρηκε για αυτό το κομμάτι, δουλεύοντας με τις φωνές της Αναστασίας Δημητριάδου (Nama Dama) και του Βασίλη Παπαδόπουλου από την Ελλάδα.
Ο δίσκος «On A Red Thursday» ακούγεται, στα δικά μου αφτιά, άλλοτε μελαγχολικά και αμέσως μετά με κατακλύζει μια αισιοδοξία για τα πράγματα, και αυτά τα συναισθήματα πάνε πέρα από τους στίχους. Για παράδειγμα το κομμάτι «Garden» με ταξίδεψε τόσο πίσω, που μου ξύπνησε μνήμες, από κάτι ανοιξιάτικες εκδρομές, όπου όλα ήταν ήσυχα μέσα μου, τότε που απολάμβανα χρώματα και αρώματα. και να για εμένα η μελαγχολία στον στίχο... «κάθε Κυριακή απόγευμα, περπατώντας ξυπόλητος στο γρασίδι, δεν φοβόσουν να χάσεις...», με τη Jutta Daems (Alison Jutta) να λέει πόσο προσωπική υπόθεση ήταν το κομμάτι για τους συντελεστές (Eva Sajanova, Alison Jutta Daems, Tamara van Esch)... Πόση σημασία έχει να θυμόμαστε ότι κάποτε ήμασταν παιδιά. Και έρχεται να με προσγειώσει ηχητικά και στιχουργικά το «Lost Birthdays», που άκουσα λίγες μέρες μετά τα γενέθλιά μου, με τον Στέφανο Αρέστη να δηλώνει πως είναι ερωτευμένος με την αντίθεση που έχει το κομμάτι. Ξεχώρισα και το «The Boughs», τόσο μελωδικό, ταξιδιάρικο, που θυμίζει κυριακάτικο πρωινό καφέ και θρόισμα φύλλων ή παφλασμό κυμάτων.
Το «Find New Hope», το οποίο έχει μια πολύ ιδιαίτερη δυναμική, και μάλλον αυτή βγαίνει από τις δυσκολίες της ομάδας να το φέρει στα μέτρα της... Ο Βασίλης Παπαδόπουλος λέει για το κομμάτι: «Το Find new hope είναι ένα κομμάτι για το οποίο είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα στη δημιουργία του. Στους στίχους και στη μουσική μαζί με τον Αλέξη και την Ταμάρα προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε αυτές τις στιγμές κατάνυξης ύστερα από μαύρες περιόδους. Τις στιγμές που σίγουρα θα έρθουν, και νομίζω ότι το καταφέραμε».
Δεν είναι λίγο πράγμα, και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας να καταφέρνει κάποιος να συγκεντρώσει μουσικούς σ’ έναν τόπο, και τελικά το αποτέλεσμα να σε κάνει να ταξιδεύεις σε πολλούς τόπους
Κλείνω αυτό μου το σημείωμα με το κομμάτι «Until We Meet Again», γιατί με γέμισε ελπίδα και μου άφησε μια τόσο όμορφη αίσθηση μελαγχολίας... και ευτυχώς που συμπεριλήφθηκε στον δίσκο, γιατί όπως διαβάζω στις δηλώσεις των συντελεστών, παραλίγο να μην μπει στον δίσκο... αλλά καμιά φορά γίνεται αυτό που πρέπει, no matter what, διότι μιλάει για αλήθειες: «Tell me the words of truth».
Οι συμμετέχοντες στο Eurotoire
1. Alexis Sunder (Κύπρος)
2. Alison Jutta (Βέλγιο/Ολλανδία)
3. CØLIBRI (Γαλλία)
4. Grathian Grow (Κύπρος)
5. holé baby (Σλοβακία)
6. Intueri (Κύπρος)
7. Jolien (Βέλγιο)
8. Jonas Kaarnamets (Εσθονία)
9. Josh Island (Λουξεμβούργο)
10. Judith Beckedorf (Γερμανία)
11. Laura Overbeeke (Ολλανδία)
12. Maris Pihlap (Εσθονία)
13. Nama Dama (Κύπρος)
14. Nikolas Tsangaris (Κύπρος)
15. Panayi (Κύπρος)
16. Raveloe (Ηνωμένο Βασίλειο)
17. Tamara van Esch (Ολλανδία)
18. Vasilis Papadopoulos (Ελλάδα)
Πληροφορίες
Το Eurotoire συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και υποστηρίζεται από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας της Κύπρου, την Πρεσβεία της Σλοβακικής Δημοκρατίας στη Λευκωσία, την Πρεσβεία της Γαλλίας στην Κύπρο και το Γαλλικό Ινστιτούτο Κύπρου. https://eurotoire.com/
