Του Γιάννη Αδειλίνη
Ο Άριστος Αριστοδήμου μεγάλωσε βλέποντας τους αγρότες του τόπου του να καλλιεργούν τη γη. Την άνοιξη στην Αρχιμανδρίτα έπεσε χαλάζι αλλά οι τερατσιές άντεξαν, είναι ανθεκτικές στις καταπονήσεις. Κάποτε η Κύπρος ήταν τρίτη στον κόσμο στην παραγωγή χαρουπιού, οι ντόπιες ποικιλίες και τα ασβεστολιθικά εδάφη μας έκαναν τον καρπό ιδιαίτερα πλούσιο σε σάκχαρα και αντιοξειδωτικά και αποτελούσε σημαντικό στοιχείο της παραδοσιακής διατροφής. Με τα χρόνια «ο μαύρος χρυσός» απαξιώθηκε, προτιμήθηκαν καλλιέργειες πιο προσοδοφόρες αλλά με μεγάλες ανάγκες σε νερό. Οι αγρότες σταμάτησαν τη φροντίδα των χαρουπόδεντρων, μεγάλος αριθμός κόπηκε για καυσόξυλα, η ποντίκα επίσης κατέστρεψε πολλά δέντρα. Την τελευταία δεκαετία το χαρούπι ανέκαμψε και βρίσκει πάλι τον δρόμο του στις διεθνείς αγορές. Χρησιμοποιείται σε ζωοτροφές, τρόφιμα, συστατικά τροφίμων, φαρμακευτικά προϊόντα και καλλυντικά. Ο Άριστος, αγρότης παλιάς κοπής, ανέλαβε ένα έργο ζωής. Σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες των τερατσιών που είχαν απομείνει στην περιοχή, τις φρόντισε σαν να ήταν δικές του. Κλάδεψε, καθάρισε, μπόλιασε, τους έδωσε ζωή. Φύτεψε νέα δέντρα σε συγγενικά χωράφια και με τεχνητές φωλιές ήρθαν ανθρωποπούλια για τη βιολογική καταπολέμηση της ποντίκας. Ανέλαβε τη φάρμα στους Ορείτες του Πανεπιστημίου Κύπρου σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών, ώστε να φέρει σε καρποφορία 5.000 δένδρα με μπολιάσματα και συνεχή φροντίδα, μαζί με τον γεωπόνο του Πανεπιστημίου, τους μιλάει και τάχει σαν παιδιά του. Μέσα από το ρυτιδωμένο πρόσωπό του επιβραβεύουμε τους ακάματους εργάτες της γης που παλεύουν με το χαρούπι. Αξίζει ο κόπος σου, τον ρωτώ. «Αξίζει» λέει ο Άριστος με περηφάνεια, «γιατί κάνω ολόκληρα βουνά πράσινα με παραγωγικά δέντρα που θα τα βρουν οι επόμενες γενιές, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και όπως βρήκα εγώ αυτά τα δέντρα είμαστε όλοι υπόχρεοι να τα κρατήσουμε στη ζωή».
Αρχιμανδρίτα, επαρχία Πάφου, Τ/99271744
